Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu RM📘📖💝
Sam zamysł działań i eliminowanie pojedynczych strategicznie ważnych celów, w konfliktach zbrojnych pojawił się już w zamierzchłych czasów.
Dzisiaj nazywamy to snajperstwem.
Autorzy książki zapoznają nas z kilkoma ciekawymi postaciami z czasów II wojny światowej, a pośród nich są także kobiety. Osoby te już za życia zostały legendą, np. Simo Häyhä, Ludmiła Pawliczenko, Wasilij Zajcew, Bert Kemp.
Bardzo skuteczne w swoim rzemiośle, siały postrach wśród wrogów swoją precyzją. Osłabiali morale i dezorientowali przeciwnika.
Najlepszym przykładem takich działań jest sowiecka zimowa inwazja z 1939r. na Finlandię. Była to walka "Dawida z Goliatem", zakończona podpisaniem rozejmu.
Niepozorny strzelec Simo Häyhä, nie używał przyrządów optycznych, a mimo to osiągnął wynik 500 kilka potwierdzonych trafień w niecałe 4 miesiące działań wojennych.
Do dnia dzisiejszego nikt nie osiągnął takiej skuteczności.
Innym przykładem był Bert Kemp posługiwał się bronią miotającą w sposób prawie, że intuicyjny.
Ciekawostka, jako kilkuletni chłopiec polował na wiewiórki, precyzyjnie trafiając w głowę, aby nie uszkodzić mięsa.
W miarę upływu czasu każda ze stron konfliktu zaczęła doceniać tę specjalność, dobierać i szkolić ludzi, w tym kierunku.
Predyspozycje psychiczne i fizyczne odgrywały tu znaczącą rolę.
Czytamy również o sposobach doboru i szkoleniach przyszłych snajperów, a także o broni strzeleckiej.
Lektura interesująca, szczególnie dla miłośników oraz pasjonatów historii i militari, ponieważ może być wzbogaceniem wiedzy.
Zawiera ponadto liczne fotografie i przypisy pozwalające dokładnie zapoznać się z tematem.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu RM📘📖💝
Sam zamysł działań i eliminowanie pojedynczych strategicznie ważnych celów, w konfliktach zbrojnych pojawił się już w zamierzchłych czasów.
Dzisiaj nazywamy to snajperstwem.
Autorzy książki zapoznają nas z kilkoma ciekawymi postaciami z czasów II wojny światowej, a pośród nich są także kobiety. Osoby te już za życia...

Fenomenalna praca - antologia, co w przypadku zbiorów różnych autorów jest raczej wyjątkiem od reguły. Świetne 10 rozdziałów, może 1-2 troszkę słabsze, przedstawiające sylwetki największych i najskuteczniejszych snajperów II Wojny Światowej. Rekordzista Simo Hayha, słynny Zajcew, najskuteczniejsza snajperka - Ludmiła Pawliczenko, metodyczny i sprawny Bert Kemp, teoretyk Clifford Shore który był teoretykiem i doprowadził do wydania jednego z podręczników sztuki snajperskiej - te rozdziały czyta się z zapartym tchem. Poznajemy również jednego z najskuteczniejszych niemieckich snajperów Seppa Allerbergera, historię (dość romantyczną) losów amerykańskiego strzelca Harrego M. Furnessa czy mniej znanego, ale uzdolnionego irlandzkiego strzelca Patricka Delvina. Dwa rozdziały są odmienne i opowiadają o podejściu brytyjskich sił do sztuki snajperskiej, sposobów organizacji tychże z omówieniem dlaczego byli mniej skuteczni od np. rosyjskich strzelców wyborowych. Jest to wstęp do omówienia niezrealizowanej operacji Foxley, kiedy to Brytyjczycy planowali dokonać zamachu na Adolfa Hitlera za pomocą snajperów. Jeden rozdział jest poświęcony japońskim snajperom, a w zasadzie strzelcom wyborowym, którzy w warunkach wojny na Pacyfiku nie byli tak pożyteczni jak na innych frontach. Rozdział ten przybrał formę ... opowiadania, mimo że zostało ono sfabularyzowane o liczne źródła dotyczące walk lądowych z amerykanami. Dla zainteresowanych tematem pozycja obowiązkowa. 8,5.

Fenomenalna praca - antologia, co w przypadku zbiorów różnych autorów jest raczej wyjątkiem od reguły. Świetne 10 rozdziałów, może 1-2 troszkę słabsze, przedstawiające sylwetki największych i najskuteczniejszych snajperów II Wojny Światowej. Rekordzista Simo Hayha, słynny Zajcew, najskuteczniejsza snajperka - Ludmiła Pawliczenko, metodyczny i sprawny Bert Kemp, teoretyk...

