Książka nietypowa, na pewno nie spodoba się każdemu. Bardzo dobrze uchwycone myśli i zachowania dorastającej dziewczynki, a do tego w egzotycznej scenerii.

Książka nietypowa, na pewno nie spodoba się każdemu. Bardzo dobrze uchwycone myśli i zachowania dorastającej dziewczynki, a do tego w egzotycznej scenerii.

Po opisie książki spodziewałam się trochę czegoś innego. Do czytania tej pozycji trzeba podejść z otwarta głową. Forma jest dość specyficzna: pełna wulgaryzmów, błędów, braku znaków interpunkcyjnych, bardzo chaotyczna miejscami - dokładnie tak wyobrażałabym sobie narracje 10-latki, która jest główna bohaterka książki. Niektóre części książki do mnie trafiały, inne z kolei mnie odrzucały i naprawdę ciężko mi ocenić tę książkę. Warto zwrócić uwagę na tłumaczenie - przez swoją specyfikę książka wydaje się być trudnym dziełem do przetłumaczenia i niemałym wyzwaniem dla tłumacza, ale efekt końcowy w tym przypadku zasługuje na uznanie.

Po opisie książki spodziewałam się trochę czegoś innego. Do czytania tej pozycji trzeba podejść z otwarta głową. Forma jest dość specyficzna: pełna wulgaryzmów, błędów, braku znaków interpunkcyjnych, bardzo chaotyczna miejscami - dokładnie tak wyobrażałabym sobie narracje 10-latki, która jest główna bohaterka książki. Niektóre części książki do mnie trafiały, inne z kolei...

Dawno nie czytałam czegoś tak koszmarnego. Rozumiem koncept przedstawienia relacji Shit i Isory, ale na litość boską, ile razy można napisać o: sraniu, rzyganiu, pipce, ocieraniu się?

Dawno nie czytałam czegoś tak koszmarnego. Rozumiem koncept przedstawienia relacji Shit i Isory, ale na litość boską, ile razy można napisać o: sraniu, rzyganiu, pipce, ocieraniu się?

Zupełnie nie jestem targetem tej książki, a jednak zażarło niesamowicie. Jest to powieść wybitnie dziewczyńska, wręcz młododziewczyńska, cholernie szczera, cholernie naturalistyczna (w wielu miejscach dociera do granic obrzydliwości, a potem je przekracza),głęboka pomimo pozornej błahości, potrafiąca trzepnąć po głowie, gdy trzeba.
Ogromne ukłony dla Agaty Ostrowskiej za perfekcyjne tłumaczenie!

Zupełnie nie jestem targetem tej książki, a jednak zażarło niesamowicie. Jest to powieść wybitnie dziewczyńska, wręcz młododziewczyńska, cholernie szczera, cholernie naturalistyczna (w wielu miejscach dociera do granic obrzydliwości, a potem je przekracza),głęboka pomimo pozornej błahości, potrafiąca trzepnąć po głowie, gdy trzeba.
Ogromne ukłony dla Agaty Ostrowskiej za...

Książka o dwóch dziewczynkach w wieku dojrzewania, zaprzyjaźnionych ze sobą. Jedna jest „hop do przodu” w sprawach dojrzewania i seksualności a druga jest w nią wpatrzona jak w obraz. Dziewczynki odkrywają świat, emocje, stereotypy dotyczące mieszkańców ich wioski. Przeżywamy razem z nimi wakacje, wolny czas, zabawy, pierwsze problemy, odkrywanie swojego ciała. Książka napisana jest specyficznym językiem bez znaków interpunkcyjnych. Jakby historia wylewała się z czyjejś głowy. Proste myśli wylane na papier. Końcówka bardzo mnie rozczarowała. Opowieść została urwana w dziwnym momencie i nie wiemy do końca, co się wydarzyło. Wiemy, że coś strasznego.

Książka o dwóch dziewczynkach w wieku dojrzewania, zaprzyjaźnionych ze sobą. Jedna jest „hop do przodu” w sprawach dojrzewania i seksualności a druga jest w nią wpatrzona jak w obraz. Dziewczynki odkrywają świat, emocje, stereotypy dotyczące mieszkańców ich wioski. Przeżywamy razem z nimi wakacje, wolny czas, zabawy, pierwsze problemy, odkrywanie swojego ciała. Książka...

Pisanie opinii o tym arcydziele jest dla mnie niczym droga przez mękę. Kolejne dziwadło literackie, którego czytanie przyprawiało mnie o niedowierzanie, że coś takiego w ogóle mogło trafić do wydawcy i zostać upublicznione.

