Książka „Psychologia inwestowania” to jedna z najciekawszych pozycji, jaką czytałem w tej tematyce. Omawia dziesiątki przeróżnych badań, jednak zarówno wyniki, jak i same metody ich przeprowadzania przedstawione są w bardzo zrozumiały i ciekawy sposób. Jest bardzo treściwa, merytoryczna, zawiera rozdział z praktycznymi wskazówkami i podsumowania każdego rozdziału. Zdecydowanie polecam każdemu (początkującemu i doświadczonemu) inwestorowi. Poniżej w dużym skrócie przedstawiam najważniejsze (moim zdaniem) wątki książki.
Rozdział I
Krótki wstęp o finansach behawioralnych. Autor podkreśla, że psychologia ma ogromny wpływ na podejmowanie decyzji finansowych, ukazane są konkretne przykłady wprowadzające. Dowiadujemy się nieco, co będzie w dalszej części książki.
Rozdział II
Single mają większe skłonności do ryzyka niż żonaci mężczyźni.
Zbyt pewni inwestorzy podejmują znacznie więcej ryzyka, chociaż wydaje im się, że ich inwestycje są pewniejsze od pozostałych.
Inwestorzy regularnie zmieniający akcje osiągają znacznie niższe wyniki, niż Ci pasywni.
Iluzja wiedzy- większa ilość posiadanych informacji często postrzegana jest, jako czynnik zwiększający trafność pewność inwestycji. W praktyce jednak istotna jest jakość tych informacji, a nie ich ilość, a także to, czy jesteśmy w stanie dobrze je interpretować.
Iluzja kontroli- inwestorzy mając możliwość podejmowania dowolnych decyzji, widząc początkowe wyniki inwestycji, zaznajamiając się z giełdą, posiadając dużo inwestycji, aktywnie angażując się w mediach społecznościowych, odnosząc wcześniej nawet niewielkie sukcesy mają złudne wrażenie, że potrafią kontrolować swoją inwestycję.
Ludzie, którzy są zbyt pewni swojej wiedzy i umiejętności zbyt często dokonują transakcji, tracąc na prowizji, w konsekwencji osiągając niższe stopy zwrotu. Dodatkowo może to prowadzić do złej dywersyfikacji portfela. Inwestorzy częściej stają się zbyt pewni siebie po osiąganiu wysokich stóp zwrotu w krótkim czasie.
Rozdział III
Ludzie mają tendencję do zbyt szybkiego sprzedawania zyskownych instrumentów finansowych i zbyt długiego przetrzymywania stratnych pozycji.
Zwiększamy wartość będącą punktem odniesienia zyskownych transakcji, natomiast w przypadku stratnych transakcji punktem odniesienia jest cena nabycia instrumentu.
Inwestorzy mają tendencję do sprzedawania i kupowania wielokrotnie tej samej akcji.
Jeśli sprzedajemy akcję osiągając stratę, wówczas występuje mniejsze prawdopodobieństwo ponownego zakupu.
Jeśli sprzedajemy z zyskiem, a chwilę po tym cena wzrośnie, wówczas żałujemy, że sprzedaliśmy za szybciej, jednakże jest mniej prawdopodobne, że kupimy akcję ponownie. Jeśli natomiast cena po sprzedaży spada, wówczas myślimy, że mamy idealny timming i prawdopodobieństwo ponownego zakupu zwiększa się.
Inwestorzy zachowują się w taki sposób, by unikać żalu i poszukiwać dumy z inwestycji, w konsekwencji wielokrotnie sprzedają zyskowne akcje zbyt szybko, a stratne zbyt późno. To doprowadza do tego, że płacimy większe podatki (ponieważ sprzedajemy zyskowne operacje, które trzeba opodatkować),a dodatkowo zmniejsza się nasza stopa zwrotu, bowiem sprzedajemy dobre akcje, które mogą nadal zachowywać się poprawnie, a zostawiamy te, które nadal mogą nie spełniać naszych oczekiwań. Autor podkreśla podejście, aby ciąć straty i pozwolić zyskom rosnąć.
Rozdział IV
Mimo tego, że uważamy niektóre osoby za bardziej skłonne do ryzyka, to jednak nasza awersja do ryzyka w rzeczywistości jest zależna od wcześniejszych sukcesów i porażek. Ludzie z reguły podejmują większe ryzyko, jeśli osiągnęli duże zyski, a po stratach są bardziej zachowawczy. Co więcej, ludzka pamięć nadaje się bardziej do zapamiętywania emocji i uczuć, a nie realnych faktów. To sprawia, że interpretujemy coś często na swoją korzyść, a nawet ignorujemy część złych faktów. Za straty obwiniamy innych, a nie siebie.
Rozdział V
Autor wspomina o ramowaniu (framing),które jest niczym innym jak manipulacją przekazu, aby wpływać na odbiorcę w określony sposób. W zależności od kontekstu, jeśli jest on pozytywny to preferujemy niskie ryzyko, a jak negatywny, to wyższe ryzyko. Dotyczy to również inwestorów- w szerokich mediach otrzymujemy informacje o tym, jak rynek zachowywał się w dniu dzisiejszym (wysokie spadki, wysokie wzrosty),a nie w okresie przykładowo 10 lat.
