Całkiem dobre wydawnictwo, tylko znowu mam jeden zarzut: o tatuażach piszą osoby, które nie znają tego środowiska, same tatuaży nie mają, pewnie nie mają znajomych, którzy je mają. Wypowiadają się z punktu widzenia medycyny, psychologii, ale jest to bardzo suche. To i tak najlepsza książka o tatuażach jaką czytałam do tej pory, o ile oczywiście mówimy o treści, nie o albumach. Wydaje mi się, że tatuaż jest takim zjawiskiem, że tu trzeba oglądać, nie ma co za bardzo pisać. Zwróciłam uwagę na jedną sprawę, osoby z zaburzeniami odżywiania ponoć się tatuują częściej, jest jakaś korelacja. No jest, myślę o sobie, jestem heavily inked i nie znam kobiety bardziej wytatuowanej (oczywiście na żywo),nawet tatuatorki mają mniej tatuaży niż ja, a zaburzenia odżywiania towarzyszą mi już od 23 lat. Może to jakiś sposób na odzyskanie kontroli nad ciałem? Od wielu lat trzymam wagę w ryzach (bo było mnie i za mało, i za dużo) i jestem bardzo zadowolona ze swojego wyglądu, lubię zdrowe jedzenie, nie jem mięsa, regularnie ćwiczę, powiedziałabym, że dużo ćwiczę i jakoś się staram nad relacją z jedzeniem zapanować. Nigdy nie będzie zdrowa, ale może być akceptowalna. Myślę, że związek jest. Że to jakiś mały kawałek naszego ja, który możemy w pełni zaplanować, I guess.
Wiele prawdy jest w tej książce, ale i wiele tematów zostało bardzo płytko potraktowanych. Jak już ktoś koniecznie chce o tatuażach czytać, czego nie polecam, niech sięgnie po tę pozycję.

Całkiem dobre wydawnictwo, tylko znowu mam jeden zarzut: o tatuażach piszą osoby, które nie znają tego środowiska, same tatuaży nie mają, pewnie nie mają znajomych, którzy je mają. Wypowiadają się z punktu widzenia medycyny, psychologii, ale jest to bardzo suche. To i tak najlepsza książka o tatuażach jaką czytałam do tej pory, o ile oczywiście mówimy o treści, nie o...