Z racji, że to praca zbiorowa to rozdziały sporo różnią od siebie. Jedne posiadają kompletne informacje (nota biograficzna, szkolenie, taktyka, czasy powojenne) inne natomiast, wspinanie się na drzewo i marsz przez dżunglę. Przypomina to trochę sinusoidę. Jest Zajcew, Allerberger, Pawliczenko, czy Häyhä. Plusy za wybranie po jednej postaci z prawie każdej walczącej stronie (chociaż Włochów zabrakło). Jak na wstęp do czytania biografii najlepszych snajperów to może być.

Z racji, że to praca zbiorowa to rozdziały sporo różnią od siebie. Jedne posiadają kompletne informacje (nota biograficzna, szkolenie, taktyka, czasy powojenne) inne natomiast, wspinanie się na drzewo i marsz przez dżunglę. Przypomina to trochę sinusoidę. Jest Zajcew, Allerberger, Pawliczenko, czy Häyhä. Plusy za wybranie po jednej postaci z prawie każdej walczącej stronie...

Książka to tak naprawdę praca zbiorowa kilku autorów, piszących o dziesięciu postaciach snajperów (w tym jeden hipotetyczny, wymyślony snajper japoński). Każdy rozdział to trochę inny styl i inaczej opowiedziana historia. Chyba najciekawsze dla mnie były opisy Wasilija Zajcewa i Seppa Allerbergera chociaż i pozostałe nie są złe. Książka pozostawia pewien niedosyt. Z drugiej strony jednak pokazuje jak różne było podejście do szkolenie i użycia snajperów w walce w poszczególnych krajach w czasie II wojny światowej. Jeśli kogoś interesuje taka tematyka warto przeczytać. Na plus dla mnie zawsze jest to, że czyta się o konkretnych ludziach, a nie tylko o "przesuwaniu batalionów, pułków i dywizji na mapie". Jest OK.

Książka to tak naprawdę praca zbiorowa kilku autorów, piszących o dziesięciu postaciach snajperów (w tym jeden hipotetyczny, wymyślony snajper japoński). Każdy rozdział to trochę inny styl i inaczej opowiedziana historia. Chyba najciekawsze dla mnie były opisy Wasilija Zajcewa i Seppa Allerbergera chociaż i pozostałe nie są złe. Książka pozostawia pewien niedosyt. Z drugiej...

Jest za krótka,fajnie się czyta.trochę fabularyzowana,najlepiej traktować ją jako wstęp do dalszych badań tematu.mnie najbardziej urzekła część o snajperach japońskich.

Jest za krótka,fajnie się czyta.trochę fabularyzowana,najlepiej traktować ją jako wstęp do dalszych badań tematu.mnie najbardziej urzekła część o snajperach japońskich.

Jak na pracę zbiorową,książka dość skromna.
Mam świadomość,że jednak czuje pewien niedosyt.
Jeśli jednak interesuje kogoś ta tematyka,jak najbardziej polecam.

Jak na pracę zbiorową,książka dość skromna.
Mam świadomość,że jednak czuje pewien niedosyt.
Jeśli jednak interesuje kogoś ta tematyka,jak najbardziej polecam.

Niezła, polecam

Niezła, polecam

Pozycja zbiorowa i dość krótka. W zasadzie to takie wprowadzenie do tematu. Kilka notek biograficznych o różnych snajperach: od Zajcewa i Häyhy po Kempa i Allerbergera. Przydatne raczej jako źródło bibliografii do dalszego eksplorowania tematu, albo dla zupełnego laika.

Pozycja zbiorowa i dość krótka. W zasadzie to takie wprowadzenie do tematu. Kilka notek biograficznych o różnych snajperach: od Zajcewa i Häyhy po Kempa i Allerbergera. Przydatne raczej jako źródło bibliografii do dalszego eksplorowania tematu, albo dla zupełnego laika.

”Czczeni przez niektórych jako doskonali wojownicy, potępiani przez innych jako bezwzględni zabójcy – snajperzy bojowi to więcej niż strzelcy. To zdyscyplinowani, opanowani profesjonaliści, wyszkoleni w strzelaniu do celu, prowadzeniu zwiadu i maskowaniu się. W czasie drugiej wojny światowej zaangażowani byli przez obie strony do zadawania śmiertelnych ciosów”.

Po raz kolejny wydawnictwo RM oddaje w nasze ręce publikację (ukazuje się ona w ramach znakomitego cyklu „Sekrety historii”) traktującą o mało znanych aspektach II wojny światowej. Tym razem pochylimy się nad tematyką dotyczącą strzelców wyborowych, funkcjonujących na wszystkich, niemal, frontach tego straszliwego konfliktu. Literatura przedmiotu dotykająca tej tematyki nie jest zbyt bogata (przynajmniej na naszym, księgarskim, rynku) i jeśli już się pojawia to ma najczęściej charakter wspomnieniowy – ostatnio ukazały się dwie takie, bardzo ciekawe, zresztą, pozycje: Albrechta Wackera „Snajper na froncie wschodnim” i Bruno Sutkusa „Snajper”.

