Uwielbiam powieści Sarah Adams i sama się sobie dziwię, że tak długo zwlekałam z przeczytaniem pierwszej części historii o Walkerach z Rzymu w Kentucky.

W pierwszej części spotykamy Amelię Rae Rose, piosenkarkę, która wypaliła się zawodowo i kreatywnie. Pod wpływem filmu z Audrey Hepburn „Rzymskie wakacje” ucieka do najbliższego niej Rzymu, czyli tego w Kentucky. Jej samochód psuje się akurat na podjeździe seksownego cukiernika, Noah Walkera.

Powieść jest niezwykle przyjemna i puszysta, chociaż dotyka cięższych tematów znanych nie tylko celebrytom czyli wypalenia zawodowego i poczucia utraty kontroli nad własnym życiem. Potem pojawia się jeszcze Alzheimer, więc mamy całą gamę trudnych spraw.

To jednak nadal Sarah Adams, jak sama o sobie mówi, pisarka dla wszystkich wrażliwców, których przytłacza dzisiejszy świat. Czytając „When in Rome” można czuć się bezpiecznie, że nie rzuci w nas niepotrzebną dramą, a wszystko dobrze się skończy.

Romans Amelii i Noah jest słodki jak ciasta, którymi handluje chłopak. Wścibscy mieszkańcy Rzymu nadal okropni, ale mimo wszystko uroczy. I nie ma zerwania w trzecim akcie! Za to jest mocny power move ze strony Amelii, która z ukochanym mężczyzną u boku nie boi się już niczego.

I to jest właśnie miłość 🥰

Książka na pewno spodoba się wszystkim Swifties, bo Sarah mocno inspiruje się Taylor Swift, czego nie ukrywja.

Uwielbiam powieści Sarah Adams i sama się sobie dziwię, że tak długo zwlekałam z przeczytaniem pierwszej części historii o Walkerach z Rzymu w Kentucky.

W pierwszej części spotykamy Amelię Rae Rose, piosenkarkę, która wypaliła się zawodowo i kreatywnie. Pod wpływem filmu z Audrey Hepburn „Rzymskie wakacje” ucieka do najbliższego niej Rzymu, czyli tego w Kentucky. Jej...

Bardzo miło było mi wejść w tą lekką historię od której nie mogłam się oderwać. Jest ciepła, jest nieskomplikowana, jest nieprzesadzona. Takie ckliwe książki biorę w ciemno.

Bardzo miło było mi wejść w tą lekką historię od której nie mogłam się oderwać. Jest ciepła, jest nieskomplikowana, jest nieprzesadzona. Takie ckliwe książki biorę w ciemno.

A może by tak rzucić wszystko i udać się do... Rzymu?

Właśnie tak zrobiła Amelia Rose, choć bardziej znana jest jako Rae Rose i księżniczka popu. Zainspirowana jednym ze swoich ulubionych filmów z Audrey Hepburn, Rzymskie wakacje, postanawia uciec w środku nocy i zrobić sobie małą przerwę. Co prawda nie wyjeżdża do tego Rzymu, a do małego miasteczka o tej samej nazwie w Kentucky.
Właśnie tam od razu poznaje Noah Walkera, kiedy jej samochód psuje się pod jego domem. Mężczyzna nie jest jednak zbyt pozytywnie do niej nastawiony i chce się jej jak najszybciej pozbyć, mimo że zgodził się, aby została u niego aż do naprawy samochodu.
Na szczęście nie musi spędzać z nią zbyt dużo czasu, ponieważ jest zajęty prowadzeniem cukierni, którą zostawiła mu babcia i upominaniem mieszkańców miasteczka, aby nie wpychali nosa w cudze życia.
Wkrótce jednak Noah zaczyna dostrzegać zupełnie inną stronę Rea Rose — Amelię. Uroczą, choć zwariowaną, osamotnioną, choć od lat otoczoną przez tłum ludzi kobietę.
Ich czas ma datę ważności, ona będzie musiała wyjechać i wrócić do swojego dawnego życia, a on pokaże jej, jak to jest żyć w małej miejscowości.


