Temat poruszony w tej książce jest bardzo trudny i nie jest to lektura lekka. Czytanie jej zajelo mi dosc sporo czasu. Książka pozwala otworzyć oczy na niektóre rzeczy. Jednak moim zdaniem zbyt dużo oskarżeń padło na szkołę, a szkoła -nauczyciele robią to, co narzuca im system. Więc pewnie zmiany musiałyby zajść na samej górze. To co wyniosę z tej książki, to napewno to, że najważniejszy jest czas, który poświęcamy dla naszych dzieci. Nie przy okazji robienia czegoś tylko naprawdę bycie razem z nimi i słuchanie tego co mówią. Być może i to czasami też nie pomoże, ale być może jest jakaś szansa na to, że szybciej będziemy mogli zauważyć, że coś się dzieje.

Temat poruszony w tej książce jest bardzo trudny i nie jest to lektura lekka. Czytanie jej zajelo mi dosc sporo czasu. Książka pozwala otworzyć oczy na niektóre rzeczy. Jednak moim zdaniem zbyt dużo oskarżeń padło na szkołę, a szkoła -nauczyciele robią to, co narzuca im system. Więc pewnie zmiany musiałyby zajść na samej górze. To co wyniosę z tej książki, to napewno to, że...

Bardzo, bardzo mocna...
Temat, który jest niezwykle ważny, a często zamiatany pod dywan, wyśmiewany, lekceważony. Mądre rozmowy, nieco przerażającej statystyki, łamiące serce opowieści. Polecam.

Bardzo, bardzo mocna...
Temat, który jest niezwykle ważny, a często zamiatany pod dywan, wyśmiewany, lekceważony. Mądre rozmowy, nieco przerażającej statystyki, łamiące serce opowieści. Polecam.

Ważna i potrzebna książka, ale napisana z perspektywy kogoś, kto nie mieszka w Polsce.

Tak, system leczenia zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży w Polsce jest niewydolny. Owszem, w szkołach bywa różnie.
Tak, rodzice za dużo pracują, a za mało rozmawiają z dziećmi.

Autorka nie napisała ani słowa o tzw. czynnikach chroniących dzieci i młodzież przed depresją i samobójstwami. Nic o rezyliencji.
Nic na temat programów profilaktycznych i na temat samej profilaktyki mało.

Nic na temat dzieci z rodzin niewydolnych wychowawczo/rodzin zastępczych/placówek.

Oskarża szkołę (częściowo słuszne),ale zapomina o tym, że szkoły są różne. Szkołę wybiera rodzic, może wybrać szkołę niepubliczną, może wybrać szkołę z zaangażowanymi nauczycielami, jest też opcja nauczania domowego. Ale, na litość boską, nauczyciel, nawet najlepszy i najbardziej zaangażowany nie jest w stanie w zupełności naprawić tego, co zepsuli rodzice. No i nie mieszka z uczniem przecież.

Oddała głos młodzieży, rodzicom, psychiatrom, terapeutom i edukatorom, nie dała głosu ani jednemu nauczycielowi, nie wspominając o pedagogu czy psychologu szkolnym.

Bardzo duży plus należy się za to za pierwszy i ostatni rozdział, czyli o nieistniejących danych oraz za biuletyn informacyjny dla osób w kryzysie. Szkoda, że jest tylko kod QR do pobrania całości, a nie ma linka.
Ogromne brawa za podkreślenie tego, o czym od ponad 20 lat mówią suicydolodzy, psycholodzy i psychiatrzy, czyli o odpowiedzialności dziennikarzy, mediów i celebrytów za rodzaj przekazu, zwłaszcza w opisywaniu samobójstw osób sławnych i uznanych.

Książka ważna i potrzebna. Mam nadzieję, że pojawią się kolejne. W zastrzeżeniem, że gdyby przeczytał to ktoś młody, to raczej by się wystraszył tą bezradnością dorosłych bijącą z każdej strony publikacji.

Niedużo bibliografii jak na tak ważny i obszerny temat.

Ważna i potrzebna książka, ale napisana z perspektywy kogoś, kto nie mieszka w Polsce.

Tak, system leczenia zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży w Polsce jest niewydolny. Owszem, w szkołach bywa różnie.
Tak, rodzice za dużo pracują, a za mało rozmawiają z dziećmi.

Autorka nie napisała ani słowa o tzw. czynnikach chroniących dzieci i młodzież przed depresją i...

