Co prawda spodziewałem się więcej o Generale ale trudno. Najwięcej tu o autorce ale na szczęście też okazała się ciekawą osobą - oglądanie świata jej oczami to ciekawa podróż do Pańskiej Polski, której już nie ma. Wszystko napisane pięknym językiem i z przedwojenną manierą. Dla mnie wisienką na torcie jest ta drobna uszczypliwość względem Wallis Simpson spotkanej w Monte Carlo :)

Co prawda spodziewałem się więcej o Generale ale trudno. Najwięcej tu o autorce ale na szczęście też okazała się ciekawą osobą - oglądanie świata jej oczami to ciekawa podróż do Pańskiej Polski, której już nie ma. Wszystko napisane pięknym językiem i z przedwojenną manierą. Dla mnie wisienką na torcie jest ta drobna uszczypliwość względem Wallis Simpson spotkanej w Monte...

Warto zapoznać się z historią karty życia rodziny gen. Andersa z pierwszej ręki. Czyta się dobrze. Tematyka książki wiąże czasy przedwojenne, Powstanie Warszawskie min. atak na PASTE, emigrację i lata powojenne.

Warto zapoznać się z historią karty życia rodziny gen. Andersa z pierwszej ręki. Czyta się dobrze. Tematyka książki wiąże czasy przedwojenne, Powstanie Warszawskie min. atak na PASTE, emigrację i lata powojenne.

Książka na kilka godzin.
Opowieść córki o ojcu, ale nie tylko, bo sporo w niej o rodzinie w ogóle, o czasach przedwojennych, okupacji i trochę o powojennych zawieruchach. Ciekawy głos w biografii generała.
A, i skróciłabym tytuł na "Mój ojciec generał"...

Książka na kilka godzin.
Opowieść córki o ojcu, ale nie tylko, bo sporo w niej o rodzinie w ogóle, o czasach przedwojennych, okupacji i trochę o powojennych zawieruchach. Ciekawy głos w biografii generała.
A, i skróciłabym tytuł na "Mój ojciec generał"...

Tytuł książki jest dość mylący, gdyż tak naprawdę nie traktuje ona o losach generała Andersa, lecz o życiu jego córki. Określenie np. "Moje wspomnienia", choć dość banalne i oblatane, byłyby bardziej adekwatne.

Poza tym drobnym szczegółem, lektura przypadła mi do gustu.
Mimo momentami ciężkiej tematyki czytało mi się lekko i przyjemnie. 2,5 h i już koniec czytania. Mam jednak poczucie pewnego niedosytu, zwłaszcza, że o przedwojennych i powojennych relacjach Autorki z Ojcem i Matką dałoby się więcej napisać.

Cenię Annę Anders-Nowakowską za poczucie humoru i świetne wyczucie taktu, widoczne zwłaszcza we fragmentach, w których odnosi się do drugiej żony swojego ojca i swojej przyrodniej siostry. Co ważne, Autorka nie ocenia decyzji ojca dotyczącej ponownego małżeństwa, ani nie rozlicza się z przeszłością, jedynie przekazuje swoje subiektywne wspomnienia minionych chwil. Szkoda tylko, że momentami zbyt lakoniczne i powierzchowne.

Szalenie podoba mi się, że Anna Anders podkreśla wagę humoru w ciężkich chwilach oraz rolę Anioła Stróża w jej życiu. Sama wierzę, że Opatrzność (nieważne, jakim imieniem Ją nazwiemy, czy pod jaką postacią sobie Ją wyobrażamy) czuwa nad każdym z nas i daje nam subtelne znaki. A już szczególnie Jej ingerencję można zaobserwować śledząc życie Anny Anders, a także Jej ojca. Przecież mógł skończyć w Katyniu lub Charkowie i wówczas nic z legendy Monte Cassino by nie powstało.

Z kart tej opowieści wyłania się interesujący obraz pierwszej żony generała Andersa, o której próżno znaleźć jakąkolwiek informację w internecie, a tym bardziej na wikipedii. To silna, niezwykle mądra kobieta, nie poddająca się mimo niepowodzeń. Tym bardziej zaskakuje decyzja generała o rozwodzie i kolejnym małżeństwie, jednak nie jest to powód, by go oceniać negatywnie. Każdy jest tylko człowiekiem. A generał Anders zajmuje w moim sercu poczesne miejsce, chociaż nie miałam okazji Go poznać.

Tytuł książki jest dość mylący, gdyż tak naprawdę nie traktuje ona o losach generała Andersa, lecz o życiu jego córki. Określenie np. "Moje wspomnienia", choć dość banalne i oblatane, byłyby bardziej adekwatne.

Poza tym drobnym szczegółem, lektura przypadła mi do gustu.
Mimo momentami ciężkiej tematyki czytało mi się lekko i przyjemnie. 2,5 h i już koniec czytania. Mam...

