Chcielibyśmy być nieśmiertelni. Chcielibyśmy, aby świat trwał wiecznie, niezmienny, nienaruszony i przywdziewał jedynie szaty kolejnych pór roku. Dążymy zatem uporczywie do stworzenia swojej małej stabilizacji, w której możemy ukryć się i zapomnieć, że wszystko przemija wokół nas: ludzie, rzeczy, zdarzenia... I w miarę upływu czasu zapominamy również o tym, jak żyć chcieliśmy naprawdę, zapominamy o marzeniach, które nie pozwalały nam spać, gdy byliśmy młodzi i pełni entuzjazmu. Alchemik Paulo Coelho przypomina nam o tym wszystkim, co pochowaliśmy skrzętnie po strychach i piwnicach naszych umysłów i serc, i pewnie dlatego stał się czymś w rodzaju podręcznika życia. O analizę symboli i komentarz do tekstu pokusił się Wojciech Eichelberger, w rozmowie z Wojciechem Szczawińskim. Ich praca zaowocowała tą książką.