Pozwoliłam się porwać opowieści o ogromnej miłości dziewczyny z Krakowa Gabrysi oraz górala z krwi i kości Pawła. Opowieści o pięknej relacji między synową a teściową, którą nawiązują Gabrysia i matka Pawła, będąca zawsze obok, ale dyskretnie, nienachalnie. Opowieści o niedomówieniach, sekretach, przemilczaniu niewygodnych sytuacji w związku, o wspaniałej przyjaźni Gabrysi i Magdy, o problemach osób o odmiennej orientacji seksualnej.

Momentami miałam ochotę potrząsnąć bohaterką, by usiadła spokojnie i porozmawiała z mężem, tłumacząc mu to, co przeszkadza jej w związku. Małżeństwo, w którym nie mówi się o swoich uczuciach, emocjach, w którym przemilcza się niewygodne tematy, nie ma szans na dalszy rozwój. Na szczęście u Gabrysi i Pawła wszystko skończyło się happy endem.

Zazdroszczę po cichu Gabrysi takiej przyjaciółki, jaką jest Magda. Mimo odległości zawsze gotowa pomóc, wysłuchać czy postawić do pionu. Dla niej nie ma rzeczy niemożliwych, czego dowiodła, odnajdując dawną miłość teściowej Gabrysi.

Książka warta przeczytania.

Pozwoliłam się porwać opowieści o ogromnej miłości dziewczyny z Krakowa Gabrysi oraz górala z krwi i kości Pawła. Opowieści o pięknej relacji między synową a teściową, którą nawiązują Gabrysia i matka Pawła, będąca zawsze obok, ale dyskretnie, nienachalnie. Opowieści o niedomówieniach, sekretach, przemilczaniu niewygodnych sytuacji w związku, o wspaniałej przyjaźni Gabrysi...

Czasami miłość podąża bardzo krętymi ścieżkami, ale zawsze trafia do celu

Gabrysia pochodzi z Krakowa, a po studiach wyjeżdża do podgórskiej wioski w roli opiekunki kolonii

Ten jeden wyjazd zmienia wszystko w jej życiu, bo już od pierwszego wejrzenia zakochuje się w miejscowym góralu. Nowe uczucie jest na tyle silne, że poczucia dla niego miasto, perspektywę biznesu i wszystko co znała i miała. Rzuca się na głęboką wodę, wiedząc, że miłość to wszystko czego potrzebuje i że miłość wystarczy, aby wszystko inne było dobrze.

Ale czy rzeczywiście tak będzie? Niestety życie to nie bajka. Miłość choćby nie wiem jak piękna i silna, nie zawsze wystarcza, są też problemu, upadki i trudności.

Sekrety, niedomówienia, pretensje, a w przypadku Gabrysi także pandemia. Zamknięta w domu musi rozwijać tajemnicę zagrażające jej małżeństwu.

Miłość nie jest idealna, ale jest warta walki o nią.

Książka o pięknym uczuciu. Życiowa historia dwójki ludzi, która pokazuje nam, że miłość wymaga wysiłku i trudu, nie jest idealna niczym z bajki ale jest tego warta.

Czasami miłość podąża bardzo krętymi ścieżkami, ale zawsze trafia do celu

Gabrysia pochodzi z Krakowa, a po studiach wyjeżdża do podgórskiej wioski w roli opiekunki kolonii

Ten jeden wyjazd zmienia wszystko w jej życiu, bo już od pierwszego wejrzenia zakochuje się w miejscowym góralu. Nowe uczucie jest na tyle silne, że poczucia dla niego miasto, perspektywę biznesu i...

Wierzycie w miłość od pierwszego wejrzenia? Kiedy wystarczy chwila, krótka rozmowa, kilka spojrzeń i już jesteśmy „kupieni”? A może to tylko dzieło przypadku i nasza potencjalna druga połówka trafiła w taki moment życia, że akurat potrzebowaliśmy kogoś do przytulenia?

