Książka bardzo dobra - w końcu wydało ją wydawnictwo Dwie Siostry. Jest to historia młodego chłopaka, który ma swoje marzenia, jest bardzo samodzielny, chce się uczyć, ale jego plany krzyżuje starszy brat, którym musi - a w zasadzie chce - się opiekować. Mimo to udaje mu się wynająć dla nich pokoje w mieszkaniu studenckim, a współlokatorzy (mniej lub bardziej) akceptują dziwne sytuacje, jakie od tej pory mają miejsce.
Zaskoczyło mnie pozytywne nastawienie tych młodych ludzi, a nawet ich troska o chłopaka, który zachowuje się dziwacznie i czasami stwarza problemy. W trakcie czytania można zauważyć ich przemianę na lepsze, jednak książka nie ma tonu moralizatorskiego. Wręcz przeciwnie - jest wiele scen humorystycznych, równocześnie wzruszających i budzących ciekawość.

Książka bardzo dobra - w końcu wydało ją wydawnictwo Dwie Siostry. Jest to historia młodego chłopaka, który ma swoje marzenia, jest bardzo samodzielny, chce się uczyć, ale jego plany krzyżuje starszy brat, którym musi - a w zasadzie chce - się opiekować. Mimo to udaje mu się wynająć dla nich pokoje w mieszkaniu studenckim, a współlokatorzy (mniej lub bardziej) akceptują...

Mówimy i piszemy o "niepełnosprawności intelektualnej/osobach z niepełnosprawnością intelektualną", a nie o "upośledzeniu umysłowym/osobach z upośledzeniem umysłowym". Dlaczego? Ponieważ to drugie określenie jest deprecjonujące, a co najważniejsze - same osoby z niepełnosprawnościami proszą, aby stosować właśnie taką formę: "osoba z niepełnosprawnością" (intelektualną, ruchową, psychospołeczną itd.). To naprawdę ważne, aby posługiwać się językiem, który wspiera.

Mówimy i piszemy o "niepełnosprawności intelektualnej/osobach z niepełnosprawnością intelektualną", a nie o "upośledzeniu umysłowym/osobach z upośledzeniem umysłowym". Dlaczego? Ponieważ to drugie określenie jest deprecjonujące, a co najważniejsze - same osoby z niepełnosprawnościami proszą, aby stosować właśnie taką formę: "osoba z niepełnosprawnością" (intelektualną,...

Bardzo ciepła i pouczająca lektura o braterskiej miłości. Okraszona inteligentnym poczuciem humoru. Czytając "Bystrzaka" można smiać sie i płakać naprzemian. Bardzo polecam, przeczytałam ją jednym tchem, w klika godzin zaledwie...

Bardzo ciepła i pouczająca lektura o braterskiej miłości. Okraszona inteligentnym poczuciem humoru. Czytając "Bystrzaka" można smiać sie i płakać naprzemian. Bardzo polecam, przeczytałam ją jednym tchem, w klika godzin zaledwie...

Kleber Maluri to nastolatek. Idzie do liceum w Paryżu, szuka mieszkania, wydawać by się mogło, że rozpoczyna swoją najpiękniejszą przygodę zwaną młodością. Jednak u jego boku nieustannie znajduje się 22-letni brat zwany Bystrzakiem. Barnabe Maluri to dorosły mężczyzna z umysłem 3-letniego dziecka. Jest niepełnosprawny, upośledzony umysłowo, jednak Kleber, mimo swojego młodego wieku, nie chce oddawać go do specjalistycznego zakładu, gdzie przebywał swego czasu i był otumaniony medykamentami. Kleber chce, by jego brat żył, był sobą, nawet jeśli czasem niesie za sobą destrukcyjne działania. Na szczęście nieco udaje im się to połączyć - normalne życie i opiekowanie się sobą nawzajem. Kleberowi, co dziwne, udaje się znaleźć mieszkanie, a dokładniej dwa pokoje w mieszkaniu, które współdzielić będą ze studentami. Jak się dalej potoczą ich losy?

“Bystrzak” Marie-Aude Murial (swoją drogą nazwisko autorki to anagram nazwiska głównego bohatera, nie wiem, czy zamierzone działanie, czy przypadek) to wspaniała opowieść, która daje nadzieję, która pokazuje, że zakład dla umysłowo chorych nie zawsze jest najlepszym rozwiązaniem, która dokładnie rysuje nam więź między braćmi i pokazuje, że kochać można nawet wtedy, a może przede wszystkim wtedy, kiedy ktoś jest całkowicie bezbronny. “Bystrzak” to doskonała lektura, aby uświadomić sobie, jak sporo mamy i jak wielu rzeczy na co dzień nie doceniamy. Co mnie najbardziej ujęło podczas lektury? Ten moment, kiedy nagle okazuje się, że po odejściu Bystrzaka wszystkim go brakuje, w mieszkaniu nastaje pustka nie do opisania. Ten moment, kiedy okazuje się, że najlepszym przyjacielem Bystrzaka nie jest jego brat, a obcy facet, który uchodzi za dość cynicznego i mało empatycznego.

