W zasadzie przed przeczytaniem książki nigdy nie sugeruję się opiniami innych czytelników LC. Zerkam, i to bardzo pobieżnie jedynie na to, co napisali tzw. "znajomi". Przed przeczytaniem "Zhańbionej" zaintrygowała mnie jednak opinia Moniki, bo do tej pory mieliśmy bardzo podobne zdanie jeśli chodzi o "nie-białą literaturę". Monika napisała: "Dobra książka dla osób zainteresowanych losem kobiet w innych kulturach. Nie wyróżnia się jednak niczym szczególnym spośród wielu podobnych pozycji", z czym po skończeniu książki absolutnie się nie zgadzam! Ta opinia pasowałaby do wypocin, jakie produkują białe żony (lub byłe żony) Afgańczyków, Algierczyków, Marokańczyków, Irańczyków itp. Oto nagle poznajemy życie muzułmańskich/azjatyckich/afrykańskich kobiet od kuchni, z wszelkimi porównaniami i wzdychaniami jak to tym kobietom jest ciężko. Ale tu takie coś nie pasowało. Wszystko, o czym pisze Jasvinder Sanghera działo się w Anglii i w przeważającej części było jej udziałem. Nie wiem czego oczekiwała Monika, że autorce nagle objawi się Guru Nanak i przekaże jej sekrety ludzkości?
Jak dla mnie jest to bardzo ciekawa książka. Dowiedziałem się z niej o tym jak żyje się w wielu sikhijskich i ogólnie pendżabskich domach w Anglii. Nie znaczy to, że całkowicie podzielam poglądy autorki, bo też i nie ma co na siłę wyciągać kogoś z własnej kultury, własnej religii itp. Ale podziwiam panią Sangherę za to, że napisała o wielu intymnych sprawach ze swego życia, podając przy tym prawdziwe imiona i czasami dodając nazwiska (w książce nie ma jakiejkolwiek informacji, że imiona bohaterów zostały zmienione).
Oczywiście, troszkę zalatuje tu feminizmem i usilną próbą integracji, a słowo integracja działa na mnie jak płachta na byka. Wspólna koegzystencja tak, integracja niekoniecznie. Ale ogólnie pochłonąłem "Zhańbioną" jak na mnie bardzo szybko. I to komplement, słabe książki wloką się bowiem u mnie tygodniami.
Polecam każdemu, bo warto przeczytać, warto się dowiedzieć.

W zasadzie przed przeczytaniem książki nigdy nie sugeruję się opiniami innych czytelników LC. Zerkam, i to bardzo pobieżnie jedynie na to, co napisali tzw. "znajomi". Przed przeczytaniem "Zhańbionej" zaintrygowała mnie jednak opinia Moniki, bo do tej pory mieliśmy bardzo podobne zdanie jeśli chodzi o "nie-białą literaturę". Monika napisała: "Dobra książka dla osób...