Kolejna pozycja z kufra.
Pozostaje mi żałować,że nie leżała głębiej na dnie.
Albo pod kufrem najlepiej.
Pod warstwą kurzu i pajęczyn.
Nadjedzona przez wielkie ośmionożne włochate pająki, albo, może jakieś zmutowane bo książko-żerne korniki - pa pewno takie istnieją.
Niewiele książek zasługuje moim zdaniem na miano strawy dla nich, jednak Daisy znajduje zasłużone miejsce na liście tych, które bez mrugnięcia okiem rzuciłabym im na pożarcie.
Jeśli, jak założył autor, miałam czytać o różnicach między Nową Ameryką a Starą Europą, o rozbieżnościach między otwartością tej pierwszej, której odzwierciedleniem jest tytułowa bohaterka, a powagą drugiej, którą odnajdziemy pod postacią choćby ciotki Costello, to gratuluje mu celności we wrzucaniu do jednego worka, w zaszufladkowywaniu i pójściu w schematy, bo osiągnął mistrzostwo w tej dziedzinie.
Dla mnie ta pozycja to przykład na to, jak pisać o niczym, choć temat jak na owe czasy był podejrzewam bardzo ważny, jak spłycić problem i poruszaną historię do poziomu kałuży.
Na koniec, bo wcześniej szkoda było w ogóle wspominać, słowo na temat bohatera. Kolejne wątpliwe osiągnięcie to stworzenie bezbarwnego bohatera - Fredericka Winterbourna, jedyne co zwraca uwagę, to jego szumne imię i nazwisko, chyba na tyle starczyło autorowi polotu i fantazji. Lepiej żeby nazywał się John Novak, ale dało się go lubić i zapadał w pamieć...niestety...

Jeśli zatem natkniecie się gdzieś na tą książkę, nakarmcie nią istoty zamieszkujące wasze strychy, gwarantuję, że więcej będą miały z niej pożytku niż Wy.

Kolejna pozycja z kufra.
Pozostaje mi żałować,że nie leżała głębiej na dnie.
Albo pod kufrem najlepiej.
Pod warstwą kurzu i pajęczyn.
Nadjedzona przez wielkie ośmionożne włochate pająki, albo, może jakieś zmutowane bo książko-żerne korniki - pa pewno takie istnieją.
Niewiele książek zasługuje moim zdaniem na miano strawy dla nich, jednak Daisy znajduje zasłużone...