Przy lekturze można się złościć, można płakać smucąc się, ale można się też śmiać. Autorka pokazała, że nie zawsze to choroba jest największym wrogiem człowieka, a wręcz niedocenianie tego, co się ma i odgórne wieczne niezadowolenie.

Kleber Maluri to nastolatek. Idzie do liceum w Paryżu, szuka mieszkania, wydawać by się mogło, że rozpoczyna swoją najpiękniejszą przygodę zwaną młodością. Jednak u jego boku nieustannie znajduje się 22-letni brat zwany Bystrzakiem. Barnabe Maluri to dorosły mężczyzna z umysłem 3-letniego dziecka. Jest niepełnosprawny, upośledzony umysłowo, jednak Kleber, mimo swojego...

Mam kolejną kandydatkę do miana najlepszej książki,
jakie przeczytałam w tym w roku :-)
To "Bystrzak" Marie-Aude Murail.

Kléber ma 17 lat i chce być normalnym chłopakiem,
uczyć się, imprezować, poznać dziewczynę, zakochać.
Ale życie mu się nieco skomplikowało, bo właśnie zobowiązał się
do opieki nad starszym niepełnosprawnym umysłowo bratem Bystrzakiem,
ratując go tym samym przed ośrodkiem psychiatrycznym.
Bystrzak zna tę instytucję i... boi się jej.

Sęk w tym, że Kléber musi chodzić do szkoły, a Bystrzak nie.
Kto przypilnuje Bystrzaka, który bywa irytujący, jest bardzo bezpośredni,
postępuje zgodnie z własną logiką i podszeptami pana Kickicka?
Pan Kickicek - nie, bo jest tylko pluszowym królikiem.
Bystrzak z nim rozmawia, bawi się i zasypia.

Matka chłopców umarła dawno temu, ojciec mieszka z nową żoną.

Dzień, w którym bracia zamieszkują w studenckim mieszkaniu,
jest początkiem ich nowego wspólnego życia bez rodziców.
Przed nimi otwierają się nowe możliwości.
Współlokatorzy otwierają się na inność.
Chociaż nie wszystko przebiega zgodnie z ich oczekiwaniami ;-)


"Bystrzak" to opowieść zaskakująca.
Pełna ciepła, refleksji i humoru.
Interakcji oraz pożądania ;-)

Niesamowita, fenomenalna książka!
Polecam starszej młodzieży i dorosłym.



https://bajdocja.blogspot.com/2022/04/bystrzak.html

Mam kolejną kandydatkę do miana najlepszej książki,
jakie przeczytałam w tym w roku :-)
To "Bystrzak" Marie-Aude Murail.

Kléber ma 17 lat i chce być normalnym chłopakiem,
uczyć się, imprezować, poznać dziewczynę, zakochać.
Ale życie mu się nieco skomplikowało, bo właśnie zobowiązał się
do opieki nad starszym niepełnosprawnym umysłowo bratem Bystrzakiem,
ratując go tym...

Trochę mnie dziwi, że książka z założenia ma uczyć nastolatków tolerancji, a sama używa słów które są obecnie uważane za obraźliwe. „Niedorozwinięty”, czy nawet „debil” padają tutaj często z ust postaci które mamy postrzegać jako pozytywne. Do tego denerwowało mnie stereotypowe spojrzenie na relacje damsko-męskie, min. wybór tej „grzecznej” dziewczyny i ciągłe nagabywanie (również fizyczne) innej by ta zgodziła się być z jednym z bohaterów. To wszystko sprawiło, że myślałam że książka została napisana w latach 90 i niezmiernie zdziwiłam się jak zobaczyłam datę wydania: 2018.

Jednak sam główny bohater zostaw przedstawiony bardzo ciepło. Sposób jego funkcjonowania jako osoby z niepełnosprawnością umysłową został opisany bardzo wiarygodnie i głównie dla tej postaci będę polecać lekturę „Bystrzaka”.

Trochę mnie dziwi, że książka z założenia ma uczyć nastolatków tolerancji, a sama używa słów które są obecnie uważane za obraźliwe. „Niedorozwinięty”, czy nawet „debil” padają tutaj często z ust postaci które mamy postrzegać jako pozytywne. Do tego denerwowało mnie stereotypowe spojrzenie na relacje damsko-męskie, min. wybór tej „grzecznej” dziewczyny i ciągłe nagabywanie...

Po „Bystrzaka” sięgnęłam za namową nauczycielki francuskiego i nie żałuję ani trochę. Piękna, zabawna, momentami wzruszająca historia. Polecam gorąco wszystkim! Nigdy nie zapomnę o chłopaku z królikiem w kieszeni...

Po „Bystrzaka” sięgnęłam za namową nauczycielki francuskiego i nie żałuję ani trochę. Piękna, zabawna, momentami wzruszająca historia. Polecam gorąco wszystkim! Nigdy nie zapomnę o chłopaku z królikiem w kieszeni...

