"Nie pozwólcie, aby ktokolwiek wmówił wam, że trzeba być zadowolonym z tego, co się ma. Zawsze jest więcej do zdobycia i nie ma powodu abyście tego nie miały osiągnąć."

Lubię od czasu do czasu odciąć się od rzeczywistości zagłębiając się w kolejne, stricte młodzieżowe, tomy "Plotkary" i wsiąkając tym samym w tak odległy świat niewiarygodnie bogatych i rozpuszczonych nastolatków z Manhattanu. Ostatnim razem z uczuciem zazdrości rozczytywałam się o elitarnych wagarach, jakie bohaterowie powieści mieli przyjemność spędzać na podkradzionych rodzicom jachtach i w domach znanych gwiazd rocka. Ósmy tom popularnej serii Cecily von Ziegesar jest zaś prawie w całości poświęcony końcoworocznym egzaminom i ceremonii zakończenia szkoły średniej.

Jako że wielkimi krokami zbliża się do mnie sesja, temat egzaminów, do których przystępowali młodzi bohaterowie książki, nie był mi odległy. Czytając jednak o przygotowaniach do ceremonii wieńczącej naukę w liceum, zdałam sobie sprawę jak ważny jest to dzień dla młodych Amerykanów i ich rodziców a jak nieistotne jest to wydarzenie w naszym kraju. Czytelnik książki jest między innymi świadkiem długich dziewczęcych tournee po nowojorskich odzieżowych butikach, poszukując wraz z bohaterkami powieści idealnej, niepowtarzalnej kreacji. Śledzi proces tworzenia przez wybrańców szkolnej społeczności mów pożegnalnych, których wygłoszenie jest dla nich niemałym zaszczytem i powodem do dumy. Obserwuje zachwycające prezenty, na które rodzice nastolatków wydają małe majątki, po czym uczestniczy w hucznej, elitarnej imprezie.

Gdzieś pomiędzy tym wszystkim, pomiędzy szkolnymi problemami uczniów ostatniej klasy (Blair, Sereny, Dana, Vanessy, Nate'a), rozpoczynających po wakacjach naukę w college'u, śledzimy poczynania małej Jenny, która uparcie stara się przenieść do szkoły z internatem i zabłysnąć w innym, nowym otoczeniu. Nie zabrakło w tej części również nastoletnich miłostek, łez cierpienia wylewanych przez rozpaczliwie stęsknionych młodych mężczyzn, nowo narodzonych motyli w dziewczęcych brzuchach, namiętnego seksu na brooklińskim dachu i powtarzających się zdrad. Niewinne dzieciaki, które poznaliśmy w pierwszej części "Plotkary" już dawno ustąpiły miejsca niegrzecznym młodym dorosłym, którzy oprócz rozmyślania o niegrzecznych rzeczach, wcielają je w życie.

Mimo, że książki Cecily von Ziegesar nie mają wiele wspólnego ze scenariuszem rewelacyjnego serialu o tym samym tytule, mimo że są bardziej banalne i mniej wciągające, to i tak je lubię i z chęcią sięgam po kolejne tomy. Jeśli wasz wewnętrzny nastolatek jeszcze nie umarł i tak jak ja nie macie nic przeciwko czytaniu od czasu do czasu niewymagających pozycji, śmiało mogę wam te dobrze napisane, młodzieżowe czytadła polecić. Kto z nas nie chciałby być czasem dzieckiem Upper East Side, no kto?

"Nie pozwólcie, aby ktokolwiek wmówił wam, że trzeba być zadowolonym z tego, co się ma. Zawsze jest więcej do zdobycia i nie ma powodu abyście tego nie miały osiągnąć."

Lubię od czasu do czasu odciąć się od rzeczywistości zagłębiając się w kolejne, stricte młodzieżowe, tomy "Plotkary" i wsiąkając tym samym w tak odległy świat niewiarygodnie bogatych i rozpuszczonych...