Już William Shakespeare zauważył, że są na niebie i ziemi rzeczy, które nie śniły się filozofom. O życiu po śmierci powstało już całe mnóstwo mniej lub bardziej sensacyjnych książek, opowieści i spisanych relacji. Tymczasem dziennikarka śledcza Ewa Ornacka postanowiła przeprowadzić wywiady z trzema osobami, które uważają, że mają wciąż bezpośredni kontakt z bytami ze świata niematerialnego. To pani Anna Beata Stanclik z Bielska-Białej, mieszkającą w Szwecji Polka - Dorota Gustafsson i słynny jasnowidz z Człuchowa Krzysztof Jackowski. O takich osobach mówi się, że są medium, choć oni sami twierdzą, że bardziej są pośrednikami między światami lub przewodnikami odprowadzającymi zmarłych za kurtynę śmierci.

Ewa Ornacka już we wstępie ujawnia swój niewątpiący stosunek do problematyki życia duchowego i posiłkując się literaturą popularnonaukową wzmacnia przekazy płynące z wypowiedzi jej rozmówców.

To książka zdecydowanie dla osób, które wierzą w życie po życiu. Wątpiących nawet próby przedstawienia udokumentowanych zjawisk paranormalnych pewnie nie przekonają. Na mnie największe wrażenie wywarła historia odnalezienia trzy lata po Powstaniu Warszawskim zwłok Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Gdyby nie sen jego teściowej szanse znalezienia byłyby raczej znikome.

Już William Shakespeare zauważył, że są na niebie i ziemi rzeczy, które nie śniły się filozofom. O życiu po śmierci powstało już całe mnóstwo mniej lub bardziej sensacyjnych książek, opowieści i spisanych relacji. Tymczasem dziennikarka śledcza Ewa Ornacka postanowiła przeprowadzić wywiady z trzema osobami, które uważają, że mają wciąż bezpośredni kontakt z bytami ze...

No cóż . . . Spodziewałam się czegoś więcej. . . Temat bardzo mnie zaciekawił. Fakt faktem: rozmowy z medium fascynujące, opisane w sposób obrazowy. Ale jak dla mnie autorka pozwoliła sobie na zbyta wiele cytatów z innych pozycji . . . Rączek spodziewałam się reportażu a nie przedruku ;-)

No cóż . . . Spodziewałam się czegoś więcej. . . Temat bardzo mnie zaciekawił. Fakt faktem: rozmowy z medium fascynujące, opisane w sposób obrazowy. Ale jak dla mnie autorka pozwoliła sobie na zbyta wiele cytatów z innych pozycji . . . Rączek spodziewałam się reportażu a nie przedruku ;-)

Przeciętna. Dla kogoś twardo stąpającego po ziemi, trudna do przebrnięcia.

Przeciętna. Dla kogoś twardo stąpającego po ziemi, trudna do przebrnięcia.

Świetna pozycja dla początkujących. To jak dla mnie ten pierwszy poziom, który dotyczy tego co zaraz po naszej śmierci. Ta książka to taki "oswajacz" z tematem. Polecam.

Świetna pozycja dla początkujących. To jak dla mnie ten pierwszy poziom, który dotyczy tego co zaraz po naszej śmierci. Ta książka to taki "oswajacz" z tematem. Polecam.

Ten solidny, rzeczowy reportaż, napisany bez zbędnej sensacji, z ogromną bibliografią, po którą na pewno sięgnę, polecam każdemu – wierzącemu, niewierzącemu, katolikowi, agnostykowi, pytającemu i wątpiącemu. Do napisania tej pozycji skłoniły autorkę jej własne przeżycia po śmierci krewnego. Wypowiadają się tu nie tylko osoby-medium czy jasnowidz, ale i medyk, i młodzi ludzie, którzy nie wierzyli w takie zdarzenia, dopóki im się one nie przytrafiły. Autorka przytacza wypowiedzi fizyków, wykładowców uniwersyteckich, specjalistki w dziedzinie inżynierii chemicznej i procesowej. Gwałtowny rozwój nauk ścisłych w XIX wieku spowodował, że liczy się tylko to, co uda się zmierzyć i zważyć, świat transcendentalny przestał się liczyć (ale nie przestał istnieć). Ograniczone szkolnictwo, oparte na dogmatycznie pojmowanej nauce, powoduje, że ludzie lekceważą i naśmiewają się ze świata duchowego, bo to, czego nie rozumiemy, najczęściej wyśmiewamy. Tymczasem dla mnie sprawa jest prosta – jaka jest różnica między żywym psem a psem, który wprawdzie jeszcze się nie rozkłada i nie śmierdzi, ale już pożegnał się z życiem? W tym ostatnim zwierzaku brakuje energii. A że nic w przyrodzie nie ginie, to gdzieś ta energia musi być...
Autorka nie zbiera doświadczeń ludzi dotyczących całych zaświatów, a więc także nieba/raju/światła/Boga (niepotrzebne skreślić),tylko ogranicza się do świata duchowego, istniejącego równolegle z naszym realnym światem, przenikającego nasz świat, gdzie dusze niejako „dojrzewają” w swoim pośmiertnym rozwoju, zanim przejdą na wyższy stopień.
Szczególnie cenne były dla mnie uwagi p. Anny Beaty Stanclik z Bielska -Białej, medium z pierwszego wywiadu. Rozmówczyni porusza takie tematy, jak skutki transplantacji czy poronień samoistnych, które są traktowane na równi z aborcją (tak jest i w innych kulturach),jak długo powinna trwać żałoba i modlitwy za zmarłych, żeby nie zatrzymywać ich dusz przy żywych, że nie należy wieszać na ścianach portretów osób zmarłych, bo światlo dzienne może ich dusze przyciągnąć, podczas gdy po śmierci ich miejsce jest na cmentarzu. To medium zaleca też zamówić za zmarłych indywidualną mszę, nawet, jeżeli za życia były to osoby nie mające z kościołem nic wspólnego albo wręcz niewierzące. Pokrywa się to z moimi osobistymi doświadczeniami. Cała książka tchnie optymizmem, że na śmierci ciała życie się nie kończy, o czym ja jestem osobiście od dawna przekonana.

