Wbrew kilku opiniom, jakie czytałam o tej książce, mi się podobała. Czy nie jest tak, że najbardziej lubimy te piosenki które już znamy? Mamy więc wszystko to, o czym czytaliśmy w gazetach, słyszeliśmy w dziennikach i oglądaliśmy w filmach, w ciągu ostatniego czasu. Ekologiczne akcje przed supermarketami, alterglobalistyczne działania polegające na odzyskiwaniu odpadów ze śmietników spod supermarketów, historie nastolatka zmuszanego do żebrania i żyjącego w strachu przed okaleczeniem (bo przecież kalece łatwiej żebrać). Wszystko to jest tłem dla życie pewnej rodziny w której mamy dwie mamy, lesbijki, które są ulepione jakby na przekór krzywdzącym stereotypom, tak więc wierne, monogamiczne, współczujące, nie zostawiające bliźniego w potrzebie, poglądy słuszne wyznające, znaczy się dzieci to radość i szczęście, a aborcja jest be (choć trzeba przyznać, że umiarkowanie swoje poglądy wygłaszające), a żeby ten krystaliczny obraz urzeczywistnić dodano ot! niewinny flircik, kłótnię jakąś.
Wszystko to strawne jest dość, o ile wcześniej człowiek nie ulęknie się dziwnej maniery pozbawienia tekstu wyodrębnionych dialogów, mającej chyba literaturę tą odrobinę uwznioślić i uszlachetnić (może do Masłowskiej pisania upodobnić, albo i innych współczesnych docenionych autorów).
Przeczytać na pewno warto, samemu ocenić. Książka rozmiarów niewielkich, więc nawet jeśli się nie spodoba, to czasu zbyt wiele się nie straci.
Ja, choć z przymrużeniem oka czytałam, to usatysfakcjonowana się czuję.

Wbrew kilku opiniom, jakie czytałam o tej książce, mi się podobała. Czy nie jest tak, że najbardziej lubimy te piosenki które już znamy? Mamy więc wszystko to, o czym czytaliśmy w gazetach, słyszeliśmy w dziennikach i oglądaliśmy w filmach, w ciągu ostatniego czasu. Ekologiczne akcje przed supermarketami, alterglobalistyczne działania polegające na odzyskiwaniu odpadów ze...