W naszej książce Gabrysia zakochuje się w Pawle, typowo miastowa dziewczyna i góral… czy nie za dużo ich różni? Czy prawdziwa miłość przezwycięży wszystko? Pojawienie się w ich życiu wielu przeciwności, tajemnic, rutyny, a wszystko to okraszone brakiem rozmowy i wyjaśnień…

„Przypowieść o pięknej miłości” to ciepła, piękna i życiowa historia, która wywoła wiele emocji nie tylko u osób w związkach. Zobaczymy prawdziwie przyjacielską relację oraz kolejną godną pozazdroszczenia – z teściową. Poznamy kobiece pragnienia i niepokoje, a także siłę prawdziwej miłości.

Wierzycie w miłość od pierwszego wejrzenia? Kiedy wystarczy chwila, krótka rozmowa, kilka spojrzeń i już jesteśmy „kupieni”? A może to tylko dzieło przypadku i nasza potencjalna druga połówka trafiła w taki moment życia, że akurat potrzebowaliśmy kogoś do przytulenia?

W naszej książce Gabrysia zakochuje się w Pawle, typowo miastowa dziewczyna i góral… czy nie za dużo ich...

"Przypowieść o pięknej miłości" na długo zostanie w moim sercu.
To była mądra i ciepła historia o prawdziwej miłości, która musiała pokonać krętą i wyboistą drogę, aby na stałe zagościć w życiu bohaterów.
Jedno spojrzenie w oczy i bum! Świat przestał istnieć na tę chwilę. Dla niej liczył się tylko On, dla niego liczła się tylko Ona. Piękna miłość od pierwszego spojrzenia. To właśnie spotkało Gabrysię, dziewczynę z miasta i Pawła, przystojnego górala. Dla tej miłości Gabrysia zostawiła miejskie życie i przeprowadziła się do podgórskiej wioski.
Miało być pięknie, lecz życie miało dla nich inny plan. W idealny związek wkradły się pretensje, niedomówienia, tajemnice i żal.
Małżeńskie życie Gabrysi jest dalekie od idealnego. Jak zawsze może liczyć na pomoc przyjaciółki Magdy i wsparcie cudownej teściowej (wspaniale było obserwować rozkwit relacji między Gabrysią, a panią Marią).
Muszę przyznać, że postać Magdy nadała tej historii rozpędu i humoru. Magda to szczera emancypantka, z którą nie sposób się nudzić. Skuteczność jej działań przerosła moje oczekiwania 😁
Ta powieść porusza wiele ważnych spraw takich jak brak akceptacji odmienności seksualnej przez najbliższe osoby, ciężka choroba, zdrada, brak szczerości, tolerancja, wiara. Autorka zmusza nas do myślenia i jednocześnie pokazuje jak ważne w życiu jest życie w zgodzie ze sobą.
Polecam Wam tę piękną powieść o prawdziwej miłości, która nie zna wieku, a jej wierną towarzyszką jest odwaga.

"Przypowieść o pięknej miłości" na długo zostanie w moim sercu.
To była mądra i ciepła historia o prawdziwej miłości, która musiała pokonać krętą i wyboistą drogę, aby na stałe zagościć w życiu bohaterów.
Jedno spojrzenie w oczy i bum! Świat przestał istnieć na tę chwilę. Dla niej liczył się tylko On, dla niego liczła się tylko Ona. Piękna miłość od pierwszego spojrzenia....

„Czasem miłość podąża bardzo krętymi ścieżkami, ale zawsze trafia do celu”

Są takie książki, które już od pierwszej strony porywają słowem i wkradają się niepostrzeżenie do mojego serduszka. Tak właśnie było w przypadku „Przypowieści o pięknej miłości”, którą mogłam przeczytać dzięki uprzejmości autorki @antoniewicz

Już sam tytuł i oprawa graficzna mnie zachwyciły, ale to sposób w jaki autorka maluje słowem skradł moje serce. Pięknym językiem opowiedziała historię, która spotkała i może spotkać każdego z nas. Nigdy nie wiadomo jaki plan ma dla nas życie.

