Niewątpliwie jest to historia ważna, trudna i warta przeczytania, ale jednak nie do końca czuję poszarpany sposób snucia opowieści. Z ostatnio przeczytanych wspomnień zdecydowanie bardziej podobała mi się Britney.

Niewątpliwie jest to historia ważna, trudna i warta przeczytania, ale jednak nie do końca czuję poszarpany sposób snucia opowieści. Z ostatnio przeczytanych wspomnień zdecydowanie bardziej podobała mi się Britney.

Nie nazwałabym siebie fanką Elliota ani teraz, ani kiedy podpisywał się imieniem Ellen, ale z chęcią oglądałam z nim filmy i seriale. Miło było widzieć w książce tytuły, które lubię. Nieprzyjemnie było czytać o burzy myśli, próbach zrozumienia siebie i bycia zrozumianym, a najgorzej o wykorzystywaniu wrażliwości i niepewności osoby, która poszukuje siebie w świecie.
Trudno pominąć odwagę aktora, że zdecydował się pokazać swoją przeszłość i proces dojrzewania oraz odnalezienia tożsamości, w której może wreszcie poczuć się szczęśliwym. Pokazał nie tylko neutralne historie, ale też takie, przez które wiele osób może ocenić go negatywnie, a nikt nie chce być wytykany palcami.
Książkę czyta się szybko i to jej atut, lecz... przyłączę się do wszystkich głosów, mówiących, że ten memoir jest chaotyczny. Elliot napisał, że nie chciał linearności, bo tak czasem jest, że myśli buzują i pokazują się z każdej strony inne, z różnych okresów, jednak dla czytelnika bardziej przystępną byłaby zachowania chronologia wydarzeń.
Niestety również nie widać popisu redakcji, która mogła doszlifować język, szyk zdań (mówię o oryginalnej wersji). Książka wydaje się zostawiona sama sobie, może ze względu na potrzebę autentyczności, jednak wypadałoby autorowi podsunąć kilka dobrych rad na temat pisania.

Nie nazwałabym siebie fanką Elliota ani teraz, ani kiedy podpisywał się imieniem Ellen, ale z chęcią oglądałam z nim filmy i seriale. Miło było widzieć w książce tytuły, które lubię. Nieprzyjemnie było czytać o burzy myśli, próbach zrozumienia siebie i bycia zrozumianym, a najgorzej o wykorzystywaniu wrażliwości i niepewności osoby, która poszukuje siebie w świecie.
Trudno...

Zdecydowanie więcej spodziewałam się po tej książce.

Zdecydowanie więcej spodziewałam się po tej książce.

Bardzo słaba książka! Wierzę, że tłumacz - Adam Pluszka - zrobił wszystko, co w jego mocy aby była strawna... Niestety, moim zdaniem pisanie nie jest domeną każdego. Raziła mnie ta okropna i niepotrzebna dygresyjność autora, cierpiętnictwo i ekshibicjonizm. Po co? Co było celem napisania takiej książki? Dla mnie jest pozycja całkowicie niepotrzebna, może nawet szkodliwa. Uwielbiam Elliota i śledzę jego karierę od lat, cenię go także jako aktora.

Może "Pageboy" nabrałby wartości, gdyby napisał ją w wieku 80. lat, kiedy czas na podsumowania ... Duże rozczarowanie...

Bardzo słaba książka! Wierzę, że tłumacz - Adam Pluszka - zrobił wszystko, co w jego mocy aby była strawna... Niestety, moim zdaniem pisanie nie jest domeną każdego. Raziła mnie ta okropna i niepotrzebna dygresyjność autora, cierpiętnictwo i ekshibicjonizm. Po co? Co było celem napisania takiej książki? Dla mnie jest pozycja całkowicie niepotrzebna, może nawet szkodliwa....

Elliot Page zabiera nas w podróż przez własne życie - przez swoje wspomnienia, te dobre i bolesne, przez długo skrywane uczucia i emocje, przez to, co sam chował w sobie, bojąc się pokazać zarówno światu, jak i - a może przede wszystkim - samemu sobie. Książka jest szczera, prawdziwa, nie ma w niej słodzenia, wybielania siebie czy innych, są po prostu przeżycia Elliota, jego uczucia, jego historia. Czytając, ukazuje nam się postać tytułowego "Pageboya" - człowieka wrażliwego, otwartego, inteligentnego, przeżywającego swoją własną queerowość, pełnego przeszłego bólu, ale patrzącego z nadzieją i optymizmem w przyszłość. Człowieka, który musiał wiele doświadczyć i zrozumieć, aby móc znaleźć się w miejscu, w którym jest teraz. Elliot jest w tej książce prawdziwy - nie ma nawet powodu, żeby ukazywać się inaczej. Chował się na tyle długo za maską, że teraz ta szczerość ma w sobie coś wyzwalającego, pięknego, naturalnego.

