Okej... Spodziewałam się jakiegoś wielkiego WOW, ale niestety nie było tego... Co nie oznacza, że książka jest zła. Wręcz przeciwnie. Sama w sobie książka jest dobra, porusza ważne tematy związane z rodziną. Jeżeli chodzi o niewidomość głównej bohaterki to jest tego bardzo mało. Spodziewałam się, że będą tu jakieś refleksje względem tego, ale niestety dużo tego nie było. Główna bohaterka była trochę irytująca i nieodpowiedzialna. Bardzo mi się podobały teorie o zbiegach okoliczności. Na pewno nie jest to wybitna książka, ale na pewno jej nie odradzam. Książka jest napisana bardzo lekkim i przystępnym językiem. Jak ktoś chce spróbować, niech próbuje :D

Okej... Spodziewałam się jakiegoś wielkiego WOW, ale niestety nie było tego... Co nie oznacza, że książka jest zła. Wręcz przeciwnie. Sama w sobie książka jest dobra, porusza ważne tematy związane z rodziną. Jeżeli chodzi o niewidomość głównej bohaterki to jest tego bardzo mało. Spodziewałam się, że będą tu jakieś refleksje względem tego, ale niestety dużo tego nie było....

Wystarczy jedno słowo, jedna informacja na swój temat za dużo i zmienia się wszystko. W jednej chwili ludzie są życzliwi, uważają cię za naprawdę miłą osobę, a w następnej zapada niezręczne milczenie. Tak jakby ta jedna rzecz, której o tobie nie wiedzieli mogła zmienić to, że przed chwilą świetnie się wam rozmawiało. Bardzo dobrze wie o tym Laureth. To właśnie dlatego często wkłada ciemne okulary, dba o to, aby zachowywać się normalnie i uczy się prostych sztuczek, które jej to umożliwiają. Większość napotkanych osób uważa ją za zwykłą dziewczynę. Do momentu, w którym dowiadują się, że jest niewidoma.

Rodzina Peacków jest dość nietypowa. Jack - pisarz z obsesją na punkcie zbiegów okoliczności i liczby 354. Jego żona. Niewidoma nastolatka. Siedmioletni Beniamin, którego jedno dotknięcie wystarczy, żeby telefon przestał działać. A przecież tak długo ich życie toczyło się spokojnie, jak w każdej innej rodzinie. Zmieniło się to dopiero niedawno. Zaczęło się od częstych kłótni rodziców. Jakiś czas później Jack znika bez wieści, a zaniepokojona Laureth odbiera dziwnego maila. Okazuje się, że ktoś w Ameryce odnalazł należący do jej ojca notes, w którym pisarz skrzętnie notował wszystko, co dotyczy zbiegów okoliczności. Pod nieobecność matki, dziewczyna wraz z młodszym bratem, Benjaminem, postanawia podążyć za tym tropem aż do Nowego Jorku – miasta położonego niemal na drugim końcu świata…

Narrratorką książki jest właśnie Laureth. Dzięki temu wydarzenia opisane są z dość ciekawej perspektywy. Brakuje tradycyjnych opisów, które z konieczności zastępują zdawkowe uwagi na temat głosów czy zapachów. I przemyślenia, które odwracają świat do góry nogami. Przede wszystkim o ślepocie...

Ciąg dalszy recenzji na moim blogu: http://lekturymolinki.blogspot.com/2018/08/niezauwazalna-marcus-sedgwick.html

Wystarczy jedno słowo, jedna informacja na swój temat za dużo i zmienia się wszystko. W jednej chwili ludzie są życzliwi, uważają cię za naprawdę miłą osobę, a w następnej zapada niezręczne milczenie. Tak jakby ta jedna rzecz, której o tobie nie wiedzieli mogła zmienić to, że przed chwilą świetnie się wam rozmawiało. Bardzo dobrze wie o tym Laureth. To właśnie dlatego...

Nieco przypadkiem w moje ręce wpadła powieść "Niezauważalna", którą przeczytałam jednym tchem! W dodatku cała lektura zajęła mi wyjątkowo mało czasu, sama nie wiem jak udało mi się połknąć tyle stron w tak krótkim czasie! I choć miałam ambitny plan odłożyć tę książkę i pójść spać to pojawił się syndrom "jeszcze jednego rozdziału" i... Cóż, teraz jestem nieco niewyspana, ale warto było! Choć spodziewałam się raczej ckliwej opowieści o ciężkim życiu niewidomej nastolatki, a dostałam powieść sensacyjną kreowaną na komiks o superbohaterach to jestem bardzo zadowolona. Potrzebowałam takiej wciągającej, łatwej w lekturze historii o silnej relacji pomiędzy bratem a siostrą.