Autorce gratuluję odwagi w poruszeniu tak trudnego dziś w naszym zmaterializowanym świecie tematu, a Wam książkę ogromnie polecam!

Ten solidny, rzeczowy reportaż, napisany bez zbędnej sensacji, z ogromną bibliografią, po którą na pewno sięgnę, polecam każdemu – wierzącemu, niewierzącemu, katolikowi, agnostykowi, pytającemu i wątpiącemu. Do napisania tej pozycji skłoniły autorkę jej własne przeżycia po śmierci krewnego. Wypowiadają się tu nie tylko osoby-medium czy jasnowidz, ale i medyk, i młodzi...

Chyba każdy się kiedyś zastanawiał nad tym, czy istnieje życie po życiu. Co dzieje się z duszą po śmierci, czy faktycznie jest jakaś dalsza droga. W zależności od wybranej religii czy wyznawanej filozofii jedni w wierzą w to, że poza ziemskim bytem jest coś jeszcze, inni w to wątpią.
Zupełnym zaskoczeniem było zatem dla mnie, że po taką tematykę sięgnęła Ewa Ornacka – uznana reportażystka, która przez lata tropiła przestępcze afery i rozpracowywała środowisko polskiej mafii. Tym razem jednak autorka poszła w całkowicie odmiennym kierunku i nie ukrywam, że ciekawa byłam nie tylko tego skąd pojawił się taki pomysł na reportaż, ale również jak autorka poradziła sobie z jego ujęciem.
I tu zaskoczenie, gdyż "Po tamtej stronie. Dlaczego zmarli powracają" to niezwykle poruszająca literatura faktu, która powstała nie bez powodu. Okazuje się, że przyczynkiem do zgłębienia tematu były własne przeżycia autorki, która po śmierci krewnego, zaczyna doświadczać niewytłumaczalnych zjawisk. Ornacka opowiada o swoich doświadczeniach z taką precyzją i szczegółowością, że czytelnik może poczuć się jakby był świadkiem tych wydarzeń na własne oczy. I chociaż autorka relacjonuje własne przeżycia, to niezależnie od własnych doświadczeń podchodzi do tematu w sposób naukowy i rzetelny, jednocześnie nie tracąc wrażliwości na ludzkie emocje.
Reportaż składa się z kilku rozdziałów, w których Ornacka opowiada nie tylko o swoich doświadczeniach, ale również o spotkaniach z ludźmi, którzy przeżyli podobne sytuacje. Autorka w szczegółach opisuje różne zjawiska paranormalne, z którymi zetknęła się w trakcie swoich poszukiwań, takie jak poltergeisty, duchy, czy zjawy. Jednocześnie, w sposób bardzo subtelny, umiejętnie wplata w narrację elementy związane z psychologią i historią, dzięki czemu całość nabiera głębszego sensu. Nie brak tu zatem i wywiadów z osobami, które na co dzień obcują z duchową sferą – osobami mającymi zdolności mediumiczne, czy też ze znanym polskim jasnowidzem – Krzysztofem Jackowskim, który opowiada o swoich doświadczeniach.
Jednym z atutów reportażu jest niezwykle przemyślana narracja. Autorka opowiada swoją historię w sposób, który pozwala czytelnikowi wczuć się w jej emocje, ale nie jest to przesadnie dramatyczne. Ornacka zachowuje obiektywizm i stara się podejść do tematu naukowo, jednocześnie nie ignorując swoich odczuć.
Warto podkreślić, że autorka nie stara się przekonywać czytelników do swoich przekonań i wierzeń. Nie narzuca czytelnikom swojej wiary, a jedynie opowiada o swoich doświadczeniach i przeżyciach. Książka nie jest także typowym poradnikiem dla osób poszukujących sposobów na poradzenie sobie z trudnymi emocjami, jakie towarzyszą traumie związaną ze śmiercią bliskiej osoby. Jest to przede wszystkim opowieść o jednej kobiecie, która walczy ze swoimi lękami i obawami. Dzięki temu, że autorka nie boi się pokazać swojej wrażliwości, czytelnik może łatwiej zrozumieć, jak trudno jest przeżyć takie doświadczenia.
Reportaż ten wzbudza wiele pytań i refleksji, zarówno na temat życia pozagrobowego, jak i na temat natury samego człowieka. Czy rzeczywiście istnieją duchy? Czy nasze umysły potrafią wprowadzić nas w stan, w którym zaczynamy dostrzegać niewytłumaczalne zjawiska? Jak radzić sobie z traumą po utracie bliskiej osoby?
Poszukując odpowiedzi na te pytania, autorka posługuje się prostym i klarownym językiem , co ułatwia czytanie i zrozumienie tematu. Jej styl pisania jest przemyślany i pouczający, ale zarazem ciekawy i wciągający.
Reportaż Ornackiej z pewnością jest kontrowersyjny. Niektórzy czytelnicy mogą mieć trudności z zaakceptowaniem zjawisk paranormalnych, o których opowiada autorka, a inni mogą mieć wątpliwości co do wiarygodności jej relacji. Jednakże, pomimo tych wątpliwości, reportaż jest wartościowym świadectwem, które zmusza do refleksji na temat naszych przekonań na temat śmierci i życia po śmierci.
Podsumowując, "Po tamtej stronie. Dlaczego zmarli powracają" to poruszający i wnikliwy reportaż, który porusza ważne kwestie związane z naturą ludzkiej egzystencji. Autorka, dzięki swojemu podejściu, unika banałów i sensacji, ale jednocześnie wplata w narrację elementy, które potrafią zaskoczyć czytelnika. To pozycja, która z pewnością zapadnie w pamięć i długo będzie pozostawać w głowie czytelnika.

