Ostatnia książka o przygodach "Abecadła". Zdecydowanie najlepsza pozycja z całej trylogii.

"Cena zwycięstwa" wreszcie pokazuje coś, co zostało ukazane w (moim zdaniem kapitalnym) serialu Andor. Nie ma jasnego podziału między Dobrzy Rebelianci i Złe Imperium. Nie. Obie strony mają swoje motywy i swoje racje. Niby wiemy komu mamy kibicować, ale tak naprawdę czytelnikowi ciężko jasno się postawić, kto w tym konflikcie jest tym dobrym a kto złym. Książka jest raczej trudna do czytania. Dla jednych będzie to minus, dla innych plus. Sarkastyczna, niejednoznaczna, wiele wątków nie jest wyjaśnionych czarno na białym, przez co czytelnik musi się nieco wysilić i samemu dojść do wielu wniosków. Freed nie podaje czytelnikowi wszystkiego na tacy. Konflikt pomiędzy Nową Republiką a Imperium, ma swoje odzwierciedlenie w różnicy poglądów i motywów u Quell i Keizego. Odmieniona Yrica Quell, wreszcie znajduje swój cel, kierowana chęcią ratowania niewinnych ludzi. Po drugiej stronie świetny i oddany dowódca imperialnego pułku, kierowany lojalnością i chęcią ratowania życia swoich podwładnych. Same dialogi pomiędzy tą dwójką, jak cała książka... wciągające i dynamiczne. Fajne było też to, że do samego końca nie można było być pewnym jaki los spotka głównych bohaterów, nie było typowego dla Disney'a plot armoru. Dosłownie każdy mógł zginąć. A skoro o bohaterach mowa:
Yrica Quell - przez całą trylogię ciekawa postać, stanowiła główną linie fabularną dla całej opowieści.
Wyl Lark - postać raczej mi obojętna. Typowy Disneyowski chłopak. Odważny, szlachetny, wyzwał na solowy pojedynek Sorana Keizego, a po porażce nagle stał się pacyfistą, który nie ma zmiaru już nigdy dotknąć się broni...
Chass na Chadic - stereotypowa "silna i niezależna kobieta". Niezwykle irytowała swoimi wybuchami, odzywkami i swoim stylem bycia. Choć w tej książce już było i tak znacznie lepiej niż w poprzednich.
Nath Tenset - Cwana postać, bohater Nowej Republiki, chociaż sam nie wstydził się tego, że bywał zwykłym tchórzem. Nie dał się spacyfikować Wylowi i przemówił do rozsądku Chass dzięki czemu trochę przestała irytować.
Kairos - niewiele można o niej powiedzieć, zwłaszcza, że przez niemal całą trylogię była owianą tajemnicą. Koniec końców fajna postać, polubiłem ją.
Hera Syndulla - uwielbiam ją! Idealny przykład, że da się stworzyć mocną kobiecą postać w tym uniwersum.
Soran Keize - genialny dowódca. Może nie wybitny taktyk i strateg jak Wielki Admirał Thrawn, ale bardzo lojalny wobec swoich ludzi do samego końca.

Z minusów tej powieści... zabrakło mi jednak przynajmniej jednego pojedynku w pełnym składzie Eskadry Alfabet. Tak na dobrą sprawę, tylko w pierwszej części był pełny skład Eskadry na polu walki. Tytuły rozdziałów niewiele wnosiły, a wręcz momentami rozpraszały mnie. Poza tym, książka naprawdę dobra. Polecam każdemu.

Ostatnia książka o przygodach "Abecadła". Zdecydowanie najlepsza pozycja z całej trylogii.

"Cena zwycięstwa" wreszcie pokazuje coś, co zostało ukazane w (moim zdaniem kapitalnym) serialu Andor. Nie ma jasnego podziału między Dobrzy Rebelianci i Złe Imperium. Nie. Obie strony mają swoje motywy i swoje racje. Niby wiemy komu mamy kibicować, ale tak naprawdę czytelnikowi...

Za mną ostatni tom trylogii Alexandra Freeda z uniwersum Gwiezdnych Wojen. Przyszedł więc czas na podsumowanie całej serii Eskadra Alfabet.

Jak zakończy się historia Skrzydła Cienia i przede wszystkim jaka będzie cena zwycięstwa?

Operacja Popiół odcisnęła piętno nie tylko na rebeliantach, ale również na imperialnych. Jej zadaniem było unicestwienie wielu planet a tym samym, wszystkich ich mieszkańców. Wojna męczy obie strony konfliktu, a do tego dochodzą prywatne rozterki pilotów. Yrika Quell podjęła szokującą decyzję, a eskadra Alfabet musi raz na zawsze zniszczyć odrodzone ze zdwojoną siłą, Skrzydło Cienia.
Przypomnę, iż akcja trylogii dzieje się po VI Epizodzie, czyli Powrocie Jedi.

