Mia w pierwszym tomie wydawała się zbyt spokojna, zbyt pewna siebie, by jej postać mogła wzbudzić emocje. Taka chłodna i wszystko wiedząca. To ona jedna zdawała się nigdy nie mieć wątpliwości, twardą ręką kierowała swoimi interesami. Dopiero w miarę rozwoju akcji autorka zdradzała, iż jej spokój jest jedynie fasadą skrywającą ból oraz przejmującą samotność. Wszystkie trzy bohaterki są silne, lecz w przypadku Mii ta siła robiła chyba największe wrażenie - ta dziewczyna nie pozwalała sobie na załamania, nie na oczach innych. Sam... Drażniło mnie, iż autorka przy każdej okazji podkreślała jego urodę (podobnie jak w przypadku Mii), podobało się natomiast, że został odmalowany ze słabościami. Sam nawalił paskudnie w przeszłości, trudno oceniać go jednoznacznie, ale towarzysząc mu krok za krokiem w jego rozterkach nie potrafiłam się na niego za mocno gniewać. Naprawdę się starał :) Choć to również było wyidealizowane - taki zbuntowany chłopiec, zagubiony w swoich uczuciach, samotny, ale przez całe życie szaleńczo kochający jedną kobietę? Tylko w bajkach.

Trzecia część okazała się najbardziej poruszająca. Stare błędy, burzliwe emocje, trudne wybory. Mia i Sam szamotali się, walczyli ze sobą, nie potrafili się porozumieć. Czytało się szybko, niecierpliwiłam się, by dotrzeć do końca, a jednocześnie czułam się nieco rozczarowana.

Najprawdopodobniej nie powinnam narzekać na wyidealizowanych bohaterów, skoro świadomie sięgnęłam po romans, ale z czasem staję się bardziej wybredna :/

Recenzja całości: http://nanikowy.blogspot.com/2014/10/recenzja-nora-roberts-trzy-siostry.html

Mia w pierwszym tomie wydawała się zbyt spokojna, zbyt pewna siebie, by jej postać mogła wzbudzić emocje. Taka chłodna i wszystko wiedząca. To ona jedna zdawała się nigdy nie mieć wątpliwości, twardą ręką kierowała swoimi interesami. Dopiero w miarę rozwoju akcji autorka zdradzała, iż jej spokój jest jedynie fasadą skrywającą ból oraz przejmującą samotność. Wszystkie trzy...