Rozdział VI
Poruszone zostało mentalne księgowanie, przez które każdą inwestycję oceniamy z osobna, zamiast wszystkie łącznie. Z tego powodu dywersyfikacja jest „twardym orzechem do zgryzienia”. Podkreśla również, że pieniądze mogą nas uszczęśliwić, jeśli je użytkujemy w sposób prawidłowy (dzielenie się z innymi, inwestycja w doświadczenia, a nie w rzeczy materialne).
Rozdział VII
Istnieją narzędzia, które pomogą ustalić wydajne portfele maksymalizujące zyski przy wybranym poziomie ryzyka, czego doskonałym przykładem jest nowoczesna teoria portfela. W praktyce jednak mentalne księgowanie jest dużą przeszkodą w tym zakresie. Zamiast skupiać się na globalnej dywersyfikacji ryzyka, inwestorzy próbują dopasować poszczególne akcje do swoich preferencji, zamiast spojrzeć na portfel jako ogół. Pomocna może okazać się korelacja, która powinna być możliwie najniższa, bowiem właśnie na tym polega dywersyfikacja.
Rozdział VIII
Autor wspomina o wskaźniku P/E, który pozwala ocenić, które spółki są przewartościowane.
Skróty myślowe pomagają nam w szybkim podejmowaniu decyzji w codziennym życiu. Nie są jednak rozsądne w kontekście inwestycji. Autor porusza również ważne w moim odczuciu pojęcie: ekstrapolację oznaczającą, że inwestorzy mają tendencję do przewidywania przyszłych cen instrumentów na podstawie przeszłości. Co więcej udowadnia, że preferujemy inwestycje w podmioty, które są nam lepiej znane, których działalność rozumiemy w większym stopniu, jak również te, które są bliższe naszemu miejscu zamieszkania. W ten sposób zmniejszamy dywersyfikacje, jednoznacznie narażając się na większe ryzyko straty.
Rozdział IX
Inwestorzy bardzo często uczą się i inspirują innymi inwestorami, co ma bezpośredni wpływ na nasze decyzje. Zwiększa to naszą pewność siebie. Dużą rolę na nasze myślenie mają również media, które często tymczasowo napędzają wzrosty lub spadki. Reagujemy na informacje, które usłyszeliśmy po raz pierwszy, podczas gdy aktualna cena często jest oparta już o te wiadomości. W praktyce reagujemy zatem na bodźce, które są już przestarzałe lub mało istotne.
Rozdział X
W przypadku każdego inwestora ważnym czynnikiem podejmowania decyzji są emocje, które często nie są spójne z logicznym myśleniem. Niejednokrotnie czujemy nadmierny optymizm, w konsekwencji przeceniamy realne wyniki, które możemy otrzymać i niepoprawnie szacujemy ryzyko. Inwestorzy zwani optymistycznymi często mają mniejsze wymagania co do spółek, a ważne jest dla nich to, jak spółki zachowywały się w przeszłości. Pesymistyczni natomiast mają nieco bardziej analityczne podejście. Zbyt długi optymizm doprowadza do baniek cenowych (np. bańka internetowa na początku XXI w.)
Rozdział XI
Wiele osób staje przed trudną decyzją, polegającą na możliwości cieszenia się życiem w tym momencie, lub oszczędzania na przyszłość. Dla osób zainteresowanych drugim wariantem kluczowa jest samokontrola- ważna jest poznanie wszelkich błędów poznawczych i ich zrozumienie. Należy uświadomić sobie, dlaczego chcemy inwestować (konkretne cele, kiedy, po co, jaka kwota potrzebna),posiadać specyficzne kryteria inwestowania (ilościowe, np. dokładnie określony portfel inwestycyjny),zadbać o dywersyfikację, kontrolować swoje środowisko (sprawdzanie akcji nie częściej niż raz w miesiącu, dokonywanie transakcji raz-dwa w miesiącu, ocena roczna portfela),a także zadbać o „przypominajki”, jakimi mogą być komunikaty w telefonie raz w miesiącu o konieczności odłożenia środków.
Rozdział XII
W ostatnim rozdziale autor zwraca uwagę na biologiczne różnice, które mają wpływ na inwestowanie. Badania jednoznacznie wykazały, że kobiety w większym stopniu obawiają się ryzyka, co sprawia, że ich zyski prawdopodobnie będą niższe w kontekście dłuższego okresu czasu. Podkreśla również, że wychowanie, otaczające nas środowisko i doświadczenie życiowe również mają ogromny wpływ na decyzje inwestycyjne. Zaawansowane eksperymenty wykazały, że decyzje inwestycyjne w około 1/3 zależą od genów. Wspomina również o hormonach- im więcej testosteronu, tym większa skłonność do ryzyka.