To niezwykle ważna i piękna książka dla nastolatków (i ich rodziców) o braterskiej miłości, akceptacji, odpowiedzialności i trudnych wyborach – miłosnych i życiowych.
http://wilczelektury.blogspot.com/2018/11/bystrzak.html

To niezwykle ważna i piękna książka dla nastolatków (i ich rodziców) o braterskiej miłości, akceptacji, odpowiedzialności i trudnych wyborach – miłosnych i życiowych.
http://wilczelektury.blogspot.com/2018/11/bystrzak.html

Znakomita książka! Mądra, wzruszająca, bezpretensjonalna i piękna. Porusza tak wiele ważnych, życiowych kwestii i ani trochę nie moralizuje! Dużo miłości, młodości i dużo humoru! Świetna rzecz dla młodzieży i nie tylko.
Dodam jeszcze komplement dla Pani Bożeny Sęk, za znakomity przekład indywidualnego języka Klebera. Odważny, wrażliwy, soczysty, pełen humoru. Brawo!

Znakomita książka! Mądra, wzruszająca, bezpretensjonalna i piękna. Porusza tak wiele ważnych, życiowych kwestii i ani trochę nie moralizuje! Dużo miłości, młodości i dużo humoru! Świetna rzecz dla młodzieży i nie tylko.
Dodam jeszcze komplement dla Pani Bożeny Sęk, za znakomity przekład indywidualnego języka Klebera. Odważny, wrażliwy, soczysty, pełen humoru. Brawo!

http://naregale.com.pl/z-empatia-dla-mlodszych-na-swieta/

Zacznę od jednej z najbardziej czułych i zabawnych powieści dla młodzieży, którą ostatnio przeczytałam. Wydawnictwo sugeruje, że wiek czytelnika tej książki to 15+, ale można go chyba ciut obniżyć. Kajam się teraz po lekturze, że nie byłam w stanie przeprowadzić wywiadu z autorką, bo Marie-Aude Murail stworzyła niezwykłe dzieło. Przed Wami „Bystrzak”. Ma 22 lata, rozczochrane włosy, bujną wyobraźnię oraz umysł 3-latka. Nie rozstaje się ze swoim pluszakiem Panem Kickickiem. Ma też kochanego 17-letniego brata Klébera, który opiekuje się swoim niesprawnym intelektualnie starszym bratem. Brzmiałoby to strasznie przejmująco i smutnie, gdyby nie to, w jaki sposób autorka postanowiła przedstawić ich losy.

"Aria siedziała na łóżku blisko niego. Po raz pierwszy patrzyła na Bystrzaka jak na Bystrzaka, a nie jak na brata Klébera. Był drobnym mężczyzną o rozczochranych włosach i oczach jak magiczne latarnie, w których przesuwają się książęta i piraci, jednorożce i skrzaty.

-Bystrzak – powiedziała.

-Tak mam na imię.

Pogłaskała go po policzku. Miał skórę jak dziecko. Otworzył szerzej oczy, zdziwiony czułym gestem. Mama nie żyła od tak dawna."

Mogłabym przytaczać tu fragmenty, w których społeczeństwo, a nawet rodzic, traktuje własne dziecko gorzej, któremu może i wstrzymano dojrzewanie oraz szansę na samodzielne życie, ale nie znaczy, że wciąż nie jest czującą istotą ludzką. Kléber chcąc uniknąć umieszczenia starszego brata w zamkniętym ośrodku dla umysłowo chorych, postanawia poszukać lokum w Paryżu. Główna akcja i przesłanie tej cudownej powieści rozgrywa się na przestrzeni kilku pokoi, w których mieszkają chłopcy i jedna dziewczyna. Łączy ich jedno – chęć bycia kochanym. Bystrzak z brzemienia stanie się dla nich powoli przyjacielem, który potrafi dostrzec niedostrzegalne. „Bystrzak” zatem to nie tylko smutne i trudne aspekty wychowania takiego dziecka, ale też czuła powieść o poszukiwaniu wsparcia, akceptacji samego siebie i pierwszych westchnień miłości. Niepodważalnym atutem powieści jest dwugłos. Usłyszymy nie tylko młodszego brata, wrogie otoczenie, ale samego Bystrzaka i mechanizmy jego wyobraźni, które bez wątpienia sprawią, że pokochamy go całym sercem. Zaśmiejemy się na głos, by za chwilę wzruszyć, a co najważniejsze – nauczymy się patrzeć na świat oczami osoby niepełnosprawnej.

http://naregale.com.pl/z-empatia-dla-mlodszych-na-swieta/

Zacznę od jednej z najbardziej czułych i zabawnych powieści dla młodzieży, którą ostatnio przeczytałam. Wydawnictwo sugeruje, że wiek czytelnika tej książki to 15+, ale można go chyba ciut obniżyć. Kajam się teraz po lekturze, że nie byłam w stanie przeprowadzić wywiadu z autorką, bo Marie-Aude Murail stworzyła...