Książka jest znakomicie napisana, zawsze podziwiam amerykańskich autorów z dobrych gazet, takich jak NYT czy WSJ, za warsztat dziennikarski z najwyższej półki. Kilka wątków zwróciło moją uwagę.

Zacznijmy od znaczenia mody w zarządzaniu, a jest ona ogromna. W tym przypadku mamy do czynienia z modą na "genialnego menedżera wartego każdych pieniędzy". Oczywiście rola szefa firmy ma wielkie znaczenie, nie bez powodu nieśmiertelnym tematem w literaturze biznesowej jest leadership (przywództwo),ale bez przesady... za każdym takim menedżerem stoi zespół utalentowanych ludzi.

Duże znaczenie ma także dominujące w danym czasie myślenie (moda) o gospodarce i modelach rozwoju. Rządy J. Welcha w GE przypadły na czasy popularności consensusu waszyngtońskiego, czyli szalejącego (a właściwie oszalałego) myślenia neoliberalnego. Kres tej modzie wyznaczył kryzys finansowy z 2008 roku i jego tragiczne skutki.

Polscy wydawcy wydają wiele amerykańskich książek o strategii w biznesie, podczas gdy amerykański biznes jest wyjątkowo krótkowzroczny. GE jest dzisiaj cieniem dawnego wielkiego GE, Intel dał się ograć TSMC z Tajwanu, chińskie firmy przodują w fotowoltaice, a chińskie samochody elektryczne podbijają świat. J. Welch był dobry w wyciskaniu krótkookresowych wyników finansowych i marny w zapewnieniu GE silnej (strategicznej) pozycji w przyszłości.

Inne ciekawe wątki dotyczą tego, jak traktować pracowników. J. Welch był bezwzględny wobec pracowników, jemu to się finansowo opłaciło, ale GE zapłacił za to wysoką cenę. Było warto?! Z naszej polskiej perspektywy za mało uwagi, sądzę, poświęcamy np. skandynawskim doświadczeniom w tym względzie. Mam w tej sprawie wyrobiony pogląd: chcieliśmy mieć w Polsce Amerykę, a mamy Amerykę Południową.

Autor książki nie jest żadnym lewakiem, krytykuje styl zarządzania J. Welcha i jego wizję kapitalizmu z pozycji "lepszego kapitalizmu" - i to jest kolejna okazja do refleksji nad tym, jakiego kapitalizmu chcemy w Polsce: amerykańskiego? skandynawskiego? niemieckiego? południowoamerykańskiego?

Bardzo lubię takie książki: wartkie w czytaniu, napakowane faktami i zmuszające do namysłu nad tym, jak działa biznes, a jak mógłby.

Książka jest znakomicie napisana, zawsze podziwiam amerykańskich autorów z dobrych gazet, takich jak NYT czy WSJ, za warsztat dziennikarski z najwyższej półki. Kilka wątków zwróciło moją uwagę.

Zacznijmy od znaczenia mody w zarządzaniu, a jest ona ogromna. W tym przypadku mamy do czynienia z modą na "genialnego menedżera wartego każdych pieniędzy". Oczywiście rola szefa...

Współczesny bohaterem ameryki jest prezes wielkiej korporacji zarabiający miliony. A takie zjawiska jak cięcie kosztów poprzez zwalnianie pracowników po objęciu stanowiska przez nowego prezesa jest uważane za coś normalnego. Jednak czy zawsze tak było? Przecież Ameryka lat 60 i 70, a nawet jeszcze 80 była uważana, za kraj wielkich możliwości. Za kraj do którego można przyjechać i będąc zwykłym pracownikiem z klasy średniej mieć spokojnie życie: własny dom z ogródkiem, a w weekendy robić grilla z sąsiadami. Tej wizji Ameryki z lat 70 już nie ma.

