"Poza sezonem"jest powieścią brutalną, emanując grozą i powodującą
mdłośći, dla osób z mocnymi nerwami.

"Przez chwilę znów przypominali zwyczajne dzieci. Czując, że zaraz oszaleje z
przerażenia, wpatrywała się w postrzępione worki i gałgany, które służyły im za ubrania,
przyglądała się niesamowicie brudnym twarzom, drobnym, żylastym ciałom, oczom, wciąż
błyszczącym po pościgu i nie potrafiła uwierzyć, że to się dzieje naprawdę. Żadne dziecko nie
mogło się przecież zmienić w coś takiego. Zdawało jej się, że śni, tonąc w krwi i śmierci.
Widziała, jak ich pokurczone ciała nagle się sprężają, wpatrywała się w zwężone źrenice i
zaciśnięte usta, a brzozowe witki znów ze świstem przecięły powietrze. Zamknęła oczy.
Obiegły ją w tej samej sekundzie. Brudne szpony rozdarły jej ubranie, na głowę i
ramiona posypały się bolesne uderzenia. Jej krzyk sprowokował kolejny wybuch śmiechu.
Ociekające śliną usta wpiły się w jej wargi, ciepłe strużki, zmieszane z krwią, ściekały po jej
ciele. Doświadczając największego lęku w swoim życiu, zawyła po raz kolejny i desperacko
próbowała się wyrwać. Nagle poczuła, że w porównaniu z nimi jest ogromna i silna jak
zranione zwierzę, Otworzyła oczy i szaleńczo machając rękami zaczęła uderzać w głowy i w
usta, próbując odepchnąć te odrażające, brudne ciała. Przez chwilę miała nadzieję, że zdoła
się jakoś wyzwolić i przebiec obok tego olbrzymiego chłopaka, który odcinał jej drogę.
Zawirowała dwukrotnie w miejscu, wyzwalając się z uchwytu pozostałych dzieci i nagle
miała przed sobą otwartą przestrzeń, a dzieciak, jakby przewidując jej zamiary, przezornie
odsunął się na bok.
Nie miała się już nad czym zastanawiać, nie było już czasu na strach czy myślenie. Nie
mogła postąpić inaczej. Pomknęła w mrok, wymijając chłopca. Skok pozbawił ją tchu,
przenosząc ponad krawędzią klifu wprost w rozszalałe, wzburzone fale, w niezgłębioną i
przerażającą ciemność. Zimna, słona woda spłukała plamy krwi."

"Poza sezonem"jest powieścią brutalną, emanując grozą i powodującą
mdłośći, dla osób z mocnymi nerwami.

"Przez chwilę znów przypominali zwyczajne dzieci. Czując, że zaraz oszaleje z
przerażenia, wpatrywała się w postrzępione worki i gałgany, które służyły im za ubrania,
przyglądała się niesamowicie brudnym twarzom, drobnym, żylastym ciałom, oczom, wciąż
błyszczącym po...