Możliwe, że po traumie jaka bylo przeczytanie Zelaznego Plomienia , mam mniejsze oczekiwania, ale podobalo mi sie. Nawet bardziej niz pierwszy tom. Mozna stworzyc romantasy z sensowna fabula i ciekawymi postaciami, ktore potrafia spojrzec na siebie z przymrozeniem oka. Dobrze sie bawilam.

Możliwe, że po traumie jaka bylo przeczytanie Zelaznego Plomienia , mam mniejsze oczekiwania, ale podobalo mi sie. Nawet bardziej niz pierwszy tom. Mozna stworzyc romantasy z sensowna fabula i ciekawymi postaciami, ktore potrafia spojrzec na siebie z przymrozeniem oka. Dobrze sie bawilam.

naprawdę świetna książka

naprawdę świetna książka

Świetna książka. Nawet lepsza niż poprzednia. Mroczna, „mięsista”, pełna postaci z krwi i kości. Przyjemnością było zagłębianie się w fabule, która swoją droga sama szybko przewidziałam, ale nie odebrało mi to żadnej radości z czytania. Świetnie skonstruowana opowieść. Pod koniec się wzruszyłam, ze to już koniec książki. Polecam!

Świetna książka. Nawet lepsza niż poprzednia. Mroczna, „mięsista”, pełna postaci z krwi i kości. Przyjemnością było zagłębianie się w fabule, która swoją droga sama szybko przewidziałam, ale nie odebrało mi to żadnej radości z czytania. Świetnie skonstruowana opowieść. Pod koniec się wzruszyłam, ze to już koniec książki. Polecam!

Żyję dla takiej fantastyki.
Mroczna opowieść, wysokie stawki, okrutni władcy, nie jeden, a dwa wątki romantyczne (które rozdzierały mi serce). Naprawdę nie pamiętam kiedy ostatnio tak przeżywałam książkę. Polecam!

Żyję dla takiej fantastyki.
Mroczna opowieść, wysokie stawki, okrutni władcy, nie jeden, a dwa wątki romantyczne (które rozdzierały mi serce). Naprawdę nie pamiętam kiedy ostatnio tak przeżywałam książkę. Polecam!

Czy jest coś lepszego niż jeden emoboi?
Tylko dwóch emoboiów, zwłaszcza jeśli któryś z nich jest jeszcze rudy! XD

Ale do rzeczy! Choć miałam wątpliwości dotyczące wprowadzenia aż dwóch dodatkowych postaci ogniskujących, z czego obie w ramach narracji trzecioosobowej, to przekonałam się do tego rozwiązania i naprawdę zręcznie zostało to poprowadzone. Rzuciło mi się wprawdzie przez to bardzo w oczy, gdy konsekwentnie ustalony rytm został zaburzony (3 perspektywy były przetasowywane równomiernie z wyjątkiem jednego momentu, co najpewniej wynikało z tego, że akurat Elm dostał wyjątkowo długi rozdział i dla równowagi trzeba go było na chwilę porzucić na rzecz wyprawy). Zresztą dodanie drugiej pary, której czytelnik będzie kibicował, to sprytne posunięcie (a na tę parę mocno liczyłam od 1. książki i się nie zawiodłam).

Fakt, że przewidziałam finał już na etapie 1. tomu, nie zmniejszył absolutnie przyjemności wynikającej z lektury. Był to wręcz ten (rzadki dla mnie) przypadek, gdzie odczuwałam przyjemność, że sprawy idą po „mojej myśli” (i nie miało to nic wspólnego z usatysfakcjonowanym nadymaniem się, jak to wspaniale wszystko przewidziałam, absolutnie nie). Wydaje mi się, że świadczy to o sprawności autorki, która potrafiła rozwiązania intrygi podać w sposób angażujący i przejmujący, nawet jeśli czytelnik nie zgubił kapci z zaskoczenia. Dość powiedzieć, że na ostatnich 30% procentach oko miałam mokre przynajmniej 4 razy, a po skończeniu książki musiałam ją rozchodzić (wyszłam na spacer, a deszcz padał XD).

