Po przeczytaniu Przeminęło z Wiatrem czułam duży niedosyt. Zapewne taki był zamysł książki, ale po znalezieniu ledwo paru fanficków na mirriel, nadal chciałam wiedzieć jak to by się mogło skończyć, chociaż od początku wierzyłam, że Scarlett i Rett muszą być razem.
Niemal tydzień trwało nim zdecydowałam się sięgnąć po Scarlett, nie powiem, trochę mnie zniechęcały niektóre negatywne opinie. Na początku rzeczywiście ciężko było mi się przyzwyczaić do języka nowej autorki. Niektóre fragmenty wręcz wytrącały mnie z równowagi, chociażby kiedy Scarlett zwraca się do swoich dzieci "Hello, kociaki". Może to wina tłumaczenia? Nie wiem, ale parę było takich dziwnych zdań. Zabrakło mi również wiecznego "pomyślę o tym jutro" głównej bohaterki. Zdecydowanie widać, że kto inny ją opisywał.
Ale z biegiem czasu się przyzwyczaiłam, kiedy pojawił się wreszcie Rett, już nic nim tak bardzo nie zgrzytało. A Rett i Scarlett byli chyba tacy jak zawsze, czasem czuli, że wydawało się, że zaraz będzie happy end, a innym razem zaczynali te swoje dziwne sprzeczki, kiedy irytowałam się na jedno i drugie, że nie mogą po prostu odpuścić i przyznać, że się kochają...
Podobał mi się pomysł wyjechania do Irlandii, fajnie, że Scarlett wreszcie mogła zapomnieć o Retcie (chociaż na chwilę) i zacząć żyć. Ucieszyło mnie, że tym razem to on zaczął za nią latać, w końcu jej się to należało. Szkoda tylko, że tak mało, że więcej dowiadywaliśmy się o nim z opowieści przyjaciela Scralett i samych jej przemyśleń. Ale ostatecznie - skończyło się tak jak powinno :). Nawet jeśli straciła wszystko inne.

Po przeczytaniu Przeminęło z Wiatrem czułam duży niedosyt. Zapewne taki był zamysł książki, ale po znalezieniu ledwo paru fanficków na mirriel, nadal chciałam wiedzieć jak to by się mogło skończyć, chociaż od początku wierzyłam, że Scarlett i Rett muszą być razem.
Niemal tydzień trwało nim zdecydowałam się sięgnąć po Scarlett, nie powiem, trochę mnie zniechęcały niektóre...