Długo przymierzałam się do tej książki. Początki poprzednich części mnie nudziły. Tutaj jednak było inaczej. Autor od razu rozpoczął akcję i przeszedł do rzeczy. Freed ma specyficzny sposób pisania, mimo wszystko jest to dosyć ciekawa forma i uważam, że nadaje ona Gwiezdnym Wojnom trochę więcej powagi. Prawdę mówiąc, gdy czytałam pierwszy tom, czułam się nim zmęczona. Jednak im dalej, tym lepiej. Być może to kwestia przyzwyczajenia. Moim zdaniem warto dać szansę tej trylogii.

Oczywiste jest, iż to świetnie napisane postacie robią całą robotę. Alexander Freed zaprezentował nam wspaniałych bohaterów. Yrikę Quell poznajemy jako imperialną dezerterkę. Przyznam, że irytowała mnie na początku. Jednak w Cenie Zwycięstwa to całkiem nowa osoba. Podoba mi się jej przemiana, widoczna już w Pustym Słońcu. Nie tylko ona przeszła transformację. W trzecim tomie, członkowie Abecadła są już wykończeni wojną, ale i więź między nimi stała się silniejsza. Wyl Lark z zestresowanego chłopaka stał się czymś na wzór lidera. Pomógł mu w tym oczywiście nie kto inny, a Nath Tensent. To typ człowieka, wyglądający na takiego co martwi się tylko o siebie i mógłby matkę sprzedać za kredyta, gdyby musiał. Latanie w eskadrze uświadamia nas, że to tylko pozory. Bardzo lubię jego postać i relację z Larkiem. Chass na Chadic to bohaterka, do której mam dziwne podejście. Czasem bywała irytująca, innym razem można usprawiedliwić jej działania, a w pewnych momentach fragmenty z nią niesamowicie mnie nudziły. Nie mogę powiedzieć, że jej nie lubię. Chwilami wypadała świetnie. Sądzę też, że ta postać zmieniła się najmniej na przestrzeni serii. Kairos, to tajemnicza kobieta, której wątek był niezwykle interesujący już od samego początku. Została trochę odsunięta w drugim tomie. Cieszę się, że w trzecim jest jej zdecydowanie więcej.

Skoro są protagoniści, to muszą być również złoczyńcy. Po drugiej stronie konfliktu postacią, która górowała nad wszystkimi, był Soran Keize. Owszem walczył po stronie tych złych. Robił to jednak w taki sposób, że dało się to zrozumieć. Imperialni są zazwyczaj przedstawiani jako osoby, chcące dotrzeć do celu bez względu na to, czy ktoś zginie. Umrze żołnierz? To nic, zastąpi się go kolejnym. I tak w kółko. Keize dbał o swoich ludzi i, mimo iż musiał podejmować się walki, wybierał rozwiązania nie najprostsze, tylko te dające jego drużynie największe szanse na przeżycie. Postać Sorana jest moim zdaniem bardzo dobrze napisana i rozwinięta. Najczęściej kibicuję „dobrym”, ale jego uwielbiam od początku serii.

Alexander Freed wspaniale opisuje kosmiczne walki, statki i całą technologię. To jedna z tych rzeczy, które mnie przy nim zatrzymały. Cena Zwycięstwa jako ostatnia część trylogii zapewnia nam mnóstwo akcji, niespodziewanych rozwiązań i szokujących zakończeń. Jak na początku było mi ciężko wciągnąć się w historię, tak teraz trudno jest mi się rozstać z bohaterami.

Więcej na: CzasoStrefa

Za mną ostatni tom trylogii Alexandra Freeda z uniwersum Gwiezdnych Wojen. Przyszedł więc czas na podsumowanie całej serii Eskadra Alfabet.

Jak zakończy się historia Skrzydła Cienia i przede wszystkim jaka będzie cena zwycięstwa?

Operacja Popiół odcisnęła piętno nie tylko na rebeliantach, ale również na imperialnych. Jej zadaniem było unicestwienie wielu planet a tym...

Ostatni tom wspaniałej trylogii autorstwa Alexandra Freeda, a na Polski przetłumaczonej przez Krzysztofa Kietzmana, opowiadającej o grupie kompletnie niedopasowanych do siebie pilotów z mniejszymi lub większymi zaburzeniami, których los połączył w jednym celu zlikwidowania elitarnego pułku Imperialnych myśliwców, które zagraża nowemu porządkowi galaktyki w ostatnich tygodniach istnienia Imperium Galaktycznego.

I jest to wspaniały finał, naprawdę już dawno żadne zakończenie nie ruszyło mnie tak mocno.