Często wydaje nam się, że osoby publiczne są idealne, bez wad i problemów, zawsze uśmiechnięte, ukazywane w jakiejś określonej konwencji, przy określonej narracji. Elliot w "Pageboyu" burzy tę fasadę, pokazuje nam siebie w najbardziej ludzkiej postaci, pokazuje nam co go w życiu bolało, co cieszyło, jak inni go skrzywdzili, ale i co on sam robił źle. Wiem, że książkom, filmom czy wywiadom, mającym ukazywać sławne osoby też nigdy nie można w pełni ufać, w końcu jest to jedynie jakiś obraz, który chce się szerszej publice ukazać, jakaś kolejna wizja. Mimo to, czytając "Pageboya" czuję w tej książce ogromną szczerość. A historia Elliota jest moim zdaniem poruszająca. Mimo, że historia zamknięta jest w niecałych 300 stronach i oczywiście nie obrazuje nam dokładnie każdego aspektu i etapu życia autora (też nie jest chronologiczna - to zebranie różnych momentów, przemyśleń, fragmentów życia w książkę, momentami można poczuć pewne wybicie z rytmu, gdy Page skacze z jednego etapu życia na inny, ale jednak ogólna spójność jest zachowana) to nie raz pozwalała mi poczuć wzruszenie czy poruszenie. Niektóre strony sprawiały, że robiło mi się przykro, bolało mnie ile sam Elliot musiał wycierpieć, ile niezrozumienia, wstydu, nienawiści do samego siebie, obrzydzenia, lęku i bólu towarzyszyło mu przez całe życie, bolało mnie jak społeczeństwo i bariery sprawiały, że jego doświadczenie queerowości często nie było łatwe (co niestety jest powszechnym zjawiskiem). Były też jednak fragmenty, które powodowały, że robiło mi się ciepło na sercu, które dają nadzieję, pokazują ile radości i dobra można z życia czerpać, że bycie queer, bycie trans nie jest tylko bólem (i uważam to też za jeden z ważniejszych elementów książki - za dużo mamy narracji, że bycie queer, a wlasnie szczególnie bycie trans, to tylko ból i cierpienie, oczywiście niestety jest to częstym towarzyszem tego przeżycia, ale Elliot pokazuje nam też inne aspekty swoje życie: bo bycie osobą trans to nie tylko ból i też nie jest wszystkim); że jest też radością, odnajdywaniem siebie i pokoju z samym sobą, ze światem, afirmowaniem swojego ciała, uczeniem się siebie na nowo, dumą.

Jestem niesamowicie wdzięczny Elliotowi za to, że podzielił się swoją historią, za to, że jest, że może być sobą i jednocześnie może być inspiracją i nadzieją dla innych osób. Dla wielu młodych i starszych queerowych i transpłciowych osób. Za to, że pokazuje, że na wybranie siebie nigdy nie jest za późno i nawet po mroku i bólu można odnaleźć siebie. Życzę Elliotowi i wszystkim osobom queer I trans, aby mogły żyć w zgodzie z samymi sobą. Nigdy nie jesteście sami i ta książka to tylko jeden z przykładów.

Elliot Page zabiera nas w podróż przez własne życie - przez swoje wspomnienia, te dobre i bolesne, przez długo skrywane uczucia i emocje, przez to, co sam chował w sobie, bojąc się pokazać zarówno światu, jak i - a może przede wszystkim - samemu sobie. Książka jest szczera, prawdziwa, nie ma w niej słodzenia, wybielania siebie czy innych, są po prostu przeżycia Elliota,...

Kupiłam tą biografię, przede wszystkim dlatego bo kojarzę Elliota z Beyond Two Souls i byłam ciekawa jego historii. Książkę da się szybko przeczytać, nie jest rozlazła ani nic w tym stylu. Fajnie zobaczyć życie z perspektywy osoby transpłciowej, tym bardziej jeśli w prawdziwym życiu nie ma się z kimś takim styczności. Dzięki temu można mieć świadomość jakie to jest ciężkie doświadczenie. Jednak z drugiej czegoś mi tutaj zabrakło. Po pierwsze brak zdjęć (a ja jestem fanką zdjęć w biografiach),za dużo historii miłosnych, a za mało o świecie show-biznesu.

Kupiłam tą biografię, przede wszystkim dlatego bo kojarzę Elliota z Beyond Two Souls i byłam ciekawa jego historii. Książkę da się szybko przeczytać, nie jest rozlazła ani nic w tym stylu. Fajnie zobaczyć życie z perspektywy osoby transpłciowej, tym bardziej jeśli w prawdziwym życiu nie ma się z kimś takim styczności. Dzięki temu można mieć świadomość jakie to jest ciężkie...

Bardzo, bardzo trudna lektura, podejrzewam że nie dla każdego.
Ellen Page to aktorka młodego pokolenia, znana choćby z serialu "Umbrella Academy". Ellen jest osobą transpłciową, w trakcie procesu zmiany płci, obecnie już funkcjonującą jako Elliot Page. Wydawałoby się, że w obecnych czasach, zwłaszcza w Ameryce, osoby Queer nie są już niczym nadzwyczajnym czy gorszącym. Nic bardziej mylnego. Historia Elliota to historia bólu, strachu, poniżenia i molestowania.