„Przypowieść o pięknej miłości” to historia napisana emocjami. Autorka w lekkiej formie poruszyła bardzo wiele ważnych tematów. Zdrada, ciężka choroba czy problem z akceptacją orientacji seksualnej swojego dziecka to tylko niektóre z wielu wątków tej historii. Nasi bohaterowie muszą zmagać się ze swoimi problemami każdego dnia, ale nie tracą nadziei na lepsze dni. Mimo wielu przeciwności próbują sobie radzić. Nie są ludźmi idealnymi. Mają swoje sekrety i tajemnice, a jednak bardzo się z nimi zżyłam i bardzo chętnie wróciłabym do ich świata.

Najbardziej urzekła mnie relacja Gabrysi i jej teściowej, która przeszła niesamowitą metamorfozę od pierwszej do ostatniej strony. Każdemu z nas życzę właśnie takiej kobiety w naszym życiu, na którą można liczyć w najgorszych momentach w naszym życiu.

„Przypowieść o pięknej miłości” to pierwsza książka autorki, którą przeczytałam i jestem nią totalnie oczarowana. To fantastyczna historia, która otula jak ciepły kocyk i czaruje emocjami. Spędziłam z nią naprawdę cudowne chwile i już tęsknie za jej bohaterami.

Dziękuję z całego serca autorce za zaufanie i czekam na więcej!

„Czasem miłość podąża bardzo krętymi ścieżkami, ale zawsze trafia do celu”

Są takie książki, które już od pierwszej strony porywają słowem i wkradają się niepostrzeżenie do mojego serduszka. Tak właśnie było w przypadku „Przypowieści o pięknej miłości”, którą mogłam przeczytać dzięki uprzejmości autorki @antoniewicz

Już sam tytuł i oprawa graficzna mnie zachwyciły, ale to...

Miłość to piękne uczucie, jeśli jest odwzajemnione. Potrafi unosić, sprawiać, że każdy dzień jest lepszy. Kieruje naszym życiem, niejednokrotnie zaskakując. Czym jednak jest miłość bez okazywania uczuć? Czy to w ogóle miłość?

Na powyższe pytanie odpowiada Elżbieta Antoniewicz w swojej powieści pt. "Przypowieść o pięknej miłości". W roli głównej bohaterki przedstawia nam Gabrysię, młodą kobietę, która zmienia swoje życie diametralnie. Mimo ambicji rodziców nie podejmuje się przejęcia rodzinnego biznesu, a na skutek przeplatających się zdarzeń - zakochuje się w nowo poznanym mężczyźnie i zostawia dotychczasowe życie. W imię miłości przeprowadza się do małej wioski, gdzie próbuje zbudować życie. Niestety, to co początkowo wydawało się błahą sprawą, przybiera coraz poważniejszy wyraz. Brak poczucia ważności, bycia kochaną doskwiera kobiecie coraz bardziej. Do czego doprowadzi?

Pandemia koronawirusa dotknęła każdego. Motyw ten jest poruszony także przez autorkę, gdzie w tle powieści ukazuje realia ówczesnego lock-downu. W ciekawy sposób kieruje akcją, pokazując, jak wyglądały czasy pandemii. Przedstawia przy tym także przygody Gabrysi, która mimo sytuacji na świecie zaczyna dostrzegać promyk światła. I to nie związany z pandemią...

Historia losów Gabrieli przykuła moją uwagę. Chętnie sięgam po historie związane z uczuciami, a ta idealnie wpasowuje się w mój gust. Książka porusza rozterki, z jakimi zmaga się niejedna kobieta. Pokazuje pragnienia i obawy, ukazuje znaczenie miłości. Skłania do przemyśleń, pozostając w pamięci przez długi czas. Pełna emocji, wciągająca i prawdziwa historia, która skradła moje serce. Osobiście oceniam ją na 9/10.

Miłość to piękne uczucie, jeśli jest odwzajemnione. Potrafi unosić, sprawiać, że każdy dzień jest lepszy. Kieruje naszym życiem, niejednokrotnie zaskakując. Czym jednak jest miłość bez okazywania uczuć? Czy to w ogóle miłość?