Jest to piękna, ale też niezwykle smutna i dołująca historia o strachu przed zakończeniem wojny. O osobach, których wojna stała się sensem życia i nie potrafią wyobrazić sobie świata bez niej. Oraz strachu przed koniecznością stawienia czoła konsekwencją czynów, które w czasie wojny się popełniło.

Alexander Freed wchodzi tutaj na naprawdę wysoki i niezwykle świadomy poziom rozważań filozoficznych, zachowując przy tym szacunek do podejmowanych przez niego tematów.
Ze szczególnym uwzględnieniem zadania tego niezwykle trudnego pytania "Co po zakończeniu wojny zrobić z tymi, którzx tylko wykonywali_ły rozkazy?". A że Freed jest bardzo świadomym twórcom, to wie że dobry pisarz nie stara się znaleźć odpowiedzi na takie pytania, tylko pozostawia przestrzeń dla rozważań czytelnikom_czkom.

Jest to świetna historia o tym, że na wojnie nie ma niewinnych, dobrych i złych, są po prostu Ludzie (i/albo przedstawiciele innych gatunków oczywiście).

Jest to wspaniałe zakończenie naprawdę świetnej trylogii, a Alexander Freed zdecydowanie awansował na jednego z moich top ulubionych autorów Star Wars.

Ostatni tom wspaniałej trylogii autorstwa Alexandra Freeda, a na Polski przetłumaczonej przez Krzysztofa Kietzmana, opowiadającej o grupie kompletnie niedopasowanych do siebie pilotów z mniejszymi lub większymi zaburzeniami, których los połączył w jednym celu zlikwidowania elitarnego pułku Imperialnych myśliwców, które zagraża nowemu porządkowi galaktyki w ostatnich...

Bardzo satysfakcjonujące zakończenie serii.
Ogólnie, Eskadra Alfabet to najlepsza seria książek w nowym kanonie SW jeśli chodzi o ciekawe charaktery postaci, ich emocje i konflikty.

Bardzo satysfakcjonujące zakończenie serii.
Ogólnie, Eskadra Alfabet to najlepsza seria książek w nowym kanonie SW jeśli chodzi o ciekawe charaktery postaci, ich emocje i konflikty.

Kawałek solidnego rzemiosła. Czytając miałem wrażenie, że autor wszystko dobrze przemyślał. Zachowania niektórych postaci były irytujące ale jak sam autor tłumaczy "trzeba znosić dziwactwa pilotów bo ktoś musi latać". Było miło i się skończyło, pozostaje tylko liczyć, że autor dalej będzie publikował książki z uniwersum SW.

Kawałek solidnego rzemiosła. Czytając miałem wrażenie, że autor wszystko dobrze przemyślał. Zachowania niektórych postaci były irytujące ale jak sam autor tłumaczy "trzeba znosić dziwactwa pilotów bo ktoś musi latać". Było miło i się skończyło, pozostaje tylko liczyć, że autor dalej będzie publikował książki z uniwersum SW.

"Cena zwycięstwa" to ostatni tom trylogii "Eskadra Alfabet" autorstwa Alexandra Freeda i najnowsza gwiezdnowojenna premiera od wydawnictwa Olesiejuk. Po książkę sięgnęłam więc od razu na premierę i dziś przychodzę do Was z recenzją.



Opis od wydawcy:

W porywającej finałowej części trylogii "Star Wars. Eskadra Alfabet" asy przestworzy z Nowej Republiki zyskują ostatnią szansę, by rozproszyć mrok Skrzydła Cienia!

W następstwie szokującej decyzji Yriki Quell - i jednej z najbardziej zażartych bitew w ich życiu - pozostali członkowie Eskadry Alfabet poszukują odpowiedzi i wyjaśnień w galaktyce, w której ponownie zaczynają się jątrzyć stare rany.

Soran Keize dowodzi Skrzydłem Cienia. Przerażająca Operacja Popiół, mająca na celu unicestwienie wielu planet, zapoczątkowana u schyłku rządów Imperium, rozgorzała na nowo w całej galaktyce. Skrzydło Cienia nie jest już ranną ofiarą, która ucieka przed drapieżnikami z Nowej Republiki. Dzięki swojemu przywódcy pułk odzyskał siły, a jego okręty i eskadry myśliwców TIE czają się w cieniu międzygwiezdnej pustki i wykonują ostatni niszczycielski rozkaz upadłego Imperatora, a także wypełniają inną, bardziej osobistą misję, której Keize podjął się nie w imię umierającego Imperium, lecz z myślą o jego lojalnych żołnierzach.

Myśliwce Eskadry Alfabet są równie sfatygowane jak dusze ich pilotów, jednak ci od samego początku mogli na siebie liczyć. Choć teraz, gdy przyjdzie im stanąć przeciwko odrodzonej potędze Skrzydła Cienia, nie mogą być pewni nawet tego. Jak schwytać Cień? Jak go unicestwić? A gdy już wreszcie odniosą zwycięstwo, kto zapłaci jego cenę?