Chyba każdy się kiedyś zastanawiał nad tym, czy istnieje życie po życiu. Co dzieje się z duszą po śmierci, czy faktycznie jest jakaś dalsza droga. W zależności od wybranej religii czy wyznawanej filozofii jedni w wierzą w to, że poza ziemskim bytem jest coś jeszcze, inni w to wątpią.
Zupełnym zaskoczeniem było zatem dla mnie, że po taką tematykę sięgnęła Ewa Ornacka –...

Super tematyka przedstawiona raczej w formie opowieści babuszki do poduszki. Niezbyt mi się to podobało, zdecydowanie bardziej wolę Demonologów. Jedna i druga pozycja to w sumie reportaże, ale tu zabrakło mi takiej sama nie wiem - powagi tematu? Ostrzeżenia? Życie po śmierci i tematyka duchów jest dość poważna i dość niebezpieczna, a tu czytam sobie takie opowieści o duchach babci Słaboniowej właściwie.

Nie mój typ przedstawienia tematu, troszkę jak niegroźna bajka, ale nie odradzam.

Super tematyka przedstawiona raczej w formie opowieści babuszki do poduszki. Niezbyt mi się to podobało, zdecydowanie bardziej wolę Demonologów. Jedna i druga pozycja to w sumie reportaże, ale tu zabrakło mi takiej sama nie wiem - powagi tematu? Ostrzeżenia? Życie po śmierci i tematyka duchów jest dość poważna i dość niebezpieczna, a tu czytam sobie takie opowieści o...

Lubie takie "czary mary" :) A tutaj zaserwowano mi "samo mieso". Oni sa wsrod nas. Nie wierzysz? Przeczytaj.

Lubie takie "czary mary" :) A tutaj zaserwowano mi "samo mieso". Oni sa wsrod nas. Nie wierzysz? Przeczytaj.

