Monografia ukazuje współczesny stan wiedzy dotyczącej rekonstrukcji praindoeuropejskiego systemu fonologicznego. Opierając się na regularnych odpowiedniościach dźwiękowych w morfemach poświadczonych w najstarszych językach indoeuropejskich, autor przedstawia rekonstrukcję poszczególnych fonemów praindoeuropejskich oraz całego systemu fonologicznego wraz z jego możliwą interpretacją fonetyczną. Przy każdym fonemie podaje pierwiastki i formy praindoeuropejskie wyekscerpowane ze współczesnych leksykonów indoeuropeistycznych. Zwraca uwagę na liczbę poświadczonych form dla każdego fonemu oraz ich rozłożenie w danych grupach języków indoeuropejskich. Dodatkowo stara się zbadać, jak statystycznie układa się liczba odtwarzanych fonemów dla podanych pierwiastków praindoeuropejskich. W rezultacie dochodzi do wniosku, iż przedstawiany obecnie praindoeuropejski system fonologiczny powinien również być rekonstruowany dla najstarszej fazy rozwoju języka praindoeuropejskiego, jeszcze przed wyodrębnieniem się grupy języków anatolijskich. Innowacją pracy jest kladystyczne podejście do rekonstrukcji praindoeuropejskich pierwiastków i zwrócenie uwagi na te grupy języków indoeuropejskich, na podstawie których odtwarzane są poszczególne pierwiastki, oraz na liczbę poświadczeń danych pierwiastków w określonych grupach języków indoeuropejskich.