Parafrazując dialog z tej książki, jest to opowieść o geologu, który przemierza albańskie cmentarze i miejsca pochówku, lecz nie poszukuje on skał i minerałów, szuka on złóż minerału, który jest dziełem śmierci, są to bezimienne groby tysięcy poległych żołnierzy, które nasz generał- geolog śmierci, chce przenieść do ojczyzny.
Jest to książka o wojnie ale nie o takiej w której eksplodują bomby, świszczą kule i atakują pancerne zastępy. Jest to wojna jaka pozostaje w pamięci zwycięzców i wygranych. Okazuje się, że nie można o niej łatwo zapomnieć. Osoby, które straciły bliskich chcą aby ich prochy spoczęły w ojczystej ziemi, z kolei przegrani mimo upływu lat ciągle pamiętają krzywdy wyrządzone prze żołnierzy. Mamy do czynienia z jednej strony z krzywdami jakie wyrządzili żołnierze z drugiej strony pamięć rodzin, które za wszelką cenę chcą odzyskać, chociaż szczątki swoich synów, braci i mężów.
Całość opisana jest w sugestywny sposób, gdzie ciągle mamy do czynienia z wszechobecnym chłodem, wiatrem, błotem. Zabieg ten podkreśla charakter zadania jaki wykonuje nasz generał a jednocześnie podczas lektury czujemy namacalną śmierć.

Parafrazując dialog z tej książki, jest to opowieść o geologu, który przemierza albańskie cmentarze i miejsca pochówku, lecz nie poszukuje on skał i minerałów, szuka on złóż minerału, który jest dziełem śmierci, są to bezimienne groby tysięcy poległych żołnierzy, które nasz generał- geolog śmierci, chce przenieść do ojczyzny.
Jest to książka o wojnie ale nie o takiej w...