Rzadko zdarza mi się na tym portalu opiniować o tej czy innej książce, ale wk*urwiłem się.

Kiedy stałem przy boksie z tanimi książkami, zastanawiając się, czy warto wybrać "Martwą Europę" w oczy rzucił mi się komentarz, że to gejowska propaganda - nic nie mogło zachęcić mnie bardziej.
Niemniej, na świeżo po przeczytaniu, zwracam uwagę wszystkich, że tytuł "Martwa Europa" odnosi się do głównej problematyki tekstu; gdyby miało być jak większość tutaj chce, to być może nazywałaby się "Zboczenie, brud i dragi", ale te stanowią tylko elementy układanki. Jasne, opisy bywają brutalne, bardzo nachalne, niejednokrotnie obrzydliwe i niemoralne, ale wciąż są tylko tłem (rzuconym na pierwszy plan, ok!) dla poważniejszych problemów.
Wartością samą w sobie jest patrzenie na Europę z perspektywy Australijczyka, który mimo europejskich korzeni ukazuje szerszą perspektywę na współczesny kształt kontynentu i jego zagmatwaną historię. To przede wszystkim opowieść o tzw. Upadku Okcydentu, o uchodźcach, o antysemityzmie, który tutaj przybiera tak barwny wachlarz form, że musimy przysiąść i przeanalizować własny światopogląd, w końcu o ogólnym staniu świata wyrażanym przez liczne postaci wywodzące się z odmiennych rzeczywistości, narodów i warstw.

Osobiście doceniam tę nietypową powieść drogi z bardzo dobrymi elementami fantastyki, z baśniowymi retrospekcjami i szczerą narracją o dzisiejszej Europie. To właśnie ta szczerość jest tutaj zapalnikiem, który niejednej/mu pozwolił rzucić książkę w kąt, oddać, wyrzucić, ale nie warto. Potrzebujemy więcej krytyki i rozwarcia oczu

Czy tekst zasługuje na 10? Zdecydowanie nie. Ocenę stawiam na przekór bredniom

Rzadko zdarza mi się na tym portalu opiniować o tej czy innej książce, ale wk*urwiłem się.

Kiedy stałem przy boksie z tanimi książkami, zastanawiając się, czy warto wybrać "Martwą Europę" w oczy rzucił mi się komentarz, że to gejowska propaganda - nic nie mogło zachęcić mnie bardziej.
Niemniej, na świeżo po przeczytaniu, zwracam uwagę wszystkich, że tytuł "Martwa...

Bardzo wysoka ocena z racji odwagi, z jaką pisarz podejmuje problemy współczesności. Utwór rozliczeniowy na wielu poziomach.

Bardzo wysoka ocena z racji odwagi, z jaką pisarz podejmuje problemy współczesności. Utwór rozliczeniowy na wielu poziomach.

Nie ukrywam, że ciężko mi było przebrnąć przez te 500 stron. Nie przemawia do mnie główny bohater, ani przesłanie. Isaac gardzi światem, który odkrywa, jednocześnie oddając się bez za wahnięcia przygodnym seksem, narkotykami czy pijaństwu.

Wszechobecna nienawiść teraźniejsza i przeszła, spersonifikowana w postaci demona jest głównym tematem książki.
Nie jestem pewny czy autor miał na celu umoralnianie czytelnika, ale robiąc to za pomocą dziwek alfonsów czy pedofili, nie odniosło to efektu.
Mnie na pewno nie przekonało, chociaż z samą ideą autodestrukcji Europy się zgadzam.

Ciekawi mnie jeszcze, czy gdyby główny bohater był heteroseksualny, to książka miałaby podobną ocenę.

Nie ukrywam, że ciężko mi było przebrnąć przez te 500 stron. Nie przemawia do mnie główny bohater, ani przesłanie. Isaac gardzi światem, który odkrywa, jednocześnie oddając się bez za wahnięcia przygodnym seksem, narkotykami czy pijaństwu.

Wszechobecna nienawiść teraźniejsza i przeszła, spersonifikowana w postaci demona jest głównym tematem książki.
Nie jestem pewny czy...

Gejowska propaganda. Skończyłem czytanie po kilkudziesięciu stronach, gdzie opisywał swoje przygody z nastoletnim chłopakiem.

Gejowska propaganda. Skończyłem czytanie po kilkudziesięciu stronach, gdzie opisywał swoje przygody z nastoletnim chłopakiem.

ciągnęła się jak flak z olejem

ciągnęła się jak flak z olejem

Wedle opisu na okładce jest to książka prowokująca, wyzywająca i śmiałą. No cóż... jak dla mnie jest wulgarna, prostacka i obsceniczna. Nie można jej odmówić czegoś niepokojącego i bolesnego, skoro tak wygląda Europa, z drugiej jednak strony każdy żyje tak jak chce i nie jestem pewien, czy interesuje mnie świat narkomanów, imprezowiczów, homoseksualistów. Po tytule, okładce i opisie spodziewałem się czegoś zupełnie innego, jakiejś powieści filozoficznej a nie powiastki, w której główną rolę odgrywa seks, alkohol i narkotyki.