Mam świadomość, że pisać każdy może, ale niech to będzie coś w miarę sensownego, a nie takie niewiadomoco. Dwie młode dziewczyny, jedna z problemami żywieniowymi, druga wzorująca się na swoim ideale, dojrzewanie i pierwsze erotyczne fascynacje to na prawdę ciekawa tematyka, ale nie w tym wydaniu, które mamy tutaj.

Kilka cytatów dla zobrazowania mojego zniesmaczenia wobec tej książki i wszechobecnych obrzydliwości w niej zawartych, głównie fekaliach:

"Isora miała włosy na pipce i czasami goliła je wszystkie aż do dziury w dupie i swędziała ją dupa".

"Chciałam zjeść Isorę i wysrać ją żeby była moja. Wysmarować tym gównem ściany mojego pokoju, żeby wszędzie ją widzieć".

"Sraczka, sraczka, sraczka, zawsze chciałyśmy mieć sraczkę".

Pisanie opinii o tym arcydziele jest dla mnie niczym droga przez mękę. Kolejne dziwadło literackie, którego czytanie przyprawiało mnie o niedowierzanie, że coś takiego w ogóle mogło trafić do wydawcy i zostać upublicznione.

Mam świadomość, że pisać każdy może, ale niech to będzie coś w miarę sensownego, a nie takie niewiadomoco. Dwie młode dziewczyny, jedna z problemami...

Ta książka jest po prostu obrzydliwa. Aż mi się niedobrze zrobiło, gdy czytałam o tym, co te małe zwyrolki wyczyniały.

Ta książka jest po prostu obrzydliwa. Aż mi się niedobrze zrobiło, gdy czytałam o tym, co te małe zwyrolki wyczyniały.

Przenosimy się do roku 2005 na Wyspy Kanaryjskie. I choć trwa lato, nie będziemy wygrzewać się na piaszczystych plażach ani popijać chłodnych drinków. Będziemy obserwować relację dwóch dziewczynek: Shit i Isory. Totalnie różne charaktery wystawione na próbę dorastania i zmian.

Powieść okrzyknięta najgłośniejszym hiszpańskim debiutem. Ostrożnie podchodzę do takich określeń i z reguły zastanawia mnie, czy wszystkie wysokie oceny wybijają z faktycznego zachwytu. U mnie tego zachwytu zabrakło.Być może cenię w literaturze coś innego, a może po prostu to nie był nasz czas. Liczyłam, że porwie i zachwyci mnie bardziej.

Przenosimy się do roku 2005 na Wyspy Kanaryjskie. I choć trwa lato, nie będziemy wygrzewać się na piaszczystych plażach ani popijać chłodnych drinków. Będziemy obserwować relację dwóch dziewczynek: Shit i Isory. Totalnie różne charaktery wystawione na próbę dorastania i zmian.

Powieść okrzyknięta najgłośniejszym hiszpańskim debiutem. Ostrożnie podchodzę do takich określeń...

To pierwsza powieść młodziutkiej 28 letniej Hiszpanki, w której można doszukiwać się własnych przeżyć z dzieciństwa autorki urodzonej na Teneryfie. Język 10-latki, slajdowe opisywanie rzeczywistości w krótkich rozdziałach niektórych może nużyć niezależnie od treści.. To nie jest wielowątkowa powieść na co liczyli niektórzy czytelnicy i stąd myślę tak rozbieżne oceny. To jest książka do smakowania wyspiarskiej aury spomiędzy palców teneryfskich, dla nas "wulgarnych", dzieciaków.

To pierwsza powieść młodziutkiej 28 letniej Hiszpanki, w której można doszukiwać się własnych przeżyć z dzieciństwa autorki urodzonej na Teneryfie. Język 10-latki, slajdowe opisywanie rzeczywistości w krótkich rozdziałach niektórych może nużyć niezależnie od treści.. To nie jest wielowątkowa powieść na co liczyli niektórzy czytelnicy i stąd myślę tak rozbieżne oceny. To...

Niestety duże rozczarowanie. Oczekiwałam historii o przyjaźni, dojrzewaniu i jego trudach, a dostałam abstrakcje, którą momentami ciężko się czytało. Cała książka była dziwna i do niczego nie zmierzała. Żałuję czasu jaki jej poświęciłam, bo za kilka dni o niej zapomnę.

Niestety duże rozczarowanie. Oczekiwałam historii o przyjaźni, dojrzewaniu i jego trudach, a dostałam abstrakcje, którą momentami ciężko się czytało. Cała książka była dziwna i do niczego nie zmierzała. Żałuję czasu jaki jej poświęciłam, bo za kilka dni o niej zapomnę.