"Kamienne tablice" to jedna z najpopularniejszych polskich powieści wydanych po wojnie. Doczekała się trzynastu wydań, ale dzisiaj jest nieco zapomniana, na co wpływ miały zapewne polityczne zapatrywania Żukrowskiego. Ja na tę książkę trafiłam dzięki rekomendacji jednej z moich ulubionych czytelniczek, której gust literacki bardzo sobie cenię.
Akcja powieści rozpoczyna się w 1955 roku w New Delhi. Głównym bohaterem jest pracownik węgierskiej ambasady Istvan Terey. To weteran II wojny światowej, poeta, komunista oraz katolik. Od dwóch lat czeka na przyjazd rodziny, a tęsknotę próbuje zagłuszyć bywaniem w snobistycznych klubach. Pomimo wiary w socjalizm zachowuje pewną rezerwę do władzy na Węgrzech, dzięki czemu jest darzony sympatią przez najbogatszą kastę Indusów.
Główną osią powieści jest romans Terey'a z okulistą Magrit Ward. To córka australijskich bogaczy, więc ich uczucie musi pozostać w ukryciu. Nie tylko ze względu stan cywilny Istvana ale przede wszystkim ze względu na politykę. Wszak komunista nie powinien bratać się z krwiożerczą kapitalistką. Uwarunkowania te oraz doświadczenia życiowe Istvana i Magrit komplikują romans i przynoszą nie tylko szczęście, ale i liczne rozterki. I cóż, romans opisany przez Żukrowskiego to tylko romans. Nie jest ckliwy i wydmuszkowaty, ale jest jednak imo najsłabszą częścią powieści.
Dużo ciekawsza jest natomiast polityczna warstwa powieści. Tragiczne wydarzenia na Węgrzech z 1956 roku, wewnętrzne rozgrywki między pracownikami ambasady, polityka ogólnoświatowa. To wszystko Żukrowskiemu udaje się opisać w interesujący sposób i pokazać wpływ nawet najdalszych wydarzeń na los pojedynczej osoby. Niektóre fragmenty nie straciły aktualności i można je odnosić do współczesnych wydarzeń.
Ale "Kamienne tablice" to przede wszystkim książka o Indiach. O ludziach, zapachach indyjskich ulic, smaku egzotycznych owoców. Czytając tę powieść czujemy się jakbyśmy obok Terey'a przepychali się wśród tłumu New Delhi. Słyszymy klaksony aut, gwar rozmów prowadzonych w hindi, angielskim i w mniejszych dialektach. Czujemy upał i kurz, który niemal osiada na skórze. Czujemy zapach orientalnych kwiatów ale smród palonych ciał. Żukrowskiemu udało uchwycić się to, co tak do uchwycenia trudne. I dlatego warto "Kamienne tablice" przeczytać.

"Kamienne tablice" to jedna z najpopularniejszych polskich powieści wydanych po wojnie. Doczekała się trzynastu wydań, ale dzisiaj jest nieco zapomniana, na co wpływ miały zapewne polityczne zapatrywania Żukrowskiego. Ja na tę książkę trafiłam dzięki rekomendacji jednej z moich ulubionych czytelniczek, której gust literacki bardzo sobie cenię.
Akcja powieści rozpoczyna się...