Jak zwykle potrzebowałam chwili, żeby "wgryźć się" w styl Freeda, tak tutaj od razu książkę czytało mi się płynnie, co troszkę mnie zaskoczyło, bo już nastawiłam się na trudny początek. Może dlatego, że od początku starujemy z akcją i znanymi nam postaciami. I mimo że zwykle narzekam na trudny w odbiorze styl autora, tak nadal uważam go stylowo jako jednego z najlepiej piszących autorów dla Star Wars.



Tak jak w poprzednie części i ta stoi przede wszystkim postaciami. Każdy z pilotów eskadry jest praktycznie nie do poznania względem początku trylogii. Podobał mi się rozwój wszystkich i ukazanie, co wojna zrobiła z ich psychiką. Najmniej mnie interesowała postać Chass na Chadic, ale ta tendencja utrzymywała się u mnie od początku serii, a zdecydowanie błyszczała Kairos. Naprawdę nie spodziewałam się, że wątek tej niepozornej obcej tak mnie zainteresuje. Podobało mi się też dobre oddanie charakteru Hery Syndulli i to jej perspektywy obok Yricki Quell z "dobrej strony" barykady czytało mi się najlepiej.
Po stronie Imperium błyszczy Soran Keize. Chociaż nie we wszystkim się z nim zgadzam, to prezentuje się naprawdę dobrze jako przeciwnik, który nie jest z gruntu zły, a po prostu troszczy się o swoich ludzi. Bardzo dobrze czytało się jego przerzucanie się argumentami z Yricką.

Co do samej akcji, to już nie jest tak kolorowo. W pierwszej części dostajemy bitwy, które są w pewnym sensie powtórką z rozrywki i aż tak nie wciągają. Niezbyt przypadł mi też do gustu wątek z imperialną bazą danych, a raczej sam koncept jej istnienia. Żeby dało się zgromadzić takie dane, to całe Imperium musiałoby być inwigilowane na każdym kroku.

Za to końcowe wydarzenia na pewno mają rozmach i wgniatają w fotel. Śledziłam akcję z zapartym tchem, chociaż przecież z innych źródeł znałam wynik końcowej bitwy. Naprawdę było mi żal rozstawać się z bohaterami i podobało mi się, że żadne zakończenie nie było tak naprawdę szczęśliwe.



Książka bardzo dobrze się łączy z wydarzeniami z trylogii "Koniec i początek" i sama nie wyłapałam żadnych nieścisłości. Na pewno pomaga tutaj obserwowanie kluczowej bitwy wojny w małym wycinku i skupienie się na bohaterach z Eskadry Alfabet i Skrzydła Cienia.



Z innych małych drobiazgów podobały mi się tytułu nadawane każdej z czterech części i potem zawierającym się w nich rozdziałom. Tutaj chyba moim faworytem będzie część czwarta "Cena zwycięstwa" i rozdział "Trwałe blizny na ciele i duszy". Niby taki szczegół, a cieszył.



Jak zwykle do tłumaczenia, za które odpowiada Krzysztof Kietzman, nie mam się co przyczepić. Tak samo redakcja i korekta stoją na wysokim poziomie - nie wyłapałam w książce nawet jednej literówki. W środku poprawiono też pozycję "Gasnącej Gwiazdy" w chronologii, a na okładce dodano dolny pasek względem wydania oryginalnego, żeby pasowało do innych tomów trylogii. Nawet gdybym chciała, to nie bardzo miałabym się do czego przyczepić!



"Wybrała życie, a jedyne, co jej z tego przyszło, to powolne oczekiwanie na śmierć na przestrzeni godzin lub dni"



Podsumowując, "Cena zwycięstwa" to bardzo dobre domknięcie bardzo dobrej trylogii. Chociaż w książce nie brakuje akcji, to stoi ona przede wszystkim bohaterami oraz relacjami między nimi. Trzeba brać pod uwagę też dość charakterystyczny styl Freeda, który potrafi męczyć, chociaż w tym tomie akurat nie było go aż tak czuć. Książkę i całe "Abecadło" zdecydowanie polecam. Przed lekturą tematyka myśliwców i ich pilotów nie była moją ulubioną, ale trylogia zmusiła mnie, żebym przemyślała swoje stanowisko.

"Cena zwycięstwa" to ostatni tom trylogii "Eskadra Alfabet" autorstwa Alexandra Freeda i najnowsza gwiezdnowojenna premiera od wydawnictwa Olesiejuk. Po książkę sięgnęłam więc od razu na premierę i dziś przychodzę do Was z recenzją.



Opis od wydawcy:

W porywającej finałowej części trylogii "Star Wars. Eskadra Alfabet" asy przestworzy z Nowej Republiki zyskują...