Wenecja, miejsce owiane tajemnicą. Takie jest moja pierwsze skojarzenie, odkąd dowiedziałam się i licznych morderstwach, które miały miejsce podczas karnawałów. Maski ubierane przez ludzi w tym czasie pozwalały na zbyt wiele. To drugie, tajemnicze dno zostało ukazane również w tej powieści. Zło ukryte w tym mieście sprawiło, że ojciec Sorreli zaczyna podążać ścieżką ku śmierci, tak samo jak jego przyjaciel Alexander. Może przy pomocy tajemniczego nieznajomego los się odwróci? Książka ciekawa, spójna fabularnie, więc nie wytrąca z równowagi. Zaliczyłabym ją do książek przyjemnych, na jeden weekend lub wakacje.

Wenecja, miejsce owiane tajemnicą. Takie jest moja pierwsze skojarzenie, odkąd dowiedziałam się i licznych morderstwach, które miały miejsce podczas karnawałów. Maski ubierane przez ludzi w tym czasie pozwalały na zbyt wiele. To drugie, tajemnicze dno zostało ukazane również w tej powieści. Zło ukryte w tym mieście sprawiło, że ojciec Sorreli zaczyna podążać ścieżką ku...

Marco i Sorrel wyruszają w niebezpieczną podróż, chcą odnaleźć swoich zaginionych ojców. Na początku swojej znajomości nie dogadują się zbyt dobrze. Jednak z czasem poznają się lepiej i coś zaczyna iskrzyć. Poznają mroczne legendy. A także odkrywają kto jest ich wrogiem. Na co natrafią i co odkryją podczas tej niebezpiecznej misji? Czy znajdą tych, których szukają? Czy uda im się przeciwstawić i pokonać wroga? Czy pisane im było się spotkać? Czy Marco i Sorrel zakochają się w sobie i będą razem?

Marco i Sorrel wyruszają w niebezpieczną podróż, chcą odnaleźć swoich zaginionych ojców. Na początku swojej znajomości nie dogadują się zbyt dobrze. Jednak z czasem poznają się lepiej i coś zaczyna iskrzyć. Poznają mroczne legendy. A także odkrywają kto jest ich wrogiem. Na co natrafią i co odkryją podczas tej niebezpiecznej misji? Czy znajdą tych, których szukają? Czy uda...

Fabuła intrygująca. Od pierwszej strony skrywa tajemnicę. Podążamy zaciekawieni w ślad za młodymi bohaterami próbującymi odnaleźć swoich ojców. Pod osłoną nocy przemierzamy ulice XVII-wiecznej Wenecji, docieramy do wysp, zachowując wzmożoną ostrożność, bo wiemy, że "śmierć przychodzi pod wieloma postaciami".

Fabuła intrygująca. Od pierwszej strony skrywa tajemnicę. Podążamy zaciekawieni w ślad za młodymi bohaterami próbującymi odnaleźć swoich ojców. Pod osłoną nocy przemierzamy ulice XVII-wiecznej Wenecji, docieramy do wysp, zachowując wzmożoną ostrożność, bo wiemy, że "śmierć przychodzi pod wieloma postaciami".

Kontynuacja poprzedniej części. Również wciągająca jak "Królowa Cieni" :)

Kontynuacja poprzedniej części. Również wciągająca jak "Królowa Cieni" :)