Ciekawa i przystępna pozycja, śmiało można ją polecić np. nauczycielom czy rodzicom nastolatków. Guzowska przyznaje, że sama nie jest specjalistką, tylko matką nastolatka i oddaje głos nie tylko specjalistom, m.in. suicydologom i psychoterapeutom. Podobał mi się wywiad z Katarzyną Szaulińską, która na koniec powiedziała bardzo słuszną rzecz - że psychoterapia nie powinna służyć temu, żeby aż tak bardzo się zmienić, tylko żeby lepiej sobie radzić ze sobą takim, jakim się jest. Guzowska oddaje jednak nie tylko głos specjalistom, ale także samym nastolatkom. Ogólnie jestem zadowolona, chociaż momentami irytowało mnie bezkrytyczne powtarzanie tej obiegowej opinii jaka to ta dzisiejsza młodzież to “płatki śniegu”.

Ciekawa i przystępna pozycja, śmiało można ją polecić np. nauczycielom czy rodzicom nastolatków. Guzowska przyznaje, że sama nie jest specjalistką, tylko matką nastolatka i oddaje głos nie tylko specjalistom, m.in. suicydologom i psychoterapeutom. Podobał mi się wywiad z Katarzyną Szaulińską, która na koniec powiedziała bardzo słuszną rzecz - że psychoterapia nie powinna...

Książka ważna, napisana w bardzo wyważony sposób. Z pewnością powinni ją przeczytać wszyscy, którzy pod swoją opieką mają dzieci i nastolatków (czy to w relacjach rodzinnych czy poprzez wykonywaną pracę). Jednak również dla osób 'postronnych' będzie to cenna lektura. Szczerze polecam.

Książka ważna, napisana w bardzo wyważony sposób. Z pewnością powinni ją przeczytać wszyscy, którzy pod swoją opieką mają dzieci i nastolatków (czy to w relacjach rodzinnych czy poprzez wykonywaną pracę). Jednak również dla osób 'postronnych' będzie to cenna lektura. Szczerze polecam.

Książka bardzo potrzebna, polecam jej lekturę nie tylko rodzicom ale również (w może przede wszystkim) nauczycielom. Oceniłabym wyżej, jednak moim zdaniem wartość książki obniżały opinie, wypowiedzi, etc. samej autorki (w mojej subiektywnie ocenie - były drażniące i nie pasujące do książki).

Książka bardzo potrzebna, polecam jej lekturę nie tylko rodzicom ale również (w może przede wszystkim) nauczycielom. Oceniłabym wyżej, jednak moim zdaniem wartość książki obniżały opinie, wypowiedzi, etc. samej autorki (w mojej subiektywnie ocenie - były drażniące i nie pasujące do książki).

Ważna książka, dobrze, że powstała - coraz więcej słyszy się o problemach psychicznych, na które szczególnie narażeni są nastolatkowie. Warto przeczytać, żeby oswoić się z tym, jakie reakcje pomagają, jakie nie, jak możemy pomóc innym w kryzysie - albo nawet sobie.

Ważna książka, dobrze, że powstała - coraz więcej słyszy się o problemach psychicznych, na które szczególnie narażeni są nastolatkowie. Warto przeczytać, żeby oswoić się z tym, jakie reakcje pomagają, jakie nie, jak możemy pomóc innym w kryzysie - albo nawet sobie.

Gorąco polecam. Dużo cennych informacji od naukowców ale co najważniejsze od młodzieży , która podzieliła się swoimi przeżyciami.

Gorąco polecam. Dużo cennych informacji od naukowców ale co najważniejsze od młodzieży , która podzieliła się swoimi przeżyciami.

Zgadzam się, że ta książka nigdy nie powinna powstać. Wiele ważnych tematów. Rodzice, czytajcie!

Zgadzam się, że ta książka nigdy nie powinna powstać. Wiele ważnych tematów. Rodzice, czytajcie!

Bardzo trudno się czyta, mając w domu nastolatkę. Zaraz sobie wyobrażam, że mogę przeoczyć jakieś sygnały. Takie rzeczy nie powinny mieć miejsca...
Najgorsze jest to, że w szkołach nie reaguje się na złe traktowanie dzieci przez dzieci...

Bardzo trudno się czyta, mając w domu nastolatkę. Zaraz sobie wyobrażam, że mogę przeoczyć jakieś sygnały. Takie rzeczy nie powinny mieć miejsca...
Najgorsze jest to, że w szkołach nie reaguje się na złe traktowanie dzieci przez dzieci...