Ciąg dalszy: morderczynimarzen.blogspot.com/2019/02/niezauwazalna-marcus-sedgwick.html

Nieco przypadkiem w moje ręce wpadła powieść "Niezauważalna", którą przeczytałam jednym tchem! W dodatku cała lektura zajęła mi wyjątkowo mało czasu, sama nie wiem jak udało mi się połknąć tyle stron w tak krótkim czasie! I choć miałam ambitny plan odłożyć tę książkę i pójść spać to pojawił się syndrom "jeszcze jednego rozdziału" i... Cóż, teraz jestem nieco niewyspana, ale...

„I tak naprawdę nie wiem, o czym miała być ta książka. Czy o tym, by zwrócić uwagę na problem podejścia społeczeństwa do osób niewidomych? A może o zbiegach okoliczności i przypadkach? Czy jeszcze inaczej: o więzach rodzinnych? A może jeszcze o czymś innym? To miszmasz, w którym nie potrafiłam się zorientować. Książka o niczym, nijaka, nudna jak flaki z olejem, przekombinowana”.

Cała recenzja: http://bohater-fikcyjny.blogspot.com/2016/09/80-81-w-trzech-sowach-fabuy-nie.html

„I tak naprawdę nie wiem, o czym miała być ta książka. Czy o tym, by zwrócić uwagę na problem podejścia społeczeństwa do osób niewidomych? A może o zbiegach okoliczności i przypadkach? Czy jeszcze inaczej: o więzach rodzinnych? A może jeszcze o czymś innym? To miszmasz, w którym nie potrafiłam się zorientować. Książka o niczym, nijaka, nudna jak flaki z olejem,...

"Ta pozycja według mnie jest dość płytka, a bohaterka infantylna i nieodpowiedzialna. Wracając jednak do samej książki - jest ona dobra na odmóżdżenie :) Ale jeśli szukacie kiążki o dość poważnej tematyce, lub poprostu ciekawej młodzieżówki - nie polecam.
Sam fakt, że niewidoma 16 latka zabrała swojego 7 letniego brata w podróż na inny kontynent, bo miała przeczucie, że jej ojciec jest w niebezpieczeństwie jest dla mnie absurdalny. Jej ojciec jest dorosły, opowiedzialny i raczej wie, co robi. Ona najwyraźniej nie zdawała sobie z tego sprawy. Irytowało mnie jej podejście do tej sytuacji. W każdej wskazówce, jaką odnajdywała, widziała najgorszy scenariusz - tata został porwany, napewno już nie żyje.
Poza tym, głupotą było zabieranie małego brata w taką podróż. Czemu nie porozmawiała z mamą, nie zapytała, co powinny zrobić w tej sytuacji? Wyjechała tam, a nie pomyślała, że jeżeli jej tata jest faktycznie w niebezpieczeńtwie, to ona ( i co gorsza - jej mały brat! ) automatycznie również będą zagrożeni?! Przez większość książki wściekałam się na jej nieodpowiedzialną postawę."
To fragment recenzji z mojego bloga, po resztę zapraszam na : http://zaczytanad.blogspot.com/2017/07/niezauwazalna-18.html

"Ta pozycja według mnie jest dość płytka, a bohaterka infantylna i nieodpowiedzialna. Wracając jednak do samej książki - jest ona dobra na odmóżdżenie :) Ale jeśli szukacie kiążki o dość poważnej tematyce, lub poprostu ciekawej młodzieżówki - nie polecam.
Sam fakt, że niewidoma 16 latka zabrała swojego 7 letniego brata w podróż na inny kontynent, bo miała przeczucie, że jej...

W ogóle mnie nie zainteresowana.

W ogóle mnie nie zainteresowana.

Wciągająca, zarazem intrygująca książka. Opowiada o zbiegach okoliczności..

Wciągająca, zarazem intrygująca książka. Opowiada o zbiegach okoliczności..

Moje oczekiwania względem tej książki wysokie nie były, niemniej jednak spotkało mnie rozczarowanie.

Moje oczekiwania względem tej książki wysokie nie były, niemniej jednak spotkało mnie rozczarowanie.

Nie miałam wysokich oczekiwań co do książki. Nie zawiodłam się, ani nie zachwyciłam.

Nie miałam wysokich oczekiwań co do książki. Nie zawiodłam się, ani nie zachwyciłam.

Dziwna. Sama nie do końca wiem, co było motywem przewodnim tej książki. Wydaje się być napisana dla samego napisania. Liznęła wiele różnych wątków, ale żaden nie okazał się być tym głównym. Mam mieszane uczucia

Dziwna. Sama nie do końca wiem, co było motywem przewodnim tej książki. Wydaje się być napisana dla samego napisania. Liznęła wiele różnych wątków, ale żaden nie okazał się być tym głównym. Mam mieszane uczucia