Okładka, przynajmniej mi, strasznie kojarzy się z dość tanimi romansami - gondole, ptaki, elegancka czcionka przy nazwisku autora (na dodatek czerwona i wykonana z połyskującego materiału) i jeszcze ten tytuł! Kiczowaty romans połączony z jakimiś zabójstwami. Ot, co przychodzi mi na myśl, gdy na nią patrze. Treść jednak nic z romansem wspólnego nie ma.
Pocałunek Śmierci opowiada XVII-wieczną historię. Ojciec Marko zaginął w tajemniczych okolicznościach. Młody chłopak wyrusza więc do Wenecji, w której owo zdarzenie miało miejsce i musi rozwikłać tajemnicę, jaką skrywa przed nim to miasto. Pomaga mu Sorrel - piękna, choć smutna dziewczyna, która niesie ze sobą spory bagaż doświadczeń. Szybko okazuje się jednak, że Wenecja kryje w sobie więcej tajemnic, niż mogliby przypuszczać.
Mimo, że okładka zdaje się być wyraźnie kierowana dla osób dorosłych, ja nie potrafię określić jej treści inaczej, niż słowem infantylna, kierowana bardziej do nastolatków, niż dojrzałych czytelników. Przede wszystkim, nasi główni bohaterowie to młodzi, niedoświadczeni ludzie. Zachowują się czasem jak dzieci, chociaż i owszem, są dość sympatyczni. Trudno jednak nazwać ich dorosłymi, mimo, że miasto zesłało na nich niezły problem, a to powinno sprawić, aby ich decyzje i zachowanie było dojrzalsze. Na dodatek, akcja książki dzieje się niedługo po średniowieczu, a sam klimat, jaki tworzy autor jest bardzo lekki, delikatny, swojski, co moim skromnym zdaniem ani do tego okresu, ani do miasta, jakim jest Wenecja wcale nie pasuje. Kreuje go niewątpliwie styl autora - bardzo lekki, bardzo prosty, nie zanudzający opisami. Niestety, jak już pisałam, otoczka jaką tworzy nie jest najlepszy dla książek tego typu, a na dodatek niektóre dialogi wydają się przez to wymuszone, nienaturalne, chcące nam coś na siłę wyjaśnić.
Fabuła na pewno jest wartka, w powieści ciągle coś się dzieje, ale przynajmniej mi nie zapewniła większych emocji - po prostu jest, w miarę logiczna i spójna, choć bywa, że i nieco (a nawet bardziej, niż nieco) naciągana. Przez styl autora na szczęście da się przez nią szybko przebrnąć, dlatego nie mogę powiedzieć, aby treść Pocałunka Śmierci nudziła.
Podsumowując, to po prostu przeciętna, zwykła książka, która spodoba się tym z Was, którzy lubią prosty język, nie lubią za bardzo brutalności, a jednak chcieliby poczuć odrobinkę dreszczyku i podziwiać Wenecję wraz z jakimiś miłymi bohaterami. Wszystkim innym - odradzam. Pocałunek Śmierci nie jest zbyt ambitną powieścią i nie ma w niej nic, co mogłoby nieco bardziej wymagającego czytelnika zadowolić.

Okładka, przynajmniej mi, strasznie kojarzy się z dość tanimi romansami - gondole, ptaki, elegancka czcionka przy nazwisku autora (na dodatek czerwona i wykonana z połyskującego materiału) i jeszcze ten tytuł! Kiczowaty romans połączony z jakimiś zabójstwami. Ot, co przychodzi mi na myśl, gdy na nią patrze. Treść jednak nic z romansem wspólnego nie ma.
Pocałunek Śmierci...

lekka i przyjemna książka, czyta się szybko.

lekka i przyjemna książka, czyta się szybko.

Spodziewałam się bardziej rozbudowanego wątku romantycznego, ale pomysł bardzo fajny. Zdrajcy, wrogowie i tajemnice... Świetne klimaty. :)

Spodziewałam się bardziej rozbudowanego wątku romantycznego, ale pomysł bardzo fajny. Zdrajcy, wrogowie i tajemnice... Świetne klimaty. :)

Książka przeczytana dość szybko, krótkie rozdziały. Ogółem książka mi się podoba :)

Książka przeczytana dość szybko, krótkie rozdziały. Ogółem książka mi się podoba :)

Miasto z tajemnicą. Karnawał, który daje możliwości ujawnienia się złu. Złu mieszkającemu w tym mieście. Zaułek, postać w kapturze, zimny powiew na karku. Reszta - w książce;).

Miasto z tajemnicą. Karnawał, który daje możliwości ujawnienia się złu. Złu mieszkającemu w tym mieście. Zaułek, postać w kapturze, zimny powiew na karku. Reszta - w książce;).

Takie ni w pięć, ni w oko

Takie ni w pięć, ni w oko