Kaznodzieja

Nie dziwi mnie fakt, że Camila Lackberg jest cenioną pisarką kryminałów. Autorka w iście mistrzowskim i charakterystycznym skandynawskim stylu tworzy wyjątkową atmosferę okrytą mgłą tajemniczości.
„Kaznodzieja” to druga część kryminalnej sagi o Fjällbace. Powracamy do malowniczo położonej miejscowości na zachodnim wybrzeżu Szwecji. Ponownie wraz z Patrikiem Hedstromem staniemy przed rozwiązaniem kryminalnej zagadki. Ta powiązana będzie z wydarzeniami sprzed dwudziestu pięciu lat.
A wszystko zaczyna się w chwili, gdy mały chłopiec znajduje nagie zwłoki w Wąwozie Królewskim. Przybyli na miejsce policjanci prowadząc czynności natrafiają na kolejne makabryczne odkrycie. Znajdują dwa inne szkielety. Zatem atmosfera nabiera maksymalnej temperatury. Nie tylko za sprawą upalnego lata w Fjällbace, lecz kryminalnej zagadki, którą rozwiązywać będzie ekipa Patrika Hedstroma.
Czy sprawy te mają wspólny mianownik? W jaki sposób można je połączyć? Czy policjanci z komisariatu w Tanumshede znajdą punkt zaczepienia dla tych dwóch spraw?
Pewne jest to, że Camila Lackberg przygotowała dla nas kryminalną zagadkę, która nie pozwoli zmrużyć oczu dopóki nie znajdziemy odpowiedzi na te pytania. A ich poszukiwanie powiedzie nas klimatem współczesnej szwedzkiej prowincji.
Autorka nie tylko stworzyła ciekawą kryminalną intrygę, lecz również zaserwowała nam ciekawe wątki obyczajowe. Połączenie tych dwóch gatunków jest ciekawą propozycją dla miłośników kryminalnych historii oraz tych z nutką miłosnych elementów. Jak już wspomniałem ponownie będziemy towarzyszyć Patrikowi Hedstromowi. W tej części spotkamy się również z Eriką Falck, choć jej udział w tej kryminalnej zagadce nie będzie tak intensywny jak to było w przypadku „Księżniczki z lodu”. A to wszystko za sprawą ciąży. Jednak ten fakt nie odbiera przyjemności czytania.
„Kaznodzieja” to kolejny dowód na to, że saga o Fjällbace jest tą, po którą warto sięgnąć. Camila Lackberg ujęła mnie pomysłowością w tworzeniu fabuły oraz umiejętnością łączenia jej elementów, tak aby oplotły one umysł czytelnika szukającego w kryminałach mocnych wrażeń. Autorka potrafi również stworzyć bohaterów mocno wpadających w pamięć.
„Kaznodzieja” to druga część sagi o Fjällbace. „Kamieniarz” to jej trzecia odsłona. Wkrótce podzielę się z Wami moimi wrażeniami z jej lektury.
http://www.czyt-nik.pl/recenzje/morderstwo-w-wawozie-krolewskim/

Nie dziwi mnie fakt, że Camila Lackberg jest cenioną pisarką kryminałów. Autorka w iście mistrzowskim i charakterystycznym skandynawskim stylu tworzy wyjątkową atmosferę okrytą mgłą tajemniczości.
„Kaznodzieja” to druga część kryminalnej sagi o Fjällbace. Powracamy do malowniczo położonej miejscowości na zachodnim wybrzeżu Szwecji. Ponownie wraz z Patrikiem Hedstromem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wciągająca od pierwszej do ostatniej strony

Wciągająca od pierwszej do ostatniej strony

Pokaż mimo to

really interesting book

really interesting book

Pokaż mimo to

Podoba mi się wątek dwóch bliskich, lecz podzielonych rodzin.
Manewr ze śmiercią córki, dawnej ofiary też na plus i to tyle...
Do bardzo dużych minusów, Erika i jej wątek, a raczej poradnik dla kobiet w ciąży.
Anna i na siłę udramatyzowanie jej histori, Pani Läckberk to jest tak głupi i nudny wątek, że spokojnie można by go usunąć i oszczędzić czasu czytelnikowi, a doskonale wiemy, że prowadzi on do kolejnych głupich przygód Panny Anny.

Podoba mi się wątek dwóch bliskich, lecz podzielonych rodzin.
Manewr ze śmiercią córki, dawnej ofiary też na plus i to tyle...
Do bardzo dużych minusów, Erika i jej wątek, a raczej poradnik dla kobiet w ciąży.
Anna i na siłę udramatyzowanie jej histori, Pani Läckberk to jest tak głupi i nudny wątek, że spokojnie można by go usunąć i oszczędzić czasu czytelnikowi, a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejny kryminał z cyklu. We Fjällbacka odnalezione zostały zwłoki młodej kobiety razem ze szczatkami innych dwóch kobiet, które zaginęły przed dwudziestu pięciu laty. Tropy prowadzą do rodziny Hult, której członkowie są skonfliktowani. Tajemnice sprzed lat, zaginięcia i walka z czasem. Zło, którego korzenie tkwią w wierze.,, Tyle milionów ludzi zamordowano w imię Boga. Widocznie jest w tym coś, co pociąga, uwodzi i odurza" - takich słów użył Patrik Hedstöm pod koniec śledztwa.