Wedle opisu na okładce jest to książka prowokująca, wyzywająca i śmiałą. No cóż... jak dla mnie jest wulgarna, prostacka i obsceniczna. Nie można jej odmówić czegoś niepokojącego i bolesnego, skoro tak wygląda Europa, z drugiej jednak strony każdy żyje tak jak chce i nie jestem pewien, czy interesuje mnie świat narkomanów, imprezowiczów, homoseksualistów. Po tytule, okładce...

Książka porąbana i to mocno-ale ja normalny także nie jestem więc dla mnie świetna!

Czytając "Martwą Europę" czułem się jak turysta który zwiedza piękne miasto z cudownymi odremontowanymi kamienicami. Ale z ciekawości zajrzałem w podwórko tych kamienic i zobaczyłem inny obraz. Podrapane i odpadające tynki, brud, smród i dzieci bawiące się bez opieki.
Tak właśnie Tsiolkas ukazuje czytelnikowi prawdę o świecie. Nie jest on tak piękny jak nam się wydaje. Czasami trzeba otworzyć oczy i zobaczyć coś czego widzieć nie chcemy lub nie możemy dostrzec.

Bezkompromisowy a czasami wręcz ohydny obraz świata i człowieczeństwa.
To co kiedyś niszczyło Europę i jej ludność to nie jest przeszłość, te demony żyją nadal i w przyszłości będą powodem zguby.
Demonami tymi są ciemnota, nienawiść, kult pieniądza i religijne konflikty. Ludzie nie są sobie życzliwi, przyjaźni. Cechuje ich nienawiść, zazdrość, poczucie krzywdy i żądza. Żądze i opętanie demonami doskonale obrazują erotyczno-masochistyczne wyczyny Isaacka.
Są brutalne, wstrętne, nieludzkie.

Czy rzeczywiście taki los nas czeka? Czy autor ma rację? Czy każdy z nas pod wpływem impulsu może zostać owładnięty przez demony tak jak Isaack? ...

Książka porąbana i to mocno-ale ja normalny także nie jestem więc dla mnie świetna!

Czytając "Martwą Europę" czułem się jak turysta który zwiedza piękne miasto z cudownymi odremontowanymi kamienicami. Ale z ciekawości zajrzałem w podwórko tych kamienic i zobaczyłem inny obraz. Podrapane i odpadające tynki, brud, smród i dzieci bawiące się bez opieki.
Tak właśnie Tsiolkas...

Długo przymierzałam się do tej powieści. Teraz, po jej lekturze mam w głowie zamęt i sama nie wiem co o tym wszystkim myśleć. Jest to, bez wątpienia szalenie mocna i dosadna powieść o rozczarowaniu Europą i jej zepsuciu, ale czasem wkradał się w nią chaos i miałam kłopot ze zrozumieniem "co autor miał na myśli". Muszę też przyznać, że denerwowała mnie hipokryzja Isaaca: sam nie grzeszył moralnością, a mimo to oceniał zepsucie wszystkich dookoła. Przez całą lekturę zastanawiałam się też, kim był demon, który "przyczepił" się do tej rodziny. Po namyśle wydaje mi się, że autor nadał ludzkiemu zezwierzęceniu(i wszystkiemu co się z tym wiążę) taką postać, by łatwiej dotarło to do czytelnika, ale mogę się mylić. To co zwracało moją uwagę to wszechobecna nienawiść człowieka do człowieka, przejawiająca się chociażby antysemityzmem, którego motyw pojawiał się tu najczęściej. W tym świecie wszystko jest na sprzedaż, nawet wartości moralne, ludzkie uczucia są wynaturzone,przejaskrawione i posiadają niszczycielską siłę(mam na myśli głównie nienawiść i pożądanie, bo tego tu jest na pęczki) Podsumowując, "Martwa Europa" to mocna, momentami szokująca powieść z drastycznymi opisami gdzie fikcja miesza się z rzeczywistością, należy odradzić czytelnikom o słabych nerwach. Jedno jest pewne-zostanie mi w pamięci na długo.

Długo przymierzałam się do tej powieści. Teraz, po jej lekturze mam w głowie zamęt i sama nie wiem co o tym wszystkim myśleć. Jest to, bez wątpienia szalenie mocna i dosadna powieść o rozczarowaniu Europą i jej zepsuciu, ale czasem wkradał się w nią chaos i miałam kłopot ze zrozumieniem "co autor miał na myśli". Muszę też przyznać, że denerwowała mnie hipokryzja Isaaca: sam...

