To moje pierwsze spotkanie z twórczością pana Cobena. Po wysłuchaniu licznych pozytywnych opinii na temat jego książek, postanowiłam przekonać się sama o ich rzekomej świetności. Akurat padło na "Nie mów nikomu". Na tylnej okładce znajdujemy standardowe peany na cześć autora. Tym razem mam do czynienia z "megagwiazdą współczesnego thrillera", a owa powieść odniosła jakże "spektakularny sukces". Nauczyłam się patrzeć na te wszystkie pochwalne notki z przymrużeniem oka, więc bez większego entuzjazmu zabrałam się za lekturę. "Zaskocz mnie, panie Coben!" - pomyślałam i uśmiechnęłam się pod nosem.

Historia zaczyna się na swój sposób banalnie. Ginie żona młodego lekarza Davida Becka, a on sam zostaje napadnięty i pobity. Od tego zdarzenia mija 8 lat, a mężczyzna wciąż nie może pogodzić się ze stratą ukochanej. I oto nagle w skrzynce mailowej doktora pojawia się wiadomość sugerująca, że jego Elizabeth wciąż żyje i chce się z nim spotkać. Od tego momentu życie Davida nabiera szalonego tempa i musi się on uporać z ciągiem dziwnych i skomplikowanych zdarzeń. Nasz bohater musi zmierzyć się z lawiną oskarżeń kierowanych pod jego adresem oraz z osobami, które ewidentnie chcą mu zaszkodzić. Na szczęście może liczyć na pomoc bliskich oraz tych mniej bliskich, ale również gotowych ratować jego skórę. Czy Davidowi uda się rozwiązać zagadkę sprzed 8 lat?

No, no, panie Coben, przyznaję bez bicia, że udało się panu mnie zaskoczyć. Rozwiązanie zagadki wcale nie było tak oczywiste i nie dałam rady na nie wpaść. Ba, pod sam koniec, gdy już byłam pewna, że wszystko wiem, pan ujawnił ostatni, lecz równie zaskakujący element rozwiązania. Łatwo jest stworzyć skomplikowaną intrygę, ale sztuką jest później wyplątać się z tej sieci fałszywych tropów, błędnych hipotez i ukazać czytelnikowi gotowe rozwiązanie. Wielu autorów namiesza, namąci, a później jest problem z zgrabnym zakończeniem historii. Jednak Harlan Coben świetnie sobie z tym poradził. Może i mogłabym uczepić się kilku niedociągnięć, ale są one na tyle błahe, że spokojnie mogę je przemilczeć.
Muszę przyznać, że dobrze spędziłam czas przy tej książce i nie mogłam narzekać na nudę. Powieść jest pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji i jest bardzo dynamiczna, co sprawia, że równie szybko się ją czyta. Jest napisana prostym językiem, a autor lubuje się w krótkich, lecz treściwych zdaniach, co znacznie skraca czas obcowania z książką.
Wykreowane postaci są interesujące, a niektóre wręcz osobliwe. Ich wypowiedzi nie raz zaskoczą nas dużą dawką humoru. Czeka na nas uszczypliwa modelka, która jest w związku z siostrą głównego bohatera, diler , który z wdzięczności do doktora będzie nastawiał za niego karku razem ze swoim kompanem o ciekawej ksywce "Brutus" i wiele innych ciekawych postaci, które umilą czytelnikowi lekturę.

Pochwały, pochwałami, ale mimo wyżej wymienionych zalet, oceniam książkę na 7 /10. Jest to niewątpliwe bardzo dobra powieść, ale nie wyróżnia się niczym specjalnym spośród innych książek tego gatunku. Zabrakło jakiejś ciekawej koncepcji, która wprowadziłaby pewien powiew świeżości. Jeśli jednak szukacie książki, która zapewni Wam pełną napięcia aczkolwiek nie wymagającą zbyt dużego wysiłku umysłowego rozrywkę, to "Nie mów nikomu" doskonale się do tego nadaje. A z twórczością tego autora chętnie się jeszcze zapoznam, gdy będę miała ku temu okazję.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością pana Cobena. Po wysłuchaniu licznych pozytywnych opinii na temat jego książek, postanowiłam przekonać się sama o ich rzekomej świetności. Akurat padło na "Nie mów nikomu". Na tylnej okładce znajdujemy standardowe peany na cześć autora. Tym razem mam do czynienia z "megagwiazdą współczesnego thrillera", a owa powieść odniosła jakże...