Na powyższe pytanie odpowiada Elżbieta Antoniewicz w swojej powieści pt. "Przypowieść o pięknej miłości". W roli głównej bohaterki przedstawia nam...

„Przypowieść o pięknej miłości” cóż, to była za cudowna książka. Prawdziwa, życiowa historia, która wywołała we mnie cały wachlarz emocji, ale to, co najważniejsze zostawiła z głową pełną przemyśleń nad własnym życiem.

Elżbieta Antoniewicz przedstawia nam historię Gabrysi – nauczycielki z Krakowa, która wyjeżdża jako opiekunka kolonii do pewnej podgórskiej wsi, gdzie rozpoczyna się cała opowieść. Gabrysia poznaje tam Pawła — przystojnego górala, dla którego porzuca wielkie miasto. To tu i przy nim chce spędzić resztę życia. Wierzy, że uczucie, jakie ich połączyło przezwycięży wszystko. Że razem są w stanie stawić czoła każdemu problemowi.
Ale czy aby na pewno? Czy są gotowi zmierzyć się z brutalną rzeczywistością, jaka uderzyła w nich wraz z wybuchem pandemii koronawirusa? Czy Gabi i Paweł są ze sobą szczerzy? Czy są szczęśliwi?

Jestem niesamowicie szczęśliwa, że miałam możliwość przeczytać tę książkę. Z pewnością zajmie ona w moim sercu szczególne miejsce. Jest to książka, która otworzyła mi oczy na kilka ważnych rzeczy, do których nie przywiązywałam zbytniej wagi.

Książka ta jest o tyle dla mnie ważna, że utożsamiam się z Gabi. Wiele nas łączy i choć obie aniołkami nie jesteśmy to z jej historii mogę wyciągnąć pewne nauki, które z pewnością zastosuję, a zacznę od teściowej. Uświadomiłam sobie bowiem, że mimo iż mieszkamy pod jednym dachem tak naprawdę niewiele ze sobą rozmawiamy. Spędzamy ze sobą zdecydowanie zbyt mało czasu. Czasu, który nieubłaganie ucieka…

Gabriela i Paweł to przykład na to, iż miłość od pierwszego wejrzenia jest możliwa. Z czasem jednak już jako małżeństwo przestali o tę miłość dbać. Popadli w rutynę. Przestali rozmawiać o swoich potrzebach. Zaczęli mieć przed sobą tajemnice. A to wszystko sprawiło, że nad ich związkiem zaczęły zbierać się ciemne chmury, które przegonić mogła wyłącznie szczera rozmowa.

Moją ulubioną postacią w tej powieści nie jest jednak Gabi, czy Paweł, nie jest to też teściowa. Chociaż wszystkich lubię i każdy z osobna ujął mnie czymś innym to moim numerem jeden jest Magda. Przyjaciółka Gabrysi, choć nieco zwariowana kupiła mnie swoją szczerością, jasnością umysłu, determinacją i szybkim działaniem. Magda bowiem nie należy do osób, które stoją z boku i biernie się przyglądają. Ona działa. Jest mądrą kobietą, która wiele razy bardzo dobrze doradziła Gabi. Uwielbiam tę dziewczynę i wiele bym dała, by mieć taką przyjaciółkę przy swoim boku.

Kochani, z całego serca polecam wam tę książkę i gwarantuję, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie.

„Przypowieść o pięknej miłości” cóż, to była za cudowna książka. Prawdziwa, życiowa historia, która wywołała we mnie cały wachlarz emocji, ale to, co najważniejsze zostawiła z głową pełną przemyśleń nad własnym życiem.

Elżbieta Antoniewicz przedstawia nam historię Gabrysi – nauczycielki z Krakowa, która wyjeżdża jako opiekunka kolonii do pewnej podgórskiej wsi, gdzie...