Książka „Psychologia inwestowania” to jedna z najciekawszych pozycji, jaką czytałem w tej tematyce. Omawia dziesiątki przeróżnych badań, jednak zarówno wyniki, jak i same metody ich przeprowadzania przedstawione są w bardzo zrozumiały i ciekawy sposób. Jest bardzo treściwa, merytoryczna, zawiera rozdział z praktycznymi wskazówkami i podsumowania każdego rozdziału....

Świetna książka, która zdecydowanie pomogła mi kontrolować siebie, podczas procesów decyzyjnych, zarówno jeśli chodzi o inwestowanie jak i zwykłe zarządzanie pieniędzmi. Książka do wielokrotnego przeczytania!

Świetna książka, która zdecydowanie pomogła mi kontrolować siebie, podczas procesów decyzyjnych, zarówno jeśli chodzi o inwestowanie jak i zwykłe zarządzanie pieniędzmi. Książka do wielokrotnego przeczytania!

Książkę mogę polecić każdemu zainteresowanemu ekonomią/biznesem. W tym dziele autor przedstawia różnego rodzaju problemy psychologiczne inwestora(nadmierna pewność siebie, poczucie dumy/strachu, sentyment itd). Jest to dobre przedstawienie zgubnych sposobów postępowania w biznesie. Polecam to przyszłym inwestorom.

Książkę mogę polecić każdemu zainteresowanemu ekonomią/biznesem. W tym dziele autor przedstawia różnego rodzaju problemy psychologiczne inwestora(nadmierna pewność siebie, poczucie dumy/strachu, sentyment itd). Jest to dobre przedstawienie zgubnych sposobów postępowania w biznesie. Polecam to przyszłym inwestorom.

KSIAZKA dokonsła dla wszystkich ktorzy zaczynsją przygodę z inwestowaniem.W trakcie lektury poznają bowiem kazdą emocję ,kazde zjawisko psychologiczne jakie przewinie się w glowie inwestora.Zapadły mi w pamieci 'dysonans poznawczy "efekt "awersji do ryzyka".Inne rozumiem lecz nie znalem nazw .Warto się zapoznać z tą książką by juz inwestując rozpoznawac swe emocje -zdac sobie świadomosc z ich obecności i jesli sa negatywne rozbroic je .tO JEDEN WLASCIWIE Z PORADNIKOW do ktorego poszczególnych rozdziałów warto wrócic w trakcie podejmowania jakiś decyzji inwestycyjnych .
A DYSONANS POZNAWCZY przydaje się takze w codziennych interakcjach międzyludzkich .
Książka niełatwa ,do czytania rozdziałami i w skupieniu .Polecam tym ktorzy chcą poprawić wpływ emocji na decyzje inwestycyjne 90% inwestorów ;pewnie

KSIAZKA dokonsła dla wszystkich ktorzy zaczynsją przygodę z inwestowaniem.W trakcie lektury poznają bowiem kazdą emocję ,kazde zjawisko psychologiczne jakie przewinie się w glowie inwestora.Zapadły mi w pamieci 'dysonans poznawczy "efekt "awersji do ryzyka".Inne rozumiem lecz nie znalem nazw .Warto się zapoznać z tą książką by juz inwestując rozpoznawac swe emocje -zdac...