Saga kryminałów, której autorką jest Camilla Lackberg była dla mnie szczególną zagadką. Międzynarodowy fenomen, krzyczący z billboardów i reklam światowych księgarni. Pierwszy tom zrobił na mnie, delikatnie pisząc, nienajlepsze wrażenie. To jest naprawdę delikatna ocena.

Postanowiłem wtedy, że dam szansę jeszcze tej serii. Z pewnością też dzięki temu, że kupując część pierwszą, zakupiłem w pakiecie trzy pozostałe. Być może za wcześnie mówić, że wybór był trafny (inaczej pewnie nie sięgnąłbym po pozostałe tomy), ale światełko w tunelu widzę.

Jak na złość, pewnie zupełnie inaczej oceniałbym "Kaznodzieję", gdybym nie czytał "Księżniczki z lodu". W drugim tomie autorstwa Lackberg zdecydowanie mniej było irytujących chwil, gdy fabuła i język były infantylne. Pewnie gdybym nie cierpiał za pierwszym razem, nie zwróciłbym na nie uwagi. Czytałem kilka miesięcy temu wywiad ze znanym polskim tłumaczem książek, który strasznie krytykował cały proces tłumaczenia kryminałów Camilli Lackberg. Być może to jest kulą u nogi?

"Kaznodzieja" jest kryminałem, który potrafi nieźle wciągnąć czytelnika, chociaż nie zawsze. Nierównomierność intrygi to przecież niestety dosyć popularna cecha wielu tytułów. Chwalę sobie te momenty, gdy potrafiłem - mimo braku czasu - przeczytać zdecydowanie więcej niż pierwotnie zamierzałem. To oznacza, że potencjał ta książka ma, być może nawet i całkiem duży.

Gdybym nie czytał części I, dodałbym oczko do końcowej oceny. I mam nadzieję, że część III sprawi, że o tej nieszczęsnej nie będę już pamiętał.

Saga kryminałów, której autorką jest Camilla Lackberg była dla mnie szczególną zagadką. Międzynarodowy fenomen, krzyczący z billboardów i reklam światowych księgarni. Pierwszy tom zrobił na mnie, delikatnie pisząc, nienajlepsze wrażenie. To jest naprawdę delikatna ocena.

Postanowiłem wtedy, że dam szansę jeszcze tej serii. Z pewnością też dzięki temu, że kupując część...