Jaki jest najczęściej wykorzystywany temat w literaturze? Oczywiście, że miłość. Trudno znaleźć dzieło, które nie ma wątku miłosnego, a chyba niemożliwym jest znalezienie książki w której nie ma żadnej miłości(np. do kraju, Boga, natury). Miłość króluje w literaturze począwszy od najbardziej sztandarowych opowieści miłosnych, czyli ,,Romea i Julii" i ,,Dziejów Tristana i Izoldy", poprzez nieco późniejsze arcydzieła klasyki takie jak ,,Wichrowe Wzgórza", ,,Duma i uprzedzenie", ,,Anna Karenina" czy nasze polskie ,,Quo vadis", ,,Trędowata" czy ,,Lalka", zakończywszy na współczesnych powieściach w typie ,,Pamiętnika" Sparksa czy ,,Tektoniki uczuć" Schmitta. Dodajmy do tego jeszcze masę powieści młodzieżowych(np. ,,Kocham cię, Danny", ,,Dzieląc się Samem" czy ,,Niebo jest wszędzie") i romansów paranormalnych czy s-f(np. ,,Zmierzch", ,,Przyrzeczeni" czy ,,Igrzyska śmierci"). Przepraszam za to wymienianie tytułów, ale nie mogłam się powstrzymać. A jaki jest z tego wszystkiego wniosek? Że miłość była, jest i będzie temat uwielbianym przez autorów i czytelników. Od czego się to jednak zaczęło? Od wspominanych przeze mnie Tristana i Izoldy lub Romea i Julii, a może od postaci mitologicznych takich jak Orfeusz i Eurydyka czy Perseusz i Andromeda? Nie, moi drodzy. Wszystko zaczęło się od Adama i Ewy.

,,Pamiętniki Adama i Ewy" to genialna miniatura autorstwa Marka Twaina, autora ,,Przygód Tomka Sawyera". To opowieść o praktycznie całym życiu Adama i Ewy, począwszy od stworzenia, poprzez wspólne życie w Raju, wygnanie, początki życia poza Ogrodem, zakończona odejściem ze świata. Poprzez pamiętniki poznajemy sposób myślenia pierwszych rodziców, ich rozwijające się uczucie i postrzeganie świata. Jest to absolutnie niezwykła historia, której nie powinno się przegapić!

,,Pamiętniki Adama i Ewy" to metaforyczna opowieść o relacjach kobiety i mężczyzny. Obserwujemy początki znajomości głównych bohaterów, którzy są jednocześnie zaniepokojeni i zaintrygowani drugą osobą, rozwój wydarzeń, kiedy druga osoba ich irytuje, ale nie potrafią już bez niej żyć, a w końcu udaje nam się doczekać dnia, kiedy Adam i Ewa w miłości i szczęściu tworzą rodzinę i wychowują gromadkę dzieci. Twain zwraca uwagę na odmienność między płciami. Mężczyzna jest małomówny, ma umysł analityczny, nie potrafi okazywać uczuć, często bywa niesprawiedliwy. Kobieta jest wrażliwa, uczuciowa, kreatywna, lubi mówić, okazuje emocje, jest też bardziej wyrozumiała i tolerancyjna wobec swojego partnera i jego słabości. I nie ma co się obrażać, że nie każdy mężczyzna jest małomówny i nie okazuje uczuć albo że nie wszystkie kobiety są impulsywne i kochają dzieci, ponieważ ta opowieść fenomenalnie pokazuje, jak to co różni płcie, co może nas irytować w drugim człowieku, jest jednocześnie tym, co najbardziej pociąga i fascynuje.

Miłość przedstawiona w książce jest przepiękna. Twain nadal pozostaje satyrykiem, nie ma tu wielkich wyznań czy ,,namiętnych" fragmentów, Adam i Ewa często krytykują swoją drugą połowę i mają się nawzajem dosyć(zwłaszcza on), ale w ich codzienności, w szarym dniu człowieka, czuć ukrytą bliskość, intymność, czułość. Oni nie muszą opowiadać o swoim uczuciu, ponieważ nim żyją. Miłość to to samo co życie. A wyjaśnienie Ewy, dlaczego kocha Adama jest dla mnie najpiękniejszym w literaturze(obok wyznanie Katy z ,,Wichrowych Wzgórz", dlaczego kocha Heathcliffa). Nie jest jednak to utwór śmiertelnie poważny, jest tu pełno humoru, często śmiałam się podczas czytania książki, by na końcu się wzruszyć.

Twain nie opisuje tylko miłości między Adamem i Ewą. Pokazuje też miłość do świata, którym zachwyca się Ewa, czuje jego piękno, kocha zwierzęta i opiekuje się nimi. Pisze też o miłości rodzicielskiej, która dla kobiety jest łatwa i naturalna, Ewa uwielbia swoje dzieci i poświęca im każdą chwilę, Adam oswaja się z ojcostwem, obserwuje dzieci, by w końcu nauczyć się miłości do dzieci, tak jak nauczył się kochać Ewę.

Warto wspomnieć, że historia ma swoje źródło w życiu Twaina. Autor pisał ją, kiedy jego ukochana żona Olivia była śmiertelnie chora, pamiętniki Ewy wydał po jej śmierci. I dlatego ta historia jest taka autentyczna, czuć więź między bohaterami. Miłość według Twaina to nie jest zakazane uczucie, które zmusza do wzdychania i umierania z miłości, ale coś, co trzeba wziąć i przenieść przez życie, coś, co nie zawsze jest piękne i słodkie, ale coś, co nadaje życiu sens i wzbogaca człowieka.

Czy ta historia ma wady? Myślę, że jedyne do czego mogłabym się przyczepić to zbyt mało narracji Ewy. Chętnie poznałabym jej punkt widzenia wobec narodzin dzieci czy początków życia poza Rajem. Jednak Twain był mężczyzną i pewnie wolał się skupić na Adamie, niemniej fragmenty o Ewie według mnie idealnie opisują punkt widzenia zakochanej dziewczyny.

Jest to zdecydowanie jedna z najpiękniejszych powieści o miłości. Z pewnością długo nie zapomnę o ,,Pamiętnikach Adama i Ewy". A na koniec przytoczę fragment piosenki, którą uwielbiam i która kojarzy mi się z każdą historią miłosną, jaką poznaję, czyli ,,A Thousand Years" Christiny Peri:
,,Przez cały czas wierzyłam, że Cię znajdę
Czas przyniósł mi Twoje serce
Kochałam Cię przez tysiąc lat
Będę Cię kochać przez następny tysiąc"

Czyż nie jest to doskonały opis tego, co łączyło Adama i Ewę?

,,Gdziekolwiek była ona, TAM był Raj."

Jaki jest najczęściej wykorzystywany temat w literaturze? Oczywiście, że miłość. Trudno znaleźć dzieło, które nie ma wątku miłosnego, a chyba niemożliwym jest znalezienie książki w której nie ma żadnej miłości(np. do kraju, Boga, natury). Miłość króluje w literaturze począwszy od najbardziej sztandarowych opowieści miłosnych, czyli ,,Romea i Julii" i ,,Dziejów Tristana i...