Nigdy nie oceniałam ani nie odrzucałam osób, które w jakikolwiek sposób są "inne" niż ja. A już na dźwięk słowa "tolerancja" w odniesieniu do drugiego człowieka dostaję furii. Mimo to, ciężko mi było zrozumieć to, że można nie czuć się dobrze w swojej płci. Ale przecież to proste. Chyba nie ma na tym świecie osoby, a na bank kobiety, która z różnych przyczyn w 100% dobrze by się czuła w swoim ciele. Co dopiero gdy młoda kobieta z przerażeniem patrzy na rosnące piersi i brzydzi się miesiączki, a facet nie chce nawet dotknąć tego z czym się urodził. Bardzo współczuję tym ludziom i uważam że powinni otrzymać każde możliwe wsparcie, a nie ukrywać się w obawie przed wyśmianiem i odrzuceniem, co właśnie było codziennością Elliota.
Książka także bardzo obnaża środowisko filmowe, gdzie wydawałoby się są ludzie nowocześni, a Hollywood widziało wszystko. Zdrady, przygodny sex, molestowanie są na porządku dziennym, ale żeby już przyjąć normalnie inność to już nie. Taka potworna pruderia.
Jeśli interesuje Was taka tematyka, możecie śmiało sięgnąć po lekturę. Ja mam właściwie jedno zastrzeżenie. O ile treść zrobiła na mnie wrażenie, o tyle nie bardzo mogłam się zgrać ze sposobem pisania autora, co powodowało że dość ciężko mi się czytało. Ale to już moje odczucie.

Bardzo, bardzo trudna lektura, podejrzewam że nie dla każdego.
Ellen Page to aktorka młodego pokolenia, znana choćby z serialu "Umbrella Academy". Ellen jest osobą transpłciową, w trakcie procesu zmiany płci, obecnie już funkcjonującą jako Elliot Page. Wydawałoby się, że w obecnych czasach, zwłaszcza w Ameryce, osoby Queer nie są już niczym nadzwyczajnym czy gorszącym....

Dla tych z Was, którzy lubią czytać biografie mam tytuł, który zaskoczy. Mocny i głęboki, który nie trafi do każdego, nie wszyscy sięgną po tę książkę z przyjemnością i ciekawością.

Zacznijmy może od tego kim jest Elliot Page? Wcześniej był znany jako Ellen Page, przeszedł jednak metamorfozę od wnętrza samego siebie, aby stać się tym, kim czuł się od początku. Od znanej aktorki z filmu Juno, czy Incepcja, po człowieka, który w końcu jest sobą.

Ta książka to jego długa droga do tego by żyć zgodnie z własną tożsamością, jako osoba trans. Szereg wyznań prawdziwych, bolesnych, intymnych. Walka z samym sobą, z akceptacją, nienawiścią, brutalna rzeczywistość, którą tworzy społeczeństwo wobec takich osób jak Elliot.

Od trudnych relacji z rodziną, przez pierwsze zakochania, samookaleczanie, tajemnice i sekrety Hollywood oraz życie, które było naznaczone wewnętrznym i zewnętrznym cierpieniem.

Dosadna! Nie jest z pewnością lekką lektura, trochę liryczna i momentami trudna w odbiorze, m.in. z uwagi na pomieszaną chronologię, przez którą ciężko było się połapać na osi czasu. Pozwala zajrzeć trochę do świata osób transpłciowych.

Sięgnęłam po tę książkę z ciekawości. Pokazałam Wam ją, chociaż jak wiadomo tematyka w ogóle tu nie pasuje, jednak od czasu do czasu, pokazuje też książki dla nas, dorosłych i może to jest coś, po co ktoś z Was chciałby sięgnąć...

Czy polecam? Dla osób, które są ciekawe - tak, dla osób, które może same poszukują - tak. Dla tych, którzy liczą na pikantne wyznania - tak. Czy to książka dla Ciebie? Spróbuj ocenić.

Dla tych z Was, którzy lubią czytać biografie mam tytuł, który zaskoczy. Mocny i głęboki, który nie trafi do każdego, nie wszyscy sięgną po tę książkę z przyjemnością i ciekawością.

Zacznijmy może od tego kim jest Elliot Page? Wcześniej był znany jako Ellen Page, przeszedł jednak metamorfozę od wnętrza samego siebie, aby stać się tym, kim czuł się od początku. Od znanej...

Szczera i bolesna historia życia z dysforią płciową, poszukiwania siebie, przebijania się z prawdą o własnej tożsamości płciowej.

Szczera i bolesna historia życia z dysforią płciową, poszukiwania siebie, przebijania się z prawdą o własnej tożsamości płciowej.

Do Filipa z opinii poniżej: doskonały przykład, że czytanie nie zawsze poszerza horyzonty. Przeczytać tę książkę i tak mało zrozumieć? Smutne.

Do Filipa z opinii poniżej: doskonały przykład, że czytanie nie zawsze poszerza horyzonty. Przeczytać tę książkę i tak mało zrozumieć? Smutne.