Ja też w końcu przeczytałam. Troszkę czasu mi z tym zeszło i może to dlatego ta część podobała mi się trochę mniej od "Niepokoju" i "Głodu"... Ale nie mówię, że była zła, bo nie była. Po prostu gdybym do niej przysiadła na dwa posiedzenia myślę, że lepiej bym ją odebrała niż tak na wyrywki. Ale i tak żałuję, że była o ponad 100 stron krótsza od poprzednich części. Mam nadzieję, że kolejne będą już obszerniejsze.

W każdym razie co do samej książki... Akcja zaczyna się w zasadzie już od samego początku, nie ma zbędnego wstępu, co mi się spodobało. W ETAPie jest coraz to gorzej - mimo że względnie poradzono sobie z głodem, stare, jak i nowe niebezpieczeństwa wciąż czekają na mieszkańców Perdido Beach i okolic. Pojawiają się także problemy dotyczące rządzenia miastem, a także w uczuciach między Astrid a Samem. Akcja tej książki toczy się w ciągu 66 godzin i 52 minut... jak na tak wiele wydarzeń jest to naprawdę baaardzo krótki okres czasu i podczas czytania nie ma właściwie ani jednego momentu przestoju, ciągle coś się dzieje. I bardzo dobrze. Choć niestety domyśliłam się kilku rzeczy... ale nie będę zdradzać, których, żeby nie psuć czytania ;)

Spodobało mi się to, że autor coraz to bardziej odchodzi od kreowania Sama na głównego bohatera serii, tak jak to było w pierwszej części. Bardzo lubię Sama, ale podoba mi się to, że w "Gone" bohaterem jest zbiorowość i możemy poznać sytuację z punktu widzenia różnych bohaterów... i tych pozytywnych i tych negatywnych. Jak dla mnie bohaterowie są też bardzo dobrze przedstawieni, nie sposób mieć wobec któregokolwiek z nich obojętnego stosunku.

Astrid mnie wkurzała w tej części, jednak wciąż ją lubię... Ostatecznie zrozumiała jakie błędy popełniła, ale droga do tego była naprawdę dłuuuuga i wkurzająca, momentami myślałam, że ją zabiję za ten jej niesłuszny upór xD
Albert mnie wkurza. On jest taką męską Astrid, ale o wiele, wiele bardziej irytującą!
Quinn, mimo że było go w tej części mało, znów wypadł na plus. Tak samo Howard i Orc... w ogóle uwielbiam teksty Howarda, zwłaszcza te kierowane do Astrid ;P
I strasznie polubiłam Justina i Rogera... Jakoś od razu zapałałam do nich sympatią, byli uroczy.
Sam, Edilio, Dekka, Brianna, Taylor - na plus xD
Polubiłam też Sanjita i Virtue. Zabawni są xD
Oczywiście masakrycznie mnie wkurzał Zil i jego banda... :/ I mam wrażenie, że z Lancem jest coś nie tak, ale sama nie wiem co.
Szkoda mi Lany i Mateczki Mary...
Dzieciak z Coates Academy... ich też mi było żal. Zupełnie nie przypominają tych, którzy w chwale wjechali do Perdido Beach w pierwszej części... I ciekawa jestem, co teraz z nimi będzie...

I pewien wątek w tej części wciąż nie daje mi spokoju... Czy rzeczywiście wyjście z ETAPu byłoby takie proste?

Wprost nie mogę się doczekać kolejnej, już nie mówiąc o końcowej, części. Liczę na to, że Grant mnie jeszcze zaskoczy i kolejne części będą równie dobre, a nawet i lepsze xD

Ja też w końcu przeczytałam. Troszkę czasu mi z tym zeszło i może to dlatego ta część podobała mi się trochę mniej od "Niepokoju" i "Głodu"... Ale nie mówię, że była zła, bo nie była. Po prostu gdybym do niej przysiadła na dwa posiedzenia myślę, że lepiej bym ją odebrała niż tak na wyrywki. Ale i tak żałuję, że była o ponad 100 stron krótsza od poprzednich części. Mam...