Książka prawie nie opowiada o generale Andersie.
Są to dosyć ciekawe wspomnienia osoby nieco wyżej usytuowanej w hierarchii społecznej, co odróżnia ją od innych wspomnień wojennych. Po przeczytaniu książki czułam jednak pewien niedosyt, bo była ona można powiedzieć ogólna, nieszczegółowa.

Książka prawie nie opowiada o generale Andersie.
Są to dosyć ciekawe wspomnienia osoby nieco wyżej usytuowanej w hierarchii społecznej, co odróżnia ją od innych wspomnień wojennych. Po przeczytaniu książki czułam jednak pewien niedosyt, bo była ona można powiedzieć ogólna, nieszczegółowa.

Pięknie opisana historia przez córkę gen. Andersa z pierwszego małżeństwa.Jeśli interesuje Cię sylwetka gen.Andersa- przeczytaj. Dużo ciekawostek z historii i życia gen., jego rodziny. Czyta się lekko i przyjemnie.Trzeba przyznać, że autorka książki to piękna kobieta z klasą.

Pięknie opisana historia przez córkę gen. Andersa z pierwszego małżeństwa.Jeśli interesuje Cię sylwetka gen.Andersa- przeczytaj. Dużo ciekawostek z historii i życia gen., jego rodziny. Czyta się lekko i przyjemnie.Trzeba przyznać, że autorka książki to piękna kobieta z klasą.

Zacznę od tego, że najpierw trzeba się przyzwyczaić do stylu, w jakim są napisane te wspomnienia. Po drugie uważam, że tytuł zupełnie nie pasuje do treści, bo książka wcale nie jest o generale Andersie, ani jako o ojcu, ani jako o dowódcy. Według opisu z okładki mieliśmy się dowiedzieć o nieznanych szczegółach jego życia, o poglądach, decyzjach, a tego po prostu nie ma. Autorka opisuje swoje życie, i to raczej zdawkowo. Owszem, czyta się nieźle, miejscami pani Nowakowska przytacza zabawne anegdoty, ale wszystko jest raczej powierzchowne, bez wnikania w szczegóły. A już korekta to leży i kwiczy, ale na pewno nie z uciechy, że tak dobrze została zrobiona...

Zacznę od tego, że najpierw trzeba się przyzwyczaić do stylu, w jakim są napisane te wspomnienia. Po drugie uważam, że tytuł zupełnie nie pasuje do treści, bo książka wcale nie jest o generale Andersie, ani jako o ojcu, ani jako o dowódcy. Według opisu z okładki mieliśmy się dowiedzieć o nieznanych szczegółach jego życia, o poglądach, decyzjach, a tego po prostu nie ma....

6,5

6,5

Wspomnienia córki Anny Anders- Nowakowskiej o ojcu Władysławie Andersie. Generale, który wyprowadził wojsko z ZSRR i walczył pod Monte Casino.
Książka głównie skupia się głównie na życiu autorki i jej życiu.

Wspomnienia córki Anny Anders- Nowakowskiej o ojcu Władysławie Andersie. Generale, który wyprowadził wojsko z ZSRR i walczył pod Monte Casino.
Książka głównie skupia się głównie na życiu autorki i jej życiu.

„Mój ojciec generał Anders” to książka dla każdego, kto chce dowiedzieć się czegoś o życiu rodziny Andersów, jednakże warto mieć na uwadze fakt, iż nie jest ona bezpośrednim opisem generała Andersa — to zdecydowanie nietypowa lektura, której bohaterką jest Anna Anders-Nowakowska opisująca „swoje życie” (Wydaje mi się, że książka nie będzie aż tak atrakcyjną pozycją dla osób łaknących wiedzy o generale Władysławie Andersie). Tytuł oraz oficjalny opis umieszczony na okładce sugerują, że książka w dużej mirze skupiać będzie się na postaci generała Władysława Andersa — tymczasem w mojej ocenie nie jest to do końca prawdą. Co prawda autorka wielokrotnie pisze o postaci swojego ojca, „lekko” przybliżając jego postać, ale jej wspomnienia są przede wszystkim opisem życia jej, jak i rodziny. Mimo wszystko zachęcam do przeczytania tej książki, ponieważ w dość ciekawy sposób ukazuje panującą wówczas rzeczywistość.

http://www.nowastrategia.org.pl/anna-anders-nowakowska-moj-ojciec-general-anders-recenzja/

„Mój ojciec generał Anders” to książka dla każdego, kto chce dowiedzieć się czegoś o życiu rodziny Andersów, jednakże warto mieć na uwadze fakt, iż nie jest ona bezpośrednim opisem generała Andersa — to zdecydowanie nietypowa lektura, której bohaterką jest Anna Anders-Nowakowska opisująca „swoje życie” (Wydaje mi się, że książka nie będzie aż tak atrakcyjną pozycją dla osób...