Medium, jasnowidz, wróżbita… jakkolwiek by nazwać ludzi mających kontakt z tym, co na co dzień jest niewidzialne dla oczu wszystkich łączy kilka wspólnych cech: przeważnie działają w tajemnicy przed światem, a informacje o ich talentach są przekazywane pocztą pantoflową.
O dziwo, jeżeli tylko wystarczająco się „chce” to bez problemu można znaleźć osobę, która pomoże nam nawiązać kontakt z „tamtą stroną”. Paradoksalnie z pomocy „widzących” korzystają również najwięksi sceptycy, do których chyba można zaliczyć policję.
Autorka zbierając materiały do książki nie szuka informacji w nie do końca wiarygodnych źródeł, ale dociera do kilku mediów. Na dodatek podpiera się literaturą fachową, przez co wiadomo po co później sięgnąć. O ile tylko będzie się miało ochotę na poszerzenie swojej wiedzy…
Chcecie sprawdzić jak wyglądają spotkania z duszami z perspektywy… hmm… fachowca? Jest to książka dla Was…
Tylko uważajcie, by nie sprowadzić negatywnych energii.

Nie należę do sceptyków, którzy wierzą tylko w to co widzą Za dużo sama przeżyłam, by wątpić w fakt, że po śmierci dalej trwamy, choć w zupełnie innej postaci, ale… nie mam tu pisać o sobie.
Jednak ze względu na własne przeżycia zupełnie inaczej odbierałam czytane słowa i doskonale rozumiem osoby, które na co dzień spotykają byty z innego świata.
Żeby nie było… nie zazdroszczę. Wystarczy mi to, co przeżyłam do tej pory i to… co jeszcze przede mną.
Oby tylko były to szczęśliwe wydarzenia a nie tylko tragedie, którym tylko mogę spróbować zapobiec.
Z książki dowiedziałam się między innymi tego jakich miejsc unikać i jak się pozbyć bytu, który zabrał się z nami jako pasażer na gapę. Czasami wystarczy modlitwa (włącznie z mszą),czasami zwykłe, ale szczerze wypowiedziane słowa wypraszające intruza, a w jeszcze innym wypadku trzeba w metafizyczny sposób „walnąć” pasożyta cegłą (pustakiem 😉 ) w łeb. Część z tych rzeczy można zrobić samodzielnie, ale przy niektórych wymagana jest właśnie obecność medium.
Pamiętajcie jednak, że bez względu na wszystko dusze nawiedzają nas nie bez powodu. I to do żywego człowieka należy ustalenie tej przyczyny. Tu pomoże tylko specjalista…

Za książkę do recenzji (i na konkurs/zabawę) dziękuję wydawnictwu

Medium, jasnowidz, wróżbita… jakkolwiek by nazwać ludzi mających kontakt z tym, co na co dzień jest niewidzialne dla oczu wszystkich łączy kilka wspólnych cech: przeważnie działają w tajemnicy przed światem, a informacje o ich talentach są przekazywane pocztą pantoflową.
O dziwo, jeżeli tylko wystarczająco się „chce” to bez problemu można znaleźć osobę, która pomoże nam...

Autorka dotychczas znana z książek poświęconych polskiemu światu przestępczemu, swoją najnowszą książkę poświęciła komunikacji ze zmarłymi i ich obecności w naszym życiu. Przewodnikami po temacie stali się dla niej Anna Beata Stanclik, Dorota Gustafsson i Krzysztof Jackowski. Panie uchodzą za medium, zaś Krzysztofa Jackowskiego szerzej przedstawiać nie trzeba. Osobiście dla mnie spotkanie z tę książką było o tyle ciekawe, że zacząłem ją czytać dla przyjemności
(myślę, że miłośnicy horrorów po jej lekturze powinni być usatysfakcjonowani),skończyłem zaś bogatszy o pewną refleksję. Bo zakończeniu lektury towarzyszyło stwierdzenie, że opisy życia po śmierci serwowane przez media i współczesnych ezoteryków, po których prace sięgała autorka, niewiele się różnią od opisów życia po śmierci, jakie opisują dzieła mistyków i wizjonerów katolickich. Odczuwałem pewien niedosyt, że Ornacka, szukając opisów życia po śmierci nie sięgnęła do skarbnicy źródeł związanych z chrześcijaństwem, judaizmem,, islamem czy buddyzmem i nie opisała odnotowanych w nich doświadczeń
w opisywanym obszarze, ale rozumiem, że nie taki był zamysł książki. Autorka nie miała bowiem ambicji napisania książki popularnonaukowej, ale takiej, która czytelnika wciągnie, zaciekawi
i być może zmusi do refleksji nad tym, co się z nim stanie po śmierci.
A w perspektywie może i zachęci do dalszego poznawania tematyki życia po śmierci. I to niewątpliwie jej się udało.

Autorka dotychczas znana z książek poświęconych polskiemu światu przestępczemu, swoją najnowszą książkę poświęciła komunikacji ze zmarłymi i ich obecności w naszym życiu. Przewodnikami po temacie stali się dla niej Anna Beata Stanclik, Dorota Gustafsson i Krzysztof Jackowski. Panie uchodzą za medium, zaś Krzysztofa Jackowskiego szerzej przedstawiać nie trzeba. Osobiście...