Rzymskie „dolce vita” – Penelope Green

W pogoni za marzeniami i wizją idyllicznego życia na obczyźnie, Penelope Green, australijska dziennikarka, której życie jak dotąd wydawało jej się idealne i niepotrzebujące żadnych zmian, decyduje się na wyjazd do Włoch – nie byle jaki, nie na wycieczkę, ale wyjazd, podczas którego zgłębi wiedzę na temat tego kraju oliwą i winem płynącego, pozna mentalność jego mieszkańców, znajdzie tam zatrudnienie, a może nawet i miłość.

„Oto powiastka o tym, co mnie spotkało, gdy porzuciłam wszystko – pracę, elegancki apartament, rodzinę i przyjaciół – by gonić za romantyczną ułudą w nadziei, że zmieni moje życie na lepsze, chociaż nie miałam bladego pojęcia, co tak naprawdę mogłoby mnie uszczęśliwić”.

Penelope od początku zaraża nas miłością do Włoch. Zachwycają ją tamtejsza kuchnia, kobiety, mężczyźni, a nawet sam język. „Te dialogi są tak melodyjne i pełne ekspresji, że czuje się jak w operze”. Niemniej jednak często pokazuje nam także te ciemne strony życia w obcym kraju – trudności w porozumieniu się z „nie swoimi”, trzy różne prace, wiązanie końca z końcem, itd… Te problemy jednak okazują się niczym w obliczu tego, przed czym staje nasza bohaterka, Penny. A staje twarzą w twarz z Rzymem, Wiecznym Miastem, które zdążyłam już pokochać po lekturze książek Diego Galdino. Podobnie jak u włoskiego pisarza, tak i u australijskiej pisarki Rzym to miejsce niezwykłe, tętniące życiem, z niewiarygodnie bogatą historią. To miejsce z duszą, dlatego nie dziwne, że zakochują się w nim turyści z całego świata i decydują się zamieszkać nigdzie indziej, lecz właśnie tam.

Powieść Penelope Green „Rzymskie dolce vita” to słodko-gorzka historia Australijki, która postanowiła podążyć drogą marzeń, nawet za cenę tego, że mogłaby stracić wszystko, co jak do tej pory kochała. To odważna proza skłaniająca do refleksji nad tym, czy czasem warto jednak zaryzykować wszystko, by dowiedzieć się tak naprawdę, czy to „wszystko” miało kiedykolwiek sens.

Penelope Green ma dar pięknego opisywania miejsc. Dzięki jej opisom stajemy się sami świadkami jej podróży, obserwujemy jej wzloty i upadki, przeżywamy z nią miłosne perypetie, śmiejemy się czy wzruszamy. Dużym plusem jest to, że autorka pokusiła się, żeby opisać jedzenie, które uważam za bardzo ważny element w kulturze Włochów. Ponadto liczne włoskie wtrącenia sprawiają, że powieść Green ma w sobie wiele włoskich akcentów, a znad jej kart unosi się wręcz zapach włoskich potraw.

Gorąco polecam tę lekturę wszelkim italofilom, którzy kochają powieści obyczajowo-podróżnicze.

Rzymskie „dolce vita” – Penelope Green

W pogoni za marzeniami i wizją idyllicznego życia na obczyźnie, Penelope Green, australijska dziennikarka, której życie jak dotąd wydawało jej się idealne i niepotrzebujące żadnych zmian, decyduje się na wyjazd do Włoch – nie byle jaki, nie na wycieczkę, ale wyjazd, podczas którego zgłębi wiedzę na temat tego kraju oliwą i winem...