Kolejny kryminał z cyklu. We Fjällbacka odnalezione zostały zwłoki młodej kobiety razem ze szczatkami innych dwóch kobiet, które zaginęły przed dwudziestu pięciu laty. Tropy prowadzą do rodziny Hult, której członkowie są skonfliktowani. Tajemnice sprzed lat, zaginięcia i walka z czasem. Zło, którego korzenie tkwią w wierze.,, Tyle milionów ludzi zamordowano w imię Boga....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moja pierwsza przeczytana książka tej autorki. Trzeba przyznać, że dobrze się czyta, ale nie mogę dać wysokiej oceny kryminałowi, którego zakończenie mnie rozczarowało. Nie chcę spojlerować, więc powiem tylko, że bardzo naciągane i wydumane.

Moja pierwsza przeczytana książka tej autorki. Trzeba przyznać, że dobrze się czyta, ale nie mogę dać wysokiej oceny kryminałowi, którego zakończenie mnie rozczarowało. Nie chcę spojlerować, więc powiem tylko, że bardzo naciągane i wydumane.

Pokaż mimo to

Dla nieposzalkowanej opinii i troski o tym, co ludzie o nas powiedzą, jesteśmy w stanie zrobić wiele... Czasem więcej niż nam się wydaje. Umiejętność stawania w prawdzie to wciąż dla ludzi wyższa szkoła jazdy. Takie życiowe refleksje naszły mnie po przeczytaniu "Kamieniarza". Książka zatrważająca w swojej fabule. Dla mnie najważniejsza była tu nie tyle zbrodnia i winny, co motywy ludzkich działań.
Świetne studium małych społeczności lokalnych.

Dla nieposzalkowanej opinii i troski o tym, co ludzie o nas powiedzą, jesteśmy w stanie zrobić wiele... Czasem więcej niż nam się wydaje. Umiejętność stawania w prawdzie to wciąż dla ludzi wyższa szkoła jazdy. Takie życiowe refleksje naszły mnie po przeczytaniu "Kamieniarza". Książka zatrważająca w swojej fabule. Dla mnie najważniejsza była tu nie tyle zbrodnia i winny, co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Za mną druga części sagi o Fjällbace a w książce Fjällbacki nadal brak. Wciąż nie poczułam klimatu urzekającego miasteczka (co dziwi, bo to podobno rodzinne strony autorki). Było nieco więcej morza, zdarzył się jakiś rejs oraz ze 2 czy 3 potrawy a'la frutti di mare. Poza powyższym, Fjällbacka jest tu tylko pojęciem.

W temacie treści - "Kaznodzieja" podobał mi się bardziej niż poprzedniczka. Ponowne spotkanie z głównymi bohaterami nie rozczarowuje. Fabuła jest tu lepiej zagęszczona a sam wątek kryminalny - zwyczajnie ciekawszy, ale jak dla mnie, autorka popisała się jednak za mało. Czas zabrać się za część 3 przy czym, jeśli "Kamieniarz" nie powali mnie na kolana, chyba przyjdzie mi się rozstać z Panią Lackberg.

Za mną druga części sagi o Fjällbace a w książce Fjällbacki nadal brak. Wciąż nie poczułam klimatu urzekającego miasteczka (co dziwi, bo to podobno rodzinne strony autorki). Było nieco więcej morza, zdarzył się jakiś rejs oraz ze 2 czy 3 potrawy a'la frutti di mare. Poza powyższym, Fjällbacka jest tu tylko pojęciem.

W temacie treści - "Kaznodzieja" podobał mi się bardziej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zdecydowanie lepsza od pierwszego tomu. Patrick ma do rozwiązania sprawę morderstw młodych dziewczyn.

Zdecydowanie lepsza od pierwszego tomu. Patrick ma do rozwiązania sprawę morderstw młodych dziewczyn.

Pokaż mimo to

Przeciętna książka, przeciętna historia, przeciętny styl, przeciętne zakończenie. Kontynuacja niektórych wątków z poprzedniej części bez nawiązana do tych zdarzeń, co nie pozwala do końca zrozumieć o co chodzi. Spodziewałam się czegoś lepszego.

Przeciętna książka, przeciętna historia, przeciętny styl, przeciętne zakończenie. Kontynuacja niektórych wątków z poprzedniej części bez nawiązana do tych zdarzeń, co nie pozwala do końca zrozumieć o co chodzi. Spodziewałam się czegoś lepszego.

Pokaż mimo to