Pamiętnik 30 letniej Niemki,pisany od 20 kwietnia do 22 czerwca 1945 po wkroczeniu do Berlina Armii Czerwonej.Niesamowicie wstrząsający przez swoją,wydawałoby się,beznamiętną relację codziennej walki o przetrwanie.Walki,głownie kobiet,bo to one okazały się bohaterkami tych nieludzkich czasów,upodlenia do granic wytrzymałości,pogodzenia się i przystosowania do warunków aby po prostu przetrwać.Ani razu,podczas lektury tych zapisków nie pomyślałam "dobrze wam tak,zasłużyłyście sobie"...Widziałam tylko dzielną kobietę,która chciała żyć i dzięki temu samozaparciu przetrwała,nie poddała się.Jej komentarz zawarty w tych zdaniach,budzi szacunek "mimo wszystko..."."...Żadna z ofiar nie może nosić swoich cierpień niczym cierniowej korony.Ja w każdym razie mam uczucie,że to co mnie spotkało,wyrównało w pewien sposób rachunek..."
Jej opowieść to "poszukiwanie sprawiedliwości w środku nieludzkich zdarzeń...".
Ogromnie polecam.

Pamiętnik 30 letniej Niemki,pisany od 20 kwietnia do 22 czerwca 1945 po wkroczeniu do Berlina Armii Czerwonej.Niesamowicie wstrząsający przez swoją,wydawałoby się,beznamiętną relację codziennej walki o przetrwanie.Walki,głownie kobiet,bo to one okazały się bohaterkami tych nieludzkich czasów,upodlenia do granic wytrzymałości,pogodzenia się i przystosowania do warunków aby...