Zagłębiając się w problematykę tego szczególnego rodzaju żołnierskiego rzemiosła, zauważyć można od razu iż nigdy nie miał on tzw. ”dobrej prasy”, nawet w szeregach własnych armii. Wpływ na to miała, bez wątpienia, specyfika wykonywanych działań a wraz z nią bardzo cienka linia oddzielająca (w oczach członków innych formacji) zwykłego, zimnego zabójcę od powszechnie uznanego żołnierskiego etosu.

Być może właśnie dlatego, sylwetki największych snajperów w historii, nigdy nie przebiły się szerszej narodowej czy społecznej świadomości .

Prezentowana tu pozycja „Snajperzy drugiej wojny światowej” ze względy na swoją formę staje się szansą by po latach wyszli oni z mroków zapomnienia, zwłaszcza iż niektóre z ich osiągnięć (z militarnego punktu widzenia) z pewnością na to zasługują. To bardzo interesujący zbiór tekstów (różnego autorstwa, pisanych zarówno przez wybitnych historyków jak i znawców wojskowość),poprzedzonych wstępem, prezentujący nam sylwetki najsłynniejszych strzelców wyborowych, pochodzących z rożnych armii tego najstraszliwszego zbrojnego konfliktu XX wieku.

Każda historia jest osobną opowieścią o człowieku, żołnierzu oraz czasach w których przyszło mu wykonywać tą szczególna profesję.

Nie zabranie, oczywiście, tych największych nazwisk jak Fin Simo Hayha, zwany „Białą śmiercią” (543 potwierdzonych trafień) czy znany wszystkim miłośnikom, dobrego, wojennego kina, utrwalonego w obrazie Jeana-Jacquesa Annauda „Wróg u bram” Wasilija Zajcewa oraz takich o których zapewne niewielu kiedykolwiek słyszało: Matthaus Hetzenauer, Sepp Allerberger, Harry Furness …

Szczególnie ciekawą dla nas okolicznością jest fakt iż różnorodność tekstów pozwala nam spojrzeć na snajperów, specyfikę ich walk z rożnych perspektyw i często zupełnie odmiennego podejścia do tematyki. Oprócz więc opowieści kładących szczególny nacisk na typowo militarne aspekty ich służby (trening, taktyka, techniki kamuflażu, uzbrojenie, optyka, statystyki itp.) znajdziemy i takie w których bardziej odniesiemy się do elementów psychologicznych i emocjonalnych, motywacji (często bardzo osobistych),radzenia sobie z poczuciem winy, wszechobecną śmiercią czy wyrzutami sumienia, od których, jak sadze, nie byli całkowicie wolni. Wszystkie te opisywane czynniki składają się na bardzo wnikliwy i wielopłaszczyznowy obraz znacznie wzbogacający naszą wiedzę i sposób postrzegania tych żołnierzy.

Oprócz postaci Simo Hayha, osoby zupełnie niezwykłej nawet w tym bardzo specyficznym środowisku, największe ważenie zrobiła na mnie historia Ludmiły Pawliczenko, jedynej kobiety w tym grobie, która z młodej studentki historii stała się śmiertelnie groźnym radzieckim strzelcem ( „najgroźniejszą kobietą wojny” jak określali ją Niemcy),która wśród zgliszczy Odessy i Sewastopola wykuwała swoją własną legendę.

Dużym atutem są bez wątpienia zawarte w lekturze, liczne, bardzo unikalne zdjęcia, będące doskonałym uzupełnieniem zawartych w niej treści oraz wyrazisty i zrozumiały (nawet dla laika) język.
„Snajperzy drugiej wojny światowej” jest publikacją, która bez wątpienia wnosi wiele informacji do obrazu tej szczególnej wojennej rzeczywistości. Polecam.

”Czczeni przez niektórych jako doskonali wojownicy, potępiani przez innych jako bezwzględni zabójcy – snajperzy bojowi to więcej niż strzelcy. To zdyscyplinowani, opanowani profesjonaliści, wyszkoleni w strzelaniu do celu, prowadzeniu zwiadu i maskowaniu się. W czasie drugiej wojny światowej zaangażowani byli przez obie strony do zadawania śmiertelnych ciosów”.

Po raz...

Pozycja na pewno ciekawa i z przyjemnością połykałoby się kolejne rozdziały... no właśnie, gdyby nie masakryczna ilość błędów w ebook-u głównie polegających na pomijaniu spacji.
Polecam jako wstęp do tematu związanego z tym typem jednostek wojskowych.

Pozycja na pewno ciekawa i z przyjemnością połykałoby się kolejne rozdziały... no właśnie, gdyby nie masakryczna ilość błędów w ebook-u głównie polegających na pomijaniu spacji.
Polecam jako wstęp do tematu związanego z tym typem jednostek wojskowych.