Ta książka jest bardzo słaba, żałuję że ją kupiłem, żałuję że ją przeczytałem i żałuję że nadal ją mam.
Wcale się jednak nie dziwie, że książka mimo mojej słabej oceny, cieszy się sporym powodzeniem... wszystko co bezpośrednie i szokujące jest chętnie kupowane, ludzie uwielbiają się szokować tak samo jak kochają się śmiać. Szkoda tylko, że smaczek w tej książce jest nam jakby, na siłę wciśnięty w usta. Jednego jestem pewien... nikomu nie dam jej w prezencie!

Ta książka jest bardzo słaba, żałuję że ją kupiłem, żałuję że ją przeczytałem i żałuję że nadal ją mam.
Wcale się jednak nie dziwie, że książka mimo mojej słabej oceny, cieszy się sporym powodzeniem... wszystko co bezpośrednie i szokujące jest chętnie kupowane, ludzie uwielbiają się szokować tak samo jak kochają się śmiać. Szkoda tylko, że smaczek w tej książce jest nam...

Pan Jourdain - to ja, że tak sobie sięgnę nonszalancko do literatury francuskiej. Nie dość, że pcham się na literackie salony ze swoim przaśnym, niewyrobionym gustem, wciąż zdumionym, jakim cudem wiedeńskie krzaki i seksszopy zawojowały niegdyś Sztokholm, to jeszcze na dodatek od przeszło czterdziestu lat nie wiedziałam, że jestem Europejką. Martwą Europejką, uściślijmy, z państwa, którego stolica tuż po upadku komunizmu mogła poszczycić się aż trzema barami McDonald's *, a dzisiaj ma najbardziej zarozumiałe kurwy na świecie.**
No dobrze, a teraz na poważnie. W to, że Europa umiera akurat wierzę. A to, że wskazałabym zupełnie inne przyczyny jej agonii niż Christos Tsiolkas - to już chyba mój problem. A może szansa?
Samodyscyplinując się w dłoń srebrnym rodowym widelcem (kupionym - ach, jakże europejsko - na Portobello Road),przyznam, że Tsiolkas pisać potrafi fantastycznie. Ma też szczęście do polskich tłumaczy - dostają mu się najlepsi, tym razem Maciej Płaza.
"Martwa Europa" w wykonaniu obu Panów to bardzo zgrabna opowieść, w której współczesna powieść drogi przeplata się z historią pewnej rodziny i Grecji, a świat realny przenika z duchowym. Autor postawił sobie tezę, iż nad obecną Europą ciąży klątwa Holocaustu i konsekwentnie stara się ją obronić. Mnie nie przekonał, ale skłonił do zastanowienia nad tą kwestią. Poza tym, przez zróżnicowane postaci oraz idee, które wyznają ukazał wiele innych problemów, przekraczających kontynenty: rasizm, organiczną wręcz niechęć do obcych, bezwzględne wykorzystywanie słabszych. Kłamał? Nie, po prostu nie zadbał o równowagę, nie dopuścił do głosu tego, co dobre, piękne, szlachetne.
Drobiazgowe opisy, bardzo wiarygodne w ustach fotografika, sprawiają, że książka - wbrew tytułowi - tętni życiem. Słychać szum wiatru lub morza, pulsują barwy miast i nieba. Pozostałe zmysły też są bombardowane, niestety dość często w nieprzyjemny sposób. Zbyt często, jak na moje potrzeby. Zauważyłam, że nic by się nie stało, gdyby skleić tu i ówdzie parę stron powieści.
Sama tego chciałaś, no i zadyndałaś, że tak sobie zażartuję pseudoliteracko na zakończenie. Tak, chciałam się przekonać, czy upodobanie do wychodkowego naturalizmu, który poznałam w "Klapsie" było przejściową manierą Autora, czy też jego sposobem na literaturę. No to się przekonałam, za cenę nudności, które po jakimś czasie zaczęły graniczyć ze znudzeniem.
Wierzę, że znajdą się angliści, którzy dzięki twórczości Tsiolkasa zdobędą tytuł doktora. Niewykluczone, że Australijczyk po tęczowym mostku przemaszeruje też kiedyś triumfalnie do Szwecji, by odebrać garnuszek ze złotem. Ja natomiast chwilowo żegnam się z jego pisarstwem. Może za jakieś dwadzieścia lat zacznie używać swojego niewątpliwego talentu bez ocierania się o pornografię?

* Martwa Europa, s. 193
** Ibid., s. 393

Pan Jourdain - to ja, że tak sobie sięgnę nonszalancko do literatury francuskiej. Nie dość, że pcham się na literackie salony ze swoim przaśnym, niewyrobionym gustem, wciąż zdumionym, jakim cudem wiedeńskie krzaki i seksszopy zawojowały niegdyś Sztokholm, to jeszcze na dodatek od przeszło czterdziestu lat nie wiedziałam, że jestem Europejką. Martwą Europejką, uściślijmy, z...