Najpierw dygresja - rubryka "kiedy skonczylem czytac" mnie smieszy. "Wojny plemnikow" czytalam na pewno jakies 6-7 lat temu. Albo jeszcze dawniej. Ale kiedy konkretnie ja skonczylam? Dzien i miesiac??? Jakim cudem mialabym to pamietac! Mysle, ze wazne ksiazki (wazne dla danego czytelnika) pamieta sie rownie dobrze w kilka lat po ich przeczytaniu. Albo sie do nich wraca raz na jakis czas. Jak ja do "Wojen...". Ta ksiazka zrobila na mnie wrazenie nie dlatego, ze pokazuje czlowieka jako istote zdeterminowana biologicznie, ale dlatego, ze tezy przedstawione przez autorow zwolnily mnie w jakims sensie z odpowiedzialnosci za moje wybory... Uff, pomyslalam - to byla po prostu biologia, nie glupota - ze mi sie pierwsze malzenstwo nie udalo! Zartuje, oczywiscie. Ciekawe spojrzenie na czlowieka. Co niektorych ta ksiazka moze stracic z piedestalu - dojrzalosci, nieomylnosci, madrosci, absolutnej kontroli nad wlasnym zyciem. Autorzy uprzedzaja, ze ta pozycja jest z zalozenia tendencyjna, wiec spokojnie mozna zaglebic sie w lekture i pomyslec przez moment, jak bardzo jestesmy biologiczni i "zwierzecy", mimo calego tego zadufania w sobie...

Najpierw dygresja - rubryka "kiedy skonczylem czytac" mnie smieszy. "Wojny plemnikow" czytalam na pewno jakies 6-7 lat temu. Albo jeszcze dawniej. Ale kiedy konkretnie ja skonczylam? Dzien i miesiac??? Jakim cudem mialabym to pamietac! Mysle, ze wazne ksiazki (wazne dla danego czytelnika) pamieta sie rownie dobrze w kilka lat po ich przeczytaniu. Albo sie do nich wraca raz...