Przyznam się szczerze, że nie rozumiem niskiej oceny tej książki.
Nie wiem jak użytkownicy Lubimy Czytać wyobrażają sobie idealną autobiografię, ale patrząc na średnią ocen to "Córka rzeki" nie jest ich ulubioną pozycją czytelniczą.
A dla mnie dzieło Hong Ying jest bliskie ideału w swojej kategorii literackiej. Całość psuje nieco zbyt ogólnie opowiedziane lata studenckie i okres wagabundy autorki. Ale to jedynie mglisty cień nieśmiało kładący się na bardzo dobrej książce.
Hong Ying zrobiła coś, na co odwagi (a może chęci?) nie miało wielu innych ludzi opisujących swoje życie, a mianowicie poinformowała nas o rzeczach bardzo intymnych, typu sprawy wypróżniania się, zabezpieczania się w czasie okresu u kobiet, usuwania odchodów z nieskanalizowanego siedliska itp. A przecież ile mamy autobiografii w których ludzie nie chodzą za potrzebą, gdzie kobiety nie miewają miesiączek a mężczyźni niekontrolowanych wzwodów. Absurd. Tu na szczęście opisane jest wszystko i każdy z domowników, a niektórzy znaleźli się także na zdjęciach dołączonych do książki.
Podsumowując, Chiny okresu późnego Mao znałem z wielu opisów miejscowych autorów. Klęska głodu, Rewolucja Kulturalna, zachęcanie do płodzenia dzieci a potem polityka jednego dziecka, duże dysproporcje w jakości życia wieśniaków i osób żyjących w miastach itp. itd. Ale pierwszy raz otrzymałem informacje bardzo intymne, które jeszcze lepiej pozwoliły mi spojrzeć na Państwo Środka i zwykłych Chińczyków tamtych lat.
I za to bardzo dziękuję Hong Ying.

Przyznam się szczerze, że nie rozumiem niskiej oceny tej książki.
Nie wiem jak użytkownicy Lubimy Czytać wyobrażają sobie idealną autobiografię, ale patrząc na średnią ocen to "Córka rzeki" nie jest ich ulubioną pozycją czytelniczą.
A dla mnie dzieło Hong Ying jest bliskie ideału w swojej kategorii literackiej. Całość psuje nieco zbyt ogólnie opowiedziane lata studenckie i...