Czy ktoś mógłby już zabrać Resnickowi komputer, maszynę do pisania, czy na czym on tam sobie stuka? Facet pisze chyba wyłącznie z rozpędu, bo pomysły na fabułę ma tuzinkowe, a dialogi klepie od co najmniej dekady praktycznie takie same, w dodatku stosując żelazną zasadę 15% opisów i 85% dialogów, obowiązkowo nieprzytomnie rozwodnionych (to, co normalnie zmieściłoby się na jednej stronie, jest tak mocno obwieszone frazesami, miałkimi przekomarzankami i drętwymi perorami, że finalnie zajmuje stron dziesięć).

Książka czyta się po prostu FATALNIE. Od pierwszej strony towarzyszy lekturze nieodparte, pogłębiające się z każdą kolejną przewróconą kartką wrażenie, że "Bunt" jest jak worek z pierzem - szary, nieciekawie pachnący, przy naciśnięciu wielokrotnie zmniejszający swoją objętość. Bo co mamy z intrygi? Krnąbrny, wręcz arogancki oficer floty kosmicznej trafia na służbę gdzieś na rubieżach kosmosu i nadal kozaczy, lekceważąc rozkazy i przeprowadzając swoje własne ryzykowne misje. I tak trzy razy. Pożal się boże finału nie zdradzę, choć raczej nie jest trudny do odgadnięcia, zwłaszcza jeśli się zerknie na tytuły kolejnych tomów cyklu.

Postaci są papierowe i zarazem dość odpychające sztampową konstrukcją, dialogi są puste (jedyny ich plus to to, że można "gubić" całe ich strony bez szkody dla śledzonego wątku), a rokowania kolejnych czterech tomów tragiczne. "Starship" to duże wyzwanie dla miłośników space oper. Być może nawet zbyt duże, żeby był sens się z nim mierzyć i tracić podczas lektury wyrywane garściami włosy i obumierające z obezwładniającej pustoty miliony szarych komórek.

Czy ktoś mógłby już zabrać Resnickowi komputer, maszynę do pisania, czy na czym on tam sobie stuka? Facet pisze chyba wyłącznie z rozpędu, bo pomysły na fabułę ma tuzinkowe, a dialogi klepie od co najmniej dekady praktycznie takie same, w dodatku stosując żelazną zasadę 15% opisów i 85% dialogów, obowiązkowo nieprzytomnie rozwodnionych (to, co normalnie zmieściłoby się na...