Znów — może być tak, że książka wstrzeliła się w moje liczne upodobania (z pięknym rudym poturbowanym przez żywot ironistą na czele),ale na pewno będę tę dylogię dobrze wspominać, a i jestem zainteresowana dalszą pisarską karierą autorki. To naprawdę udany debiut!

Czy jest coś lepszego niż jeden emoboi?
Tylko dwóch emoboiów, zwłaszcza jeśli któryś z nich jest jeszcze rudy! XD

Ale do rzeczy! Choć miałam wątpliwości dotyczące wprowadzenia aż dwóch dodatkowych postaci ogniskujących, z czego obie w ramach narracji trzecioosobowej, to przekonałam się do tego rozwiązania i naprawdę zręcznie zostało to poprowadzone. Rzuciło mi się...

„ There once was a girl clever and good, who tarried in shadow in the depths of the wood. There also was a King—a shepherd by his crook, who reigned over magic and wrote the old book. The two were together, so the two were the same the girl, the king, and the monster they became“

Książka od której ciężko się oderwać, sporo zwrotów akcji, klimatyczna i mroczna.
Autorka udowodniła, że można napisać dobra duologie i nadal trzymać poziom 👌🏻👌🏻👌🏻

„ There once was a girl clever and good, who tarried in shadow in the depths of the wood. There also was a King—a shepherd by his crook, who reigned over magic and wrote the old book. The two were together, so the two were the same the girl, the king, and the monster they became“

Książka od której ciężko się oderwać, sporo zwrotów akcji, klimatyczna i mroczna.
Autorka...

Wahałam się dość mocno, podobnie jak przy części pierwszej, jednak tym razem między 7 i 8. Jedynce w końcu dałam 7 a ta część zdecydowanie podobała mi się bardziej. Powinno być więc 8, nie?

Zaważyło jednak to, że tak naprawdę podobało mi się bardziej jedno konkretne POV - mój ulubieniec, Elm. I zaważyło zakończenie, w którym nie miał już dużej roli. Bez wchodzenia w szczegóły, był pionkiem a nie graczem i to pociągnęło dla mnie całość w dół - bo liczyłam, że jednak będzie graczem do końca.

Poza tym jednak, jestem z lektury ogromnie zadowolona. Tak więc polecam, szczególnie jeśli ktoś szuka romantasy, które ma również zacną fabułę, klimatyczny świat przedstawiony i ciekawe, dobrze zarysowane postacie poboczne.

Wahałam się dość mocno, podobnie jak przy części pierwszej, jednak tym razem między 7 i 8. Jedynce w końcu dałam 7 a ta część zdecydowanie podobała mi się bardziej. Powinno być więc 8, nie?

Zaważyło jednak to, że tak naprawdę podobało mi się bardziej jedno konkretne POV - mój ulubieniec, Elm. I zaważyło zakończenie, w którym nie miał już dużej roli. Bez wchodzenia w...

Autorka nie spoczęła na laurach i dała radę pociągnąć historię Elspeth ku końcowi. Aktualnie jestem w poksiążkowym organizmicznym zawieszeniu.
Tym razem rozdziały są prowadzone z perspektywy Elspeth, Ravyna i Elma. Ciesze sie, ze autorka pozwoliła nam lepiej poznać Króla Shepherda, ale również jestem niesamowicie usatysfakcjonowana ze wszystkich innych linii fabularnych, które idealnie się ze sobą splatają.

Autorka nie spoczęła na laurach i dała radę pociągnąć historię Elspeth ku końcowi. Aktualnie jestem w poksiążkowym organizmicznym zawieszeniu.
Tym razem rozdziały są prowadzone z perspektywy Elspeth, Ravyna i Elma. Ciesze sie, ze autorka pozwoliła nam lepiej poznać Króla Shepherda, ale również jestem niesamowicie usatysfakcjonowana ze wszystkich innych linii fabularnych,...