Książka „Człowiek, który zniszczył kapitalizm” opowiada właśnie o tym, jak Ameryka z krainy miodem i mlekiem płynącej dla zwykłych ludzi zamieniała się w krainę koszmaru, gdzie jednostki zarabiają fortuny, a całej reszcie ledwo starcza do pierwszego, gdzie klasa średnia jest wrogiem, którego należy zniszczyć. Jest to reportaż o tym, jak słowa Gordona Gekko z kultowego już filmu „Wall Street”: „chciwość jest dobra” stały się normą w Ameryce. Choć po części postać Gordona Gekko jest wzorowana na bohaterze książki.

Współczesny bohaterem ameryki jest prezes wielkiej korporacji zarabiający miliony. A takie zjawiska jak cięcie kosztów poprzez zwalnianie pracowników po objęciu stanowiska przez nowego prezesa jest uważane za coś normalnego. Jednak czy zawsze tak było? Przecież Ameryka lat 60 i 70, a nawet jeszcze 80 była uważana, za kraj wielkich możliwości. Za kraj do którego można...

Jak na książkę o kapitalizmie, wciągające

Jak na książkę o kapitalizmie, wciągające

💡 Wiele osób do dzisiaj uważa Jacka Welcha jako autorytet,
a książkę "Winning znaczy zwyciężać" jako biblię zarządzania.
Ta książka pokazuje zupełnie inny obraz. Przeczytaj wstęp do książki 👇

W społeczeństwie z tak wielką obsesją na punkcie ludzi sukcesu pewien lider biznesu szczególnie wyróżnia się na tle pozostałych.

Swego czasu był kulturowym i gospodarczym herosem, który radykalnie przekształcał świat wokół siebie i mocno nań wpływał nawet po swojej śmierci.

Wyczuwał zmiany ducha czasów i wykorzystywał je do spisywania na nowo reguł naszej gospodarki.

Człowiekiem tym był Jack Welch.

Pozostała część recenzji tutaj: https://www.linkedin.com/posts/paweljaczewskipl_zarzafbdzaenie-management-leadership-activity-7120723850069221377-h1Sn?utm_source=share&utm_medium=member_desktop

💡 Wiele osób do dzisiaj uważa Jacka Welcha jako autorytet,
a książkę "Winning znaczy zwyciężać" jako biblię zarządzania.
Ta książka pokazuje zupełnie inny obraz. Przeczytaj wstęp do książki 👇

W społeczeństwie z tak wielką obsesją na punkcie ludzi sukcesu pewien lider biznesu szczególnie wyróżnia się na tle pozostałych.

Swego czasu był kulturowym i gospodarczym herosem,...

Dałbym 15, gdyby można było.
Sam Jack cichcem się wycofywał z tego co wcześniej twierdził, zatem coś musi być na rzeczy.
Przede wszystkim ja to odczułem, przeżyłem, pracowałem w GE, dwukrotnie mocno polityka firmy wpłynęła na me życie, raz gdy mały biznes musiał być zamknięty, drug raz gdy fuzja spowodowała, że przyszłości nie było, bo postawiono na inną firmę jako wiodącą, tu też był koniec współpracy z GE.
Gdzie jest GE w Polsce dzisiaj? Taka to miara sukcesu.
Początki w PL były rokujące, bo inaczej niż w USA zaczęło się od drobnej firemki, w której nie było co redukować, co nie znaczy że nie było już metod z centrali. No tak, ale na początku nie dało się inaczej tylko rozwijać, ale później drapieżność dała znać o sobie.

Dałbym 15, gdyby można było.
Sam Jack cichcem się wycofywał z tego co wcześniej twierdził, zatem coś musi być na rzeczy.
Przede wszystkim ja to odczułem, przeżyłem, pracowałem w GE, dwukrotnie mocno polityka firmy wpłynęła na me życie, raz gdy mały biznes musiał być zamknięty, drug raz gdy fuzja spowodowała, że przyszłości nie było, bo postawiono na inną firmę jako...