Filozoficzna analiza postępowania głównego bohatera. Mam wrażenie że powtarzane są cały czas te same wartości i argumenty. Ciężko przez to przebrnąć.

Filozoficzna analiza postępowania głównego bohatera. Mam wrażenie że powtarzane są cały czas te same wartości i argumenty. Ciężko przez to przebrnąć.

Przyznam, że spodziewałam się po tej książce czegoś zupełnie innego. Jest przegadana i niewiele wnosi. To raczej filozoficzna dysputa dwóch panów inspirowana treścią książki Coelho niż jej opracowanie. Liczyłam także na więcej odwołań do biografii autora.

Przyznam, że spodziewałam się po tej książce czegoś zupełnie innego. Jest przegadana i niewiele wnosi. To raczej filozoficzna dysputa dwóch panów inspirowana treścią książki Coelho niż jej opracowanie. Liczyłam także na więcej odwołań do biografii autora.

Wróciłam po latach do tej pozycji i polecam dla osób zastanawiających się nad sobą światem i innymi

Wróciłam po latach do tej pozycji i polecam dla osób zastanawiających się nad sobą światem i innymi

Kiedy jako dziecko po raz pierwszy pojechałam nad morze, a było to stosunkowo późno, bo miałam chyba 12 lat, jedna z moich wychowawczyń kolonijnych, wtedy studentka na szanowanym uniwersytecie, zachwycała się właśnie "Alchemikiem". Postanowiłam więc go zdobyć i przeczytać. Ponieważ nie było tej pozycji w mojej bibliotece szkolnej, zapytałam w księgarni i wydałam całe kieszonkowe, aby zdobyć tą jakże wychwalaną ksiażkę. Nie mogłam się od niej oderwać, cała jej "magia", zaczarowany świat, w jaki zabierał mnie autor, styl pisania, "życiowe rady"- to wszytko mnie zafascynowało i niedługo potem sama polecałam ta książkę innym. W kilka lat później, przy przeprowadzce znalazłam "Alchemika" i postanowiłam przeczytać go ponownie. Teraz miałam już 18 lat i kilka doświadczeń za sobą. Posumuję to krótko; z tego, co mnie kiedyś tak oczarowało nie pozostał nawet cień. Odłożyłam książkę po kilku stronach i powróciłam do lektury Wańkowicza i Sołżenicyna. Oni chyba wiedzą o życiu trochę więcej i są w stanie udzielić mi mądrzejszych rad niż Paulo Coelho. Niewątpliwie pięknie jest mieć marzenia, jednak jak dla mnie, w książkach Coelho jest za dużo mrzonek, a za mało realizmu. Chyba po prostu nie rozumiem jego przesłania dla świata, może to czyni mnie ubogą, tego nie jestem w stanie stwierdzić. W każdym razie jego książki są dla mnie zbyt banalne, abym poświęcała czas na ich lekturę.

Kiedy jako dziecko po raz pierwszy pojechałam nad morze, a było to stosunkowo późno, bo miałam chyba 12 lat, jedna z moich wychowawczyń kolonijnych, wtedy studentka na szanowanym uniwersytecie, zachwycała się właśnie "Alchemikiem". Postanowiłam więc go zdobyć i przeczytać. Ponieważ nie było tej pozycji w mojej bibliotece szkolnej, zapytałam w księgarni i wydałam całe...

Zaznaczam - nie jestem fanem Coelho, uważam go za miernotę, ale lubię i szanuję Eichelbergera za jego pracę, inne książki, stary program tv "Okna". Dlatego przeczytałem. Niestety.
Takiego nagromadzenia banałów, wszelkiej maści komunałów i bzdur nie znalazłem w żadnej książce, ale pewnie wielu nabierze się na ten bełkot.
Dziękuję Tobie Kat za to, że śmiałaś się tak perliście i dodawałaś mi sił, abym doczytał do końca ten szmelc literacki.
Jeszcze nigdy nie oceniłem książki tak nisko, ale teraz autorzy nie dali mi wyboru. Pan wybaczy, Panie Wojciechu.
Jednym zdaniem - ratuj się kto może!

Zaznaczam - nie jestem fanem Coelho, uważam go za miernotę, ale lubię i szanuję Eichelbergera za jego pracę, inne książki, stary program tv "Okna". Dlatego przeczytałem. Niestety.
Takiego nagromadzenia banałów, wszelkiej maści komunałów i bzdur nie znalazłem w żadnej książce, ale pewnie wielu nabierze się na ten bełkot.
Dziękuję Tobie Kat za to, że śmiałaś się tak perliście...

Chcielibyśmy być nieśmiertelni.
Chcielibyśmy, aby świat trwał wiecznie, niezmienny, nienaruszony i przywdziewał jedynie szaty kolejnych pór roku.
Dążymy zatem uporczywie do stworzenia swojej małej stabilizacji, w której możemy ukryć się i zapomnieć, że wszystko przemija wokół nas: ludzie, rzeczy, zdarzenia...
I w miarę upływu czasu zapominamy również o tym, jak żyć chcieliśmy naprawdę, zapominamy o marzeniach, które nie pozwalały nam spać, gdy byliśmy młodzi i pełni entuzjazmu.

Alchemik Paulo Coelho przypomina nam o tym wszystkim, co pochowaliśmy skrzętnie po strychach i piwnicach naszych umysłów i serc, i pewnie dlatego stał się czymś w rodzaju podręcznika życia.
O analizę symboli i komentarz do tekstu pokusił się Wojciech Eichelberger, w rozmowie z Wojciechechem Szczawińskim.

Chcielibyśmy być nieśmiertelni.
Chcielibyśmy, aby świat trwał wiecznie, niezmienny, nienaruszony i przywdziewał jedynie szaty kolejnych pór roku.
Dążymy zatem uporczywie do stworzenia swojej małej stabilizacji, w której możemy ukryć się i zapomnieć, że wszystko przemija wokół nas: ludzie, rzeczy, zdarzenia...
I w miarę upływu czasu zapominamy również o tym, jak żyć...

Ciekawa książka, dzięki niej o wiele łatwiej zrozumieć liczne metafory użyte w "Alchemiku" (choć w sumie cały "Alchemik" jest jedną wielką metaforą). Poruszane są tu bardzo ciekawe i życiowe tematy, ich rozwiązania i wpływ, jaki wywierają na ludzi. Szczerze mogę ją polecieć.

Ciekawa książka, dzięki niej o wiele łatwiej zrozumieć liczne metafory użyte w "Alchemiku" (choć w sumie cały "Alchemik" jest jedną wielką metaforą). Poruszane są tu bardzo ciekawe i życiowe tematy, ich rozwiązania i wpływ, jaki wywierają na ludzi. Szczerze mogę ją polecieć.