„Można uciec z grobu, ale nie można się ukryć…”


W kolejnej, już drugiej, części cyklu „Nocna Łowczyni” możemy poczytać o kłopotach Cat, a jeżeli to w ogóle jest możliwe, to jeszcze większych niż wcześniej. Były kochanek, płatni zabójcy, okropna matka i zmarły przyjaciel to tylko wstęp do tego co będzie musiała przeżyć główna bohaterka. Zmierzy się z niejedną przeciwnością losu, ale czy wygra? Jak tak to z jakimi konsekwencjami? Aby się tego dowiedzieć trzeba sięgnąć po „Jedną nogą w grobie” i jak najszybciej zagłębić się w lekturze.

Półwampirzyca Cat Crawfield jest teraz agentką specjalną, pracującą dla rządu. Jej jednostka zajmuje się walką z nieumarłymi. Wykorzystuje wszystko czego nauczył ją Bones, jej były seksowny kochanek, i przekazuje wiedzę swoim żołnierzom. Niestety po kilku latach względnego spokoju staje się celem płatnych zabójców i okazuje się, że jedynie wampir, którego porzuciła, może jej skutecznie pomóc. Obecność ukochanego wzbudza w niej wiele silnych emocji od podniecenia wspólną walką po niepohamowaną namiętność. Mimo że dziewczyna stara się by ich stosunki były wyłącznie służbowe, przekona się, że Bones nie pozwoli jej znowu odejść i że ona sama tego nawet nie chce.

Catherine jest bardzo silna, nawet w obliczu niebezpieczeństw, przed którymi zostanie postawiona. Jest bardziej zdyscyplinowana i widać, że szkolenie Jonesa odniosło oczekiwane efekty… czyli nie rumieni się już przy żadnego rodzaju aluzjach! W myślach oczywiście przeklina swego rozmówcę, ale już opanowała zdolność trzymania języka za zębami, która jest niezwykle przydatna w wielu okolicznościach. Jej charakter jest mocno zarysowany, a bohaterka nie zmienia się bardzo od poprzedniej części. Do tego tym razem zostają nam przybliżone sylwetki niektórych postaci drugoplanowych, choć nadal nie poznajemy ich za dobrze, co zadziałało na korzyść tej książki.

Jak i w poprzednim tomie jesteśmy zasypywani bardzo interesującymi przygodami. Niespodziewane wydarzenia z pewnością są atutem tej powieści. Nigdy nie wiemy nic stuprocentowo, przez co jesteśmy ciągle trzymani w niepewności. Ogółem fabuła jest spójna i ciekawa, a sam utwór wciągający. Nie mam nic do zarzucenia stylowi pisania autorki, który jest przystępny i barwnie przedstawia zaistniałe sytuacje. Pod tym względem nie zmienia się i jest taki sam jak w „W pół drogi do grobu”, co mnie bardzo ucieszyło.

„Jedną nogą w grobie” dotrzymuje kroku swej poprzedniczce. Jednak nie ma już tego uroku, za to nadrabia to bardziej dopracowaną fabułą i charakterem postaci. Przy lekturze spędziłam miło czas, jak zwykle komentując postępowanie Cat i jej matki - szczególnie jej matki, gdyż denerwowała mnie ona jeszcze bardziej niż wcześniej. No bo co ta za rodzic, który uważa, że jego dziecko nosi w sobie demona i jest złe?! Nie umiem tego zrozumieć, lecz muszę przyznać, że ta bohaterka dodawała wiele dynamiki do historii. Polecam ten utwór wszystkim szukającym rozrywki czy też po prostu przyjemnej i dobrej książki.


„- Ty! Ty!
- Miło cię znowu widzieć, Justyno – powiedział Bones z diabolicznym uśmiechem. – Bardzo ci dobrze w tym kolorze.
- Ty brudna bestio! – ryknęła matka. – Każdej nocy modliłam się, żebyś zdechł i gnił w piekle!
- Mamo! – Najwyraźniej jej serce ani odrobinę nie zmiękło przez te lata.
Bones wzruszył ramionami.
- Powinnaś się modlić trochę głośniej. Najwyraźniej Wszechmogący cię nie usłyszał.”


Moja ocena 9/10

„Można uciec z grobu, ale nie można się ukryć…”


W kolejnej, już drugiej, części cyklu „Nocna Łowczyni” możemy poczytać o kłopotach Cat, a jeżeli to w ogóle jest możliwe, to jeszcze większych niż wcześniej. Były kochanek, płatni zabójcy, okropna matka i zmarły przyjaciel to tylko wstęp do tego co będzie musiała przeżyć główna bohaterka. Zmierzy się z niejedną przeciwnością...