Mirosław Woroniecki – jest adwokatem, publicystą i działaczem społecznym. W 1980 roku ukończył Wydział Prawa UW. Od 1997 roku prowadził praktykę adwokacką. Po zakończeniu działalności zawodowej swoje zainteresowania skierował w stronę stosunków państwa z kościołem, dokonując analizy obowiązującego w Polsce prawa wyznaniowego. W 2017 roku założył stowarzyszenie Kongres Świeckości prowadzące aktywną działalność na rzecz laickości państwa.

Opis

Analizy, oceny i wnioski zawarte w treści książki nie są skierowane przeciwko religii jako zjawisku społeczno-kulturowemu od zarania towarzyszącemu ludzkości i kształtującemu świadomość znacznej części społeczeństw współczesnego świata. Autor, poprzez krytykę Kościoła katolickiego monopolizującego sferę religijną w Polsce, wskazuje historyczne przyczyny, które spowodowały, że katolicyzm od czasów dwudziestolecia międzywojennego stał się ideologią aspirującą do rangi obowiązującego systemu aksjologicznego państwa.

Podporządkowanie funkcjonowania państwa i życia jego obywateli zasadom wywiedzionym z religijnego systemu wartości, prowadzą do ograniczenia praw i wolności obywatelskich, konfliktu społecznego i w efekcie cywilizacyjnego regresu. Krytyka katolicyzmu jako ideologii oraz klerykalizmu ingerującego w działania partii politycznych jest nie tylko uzasadniona, ale i niezbędna w dyskusji o kształcie naszego państwa.



Fragment I

W wypadku stwierdzenia, że prawo obowiązujące w państwie w istocie podporządkowuje doktrynie wyznaniowej wszystkie lub zdecydowaną większość sfer funkcjonowania państwa i aktywności jego obywateli, a część społeczeństwa, która nie podziela wiary religijnej przymuszana jest do podporządkowania się jej, to niezależnie od zapisów konstytucyjnych, musimy uznać, że mamy do czynienia z państwem o charakterze wyznaniowym.

Fragment II

W niniejszym opracowaniu spróbuję przedstawić wybrane, w mojej ocenie główne, czynniki z historycznej, politycznej i prawnej perspektywy, które odpowiadają za obecny charakter i stan państwa jego instytucji, ugrupowań politycznych i ich działalność.

Fragment III

Poprzez praktyki religijne i kościelny system edukacji, katolicyzm stawał się dla Polaków nie tylko formą zunifikowania jedności narodowej w wierze religijnej, ale i sposobem budowania świadomości narodowej i aspiracji niepodległościowych. Dla zaborców natomiast był jednocześnie instrumentem panowania, pod warunkiem gwarantowanej przez hierarchów Kościoła katolickiego lojalności wobec władzy państw zaborczych.