Na świecie żyją tysiące molestowanych i maltretowanych dzieci. Jednym z nich jest Stuart Howarth, który postanowił opowiedzieć swoją historię.

Wychowywany w wielodzietnej rodzinie przez mamę i ojczyma pragnął tylko jednego - bezgranicznej miłości i poczucia bezpieczeństwa,
Niestety każdy spędzony dzień z ojczymem uświadamiał mu, że jest niechciany i nie ma prawa żądać czegokolwiek dobrego od życia.
Jego codziennością była ciągła walka z samym sobą i ze swoimi lękami. Wielokrotnie bity i molestowany próbuje ułożyć swoje życie na nowo, jednakże nie było to takie proste, bowiem demony przeszłości nie dają o sobie zapomnieć...
Młodzieniec próbuje dać temu kres i spotyka się ze swoim ojcem, by zrozumieć, dlaczego krzywdził całą rodzinę.
Ich potkanie przebiega jednak w nieco innej atmosferze, co będzie miało decydujący wpływ na życie dwudziestoletniego Stuarta...

"Tatusiu, proszę nie" to niewątpliwie smutna historia całej rodziny Howarth, która musiała przejść przez piekło. Zapiski w książce są w 100% zgodne z prawdziwym życiem autora, poprzez co lektura staje się jeszcze bardziej poruszająca.
Powieść ta bowiem jest próbą zrozumienia i zapomnienia o swoim dawnym losie. Autor wielokrotnie przytacza drastyczne sytuacje ze swojego życia, które mają uświadomić czytelnikowi tylko jedno - mianowicie to, że zawsze - pomimo przeciwności losu można ułożyć sobie normalne, szczęśliwe życie.

Z racji tego, że jest to zbiór wspomnień i swoista terapia dla autora nie będę oceniać książki, ponieważ myślę, że nie mam prawa dokonywać oceny jego życia i tego, w jaki sposób je opisuje.
Dodam jednak, iż pozycja napisana jest tak dobrze, że czasami miałam wrażenie, jakbym czytała historie napisaną przez mojego znajomego, ponieważ treść jest naprawdę prosta w przekazie, mimo iż często przepełniona jest skrajnymi emocjami.

Ciężko jest mi w ogóle pisać o tej książce, bo mimo iż czytałam ją jakiś czas temu nadal pamiętam o niej. Bez wątpienia jest to właśnie ten tytuł, który pozostaje w pamięci na długie lata.
Podczas lektury wielokrotnie byłam w szoku (niektóre sceny są naprawdę drastyczne) i zbierało mi się na płacz, dlatego też nie polecam tej pozycji osobom bardzo wrażliwym, ponieważ nie byłyby one w stanie przeczytać całej treści,a niektóre bestialskie obrazy krzywdy mogłyby na długo zagościć w ich psychice...

Naprawdę nie wiem, co jeszcze mogłabym napisać. "Recenzję" piszę już 4 godzinę - wcześniej próbowałam napisać ją już kilka razy, a i tak nic sensownego nie przychodziło i nadal nie przychodzi na myśl, bowiem jedyne, o czym myślę to fakt, jak niesprawiedliwe bywa życie i jak wiele musimy przejść by choć przez chwilę poczuć się szczęśliwym człowiekiem...
Myślę, że poza wrażliwcami książkę powinien przeczytać każdy i zwrócić uwagę na problem molestowania i złego wychowywania dzieci, również w naszym kraju...

Może to głupie i zbyt naiwne, co teraz napiszę, ale głęboko wierzę w to, że istnieje taki świat, gdzie wszystkie dzieci są szczęśliwe.
Tak, wiem - marzenia... :-(

Recenzja pochodzi z : www.tajemniczeksiazki.blogspot.com

Na świecie żyją tysiące molestowanych i maltretowanych dzieci. Jednym z nich jest Stuart Howarth, który postanowił opowiedzieć swoją historię.

Wychowywany w wielodzietnej rodzinie przez mamę i ojczyma pragnął tylko jednego - bezgranicznej miłości i poczucia bezpieczeństwa,
Niestety każdy spędzony dzień z ojczymem uświadamiał mu, że jest niechciany i nie ma prawa żądać...