To druga powieść Pani Antoniewicz, taka o prawdziwym życiu. Jest miłość, jest rozczarowanie, są niedomówienia, które gdyby bohaterowie zdecydowali się na szczerość, można by było wyeliminować. Być może wtedy jednak nie byłoby tej powieści. Rzecz się dzieje w czasie pandemii koronawirusa i to może jedyny minus tej powieści - taki zupełnie subiektywny, bo po dwóch latach reżimu nie za bardzo mam ochotę o tym czytać.
Serdecznie polecam!

To druga powieść Pani Antoniewicz, taka o prawdziwym życiu. Jest miłość, jest rozczarowanie, są niedomówienia, które gdyby bohaterowie zdecydowali się na szczerość, można by było wyeliminować. Być może wtedy jednak nie byłoby tej powieści. Rzecz się dzieje w czasie pandemii koronawirusa i to może jedyny minus tej powieści - taki zupełnie subiektywny, bo po dwóch latach...

Książka super. Polecam przeczytać.

Książka super. Polecam przeczytać.

Elżbietę Antoniewicz poznałam na Instagramie i szczerze powiedziawszy myślałam, że jest blogerką. 📝☕🌷
Jakież było moje zdziwienie, gdy dowiedziałam się, że Ela jest autorką dwóch powieści: "Po prostu życie" oraz " Przypowieść o pięknej miłości".
Tę ostatnią otrzymałam od Autorki do recenzji. Jakie są moje wrażenia z lektury? O tym oczywiście za chwilę. 😉

Autorka za sprawą głównej bohaterki Gabrysi przenosi czytelnika w dwa cudowne miejsca: do klimatycznego Krakowa i do podgórskiej wioski. Gabriela po ukończeniu studiów nie chce iść w ślady rodziców i zająć się prowadzeniem sklepu. Dlatego też daje sobie czas na przemyślenie
i wyjeżdża w góry jako opiekunka kolonii.
Tam też poznaje przystojnego górala, który kradnie jej serce ❤️. Młodzi pobierają się i zamieszkują w domu rodzinnym Pawła wraz z jego mamą. Początkowo udane małżeństwo zaczyna przeżywać coraz trudniejsze chwile, a do tego świat ogarnia epidemia koronawirusa. Nie będę nic więcej zdradzać z fabuły, aby nie odbierać Wam przyjemności czytania.🌷

"Przypowieść o pięknej miłości" to bardzo życiowa książka, podczas czytania której możemy z łatwością identyfikować się z jej bohaterami. Ich problemy są nam bliskie: zdrada małżeńska, kłopoty ze zdrowiem, brak zaufania w związku. 🌷
Wszystkie postacie zostały świetnie wykreowane.
Ja przyznam szczerze pokochałam nie Gabrysię, chociaż to bardzo sympatyczna kobieta, ale jej... teściową!
Obie panie połączyła wspaniała relacja.
A teściowa Maria to nie jak to zwykle bywa kobieta z piekła rodem 😁, lecz miła, subtelna i wrażliwa osoba. Kobieta mająca swoje zasady i swoje miłosne tajemnice... Brzmi ciekawie, prawda?
A jak już mowa o bohaterkach, to spodobała mi się także przyjaciółka Gabrysi - Magda - kobieta typu: gdzie diabeł nie może, to babę pośle! 😉
Podczas czytania z pewnością nie będziecie się nudzić. Jest to świetna propozycja dla miłośniczek ciepłych i ciekawych powieści obyczajowych!
Polecam serdecznie 💙😘
Opinia pochodzi z mojej strony Zapiski przy Kawie.

Elżbietę Antoniewicz poznałam na Instagramie i szczerze powiedziawszy myślałam, że jest blogerką. 📝☕🌷
Jakież było moje zdziwienie, gdy dowiedziałam się, że Ela jest autorką dwóch powieści: "Po prostu życie" oraz " Przypowieść o pięknej miłości".
Tę ostatnią otrzymałam od Autorki do recenzji. Jakie są moje wrażenia z lektury? O tym oczywiście za chwilę. 😉

Autorka za...