To jedna z tych książek, po które się sięga, myśląc, że po prostu miło spędzi się czas, a historia dosłownie wciąga w całości tak mocno, że kiedy kończy się książkę ciężko rozstać się z bohaterami.

Uwielbiam motyw małego miasteczka, w którym ludzie mieszkają swoim spokojnym życiem, w którym każdy wie wszystko o każdym, a mieszkańcy nie mają skrupułów wtrącać się w życie innych. To taka namiastka jednej wielkiej rodziny. Rzym jest idealnym przykładem takiego miasteczka, a wysłanie do takiego miejsca piosenkarki, był idealnym pomysłem.

Dodatkowo autorka pokazała życie gwiazd od drugiej strony, tej, w której przede wszystkim liczy się pieniądz, a nie dobre samopoczucie drugiego człowieka.

Co prawda jest to typowy romans, gdzie jedna osoba jest znaną osobą, a druga zwyczajnym szaraczkiem, to i tak świetnie się bawiłam.
Jeśli szukacie czegoś lekkiego i wciągającego na wiosenny ciepły wieczór, to „When in Rome” będzie idealne.

A może by tak rzucić wszystko i udać się do... Rzymu?

Właśnie tak zrobiła Amelia Rose, choć bardziej znana jest jako Rae Rose i księżniczka popu. Zainspirowana jednym ze swoich ulubionych filmów z Audrey Hepburn, Rzymskie wakacje, postanawia uciec w środku nocy i zrobić sobie małą przerwę. Co prawda nie wyjeżdża do tego Rzymu, a do małego miasteczka o tej samej nazwie w...

Potrzebowałam czegoś odprężającego do czytania i na legimi wpadła mi w oczy ta oto książka.

Już jedną książkę autorki mam na swoim koncie, była dobra nic nadzwyczajnego.

W przypadku historii Amelii i Noah była zabawna, sarkastyczna i wciągająca, a najlepsza w tym wszystkim była przemiana Amelii i w końcu postawienie na swoim i nie wchodzenie nikomu w tyłek. Noah to gburowaty i małomówny cukiernik, który uwielbia swoje siostry oraz miasteczko i jego mieszkańców.

Bawiłam się świetnie przy lekturze, zaznaczam od razu nie spodziewajcie się wybitnej literatury.

Mam już na oku kolejną książkę autorki i już zacieram rączki na dobrą zabawę.

Potrzebowałam czegoś odprężającego do czytania i na legimi wpadła mi w oczy ta oto książka.

Już jedną książkę autorki mam na swoim koncie, była dobra nic nadzwyczajnego.

W przypadku historii Amelii i Noah była zabawna, sarkastyczna i wciągająca, a najlepsza w tym wszystkim była przemiana Amelii i w końcu postawienie na swoim i nie wchodzenie nikomu w tyłek. Noah to...

Czy jestem jedyną osobą nierozumiejącą zachwytów nad tą książką? Jestem w szoku, ile jest tu pozytywnych opinii! Przebrnęłam przez to "cudo" ale ledwo. Nie zliczę, ile razy miałam ochotę darować sobie tę lekturę. Zakładam, że książka miała być czystą przyjemnością i wywoływać wrażenie ciepełka w środku. U mnie wywoływała jedynie gorąc nerwów. Tłumaczenie z j. ang. - porażka, kalka językowa goni kalkę językową. Korekta nie istnieje - zdania są zbudowane byle jak, byleby były. Ilość dziwacznych i żenujących stwierdzeń przekroczyła dopuszczalną normę. Książka wydłużana na siłę bezsensownymi zachwytami powtarzanymi po stokroć i rozwleczonymi przemyśleniami. Główna bohaterka to dorosła z umysłem dziecka. Kilkakrotnie sprawdzałam czy aby książka nie jest zaklasyfikowana do literatury dla nastolatków. Nie polecam, nie warto. 2* jedynie za ogólny zarys historii.

Czy jestem jedyną osobą nierozumiejącą zachwytów nad tą książką? Jestem w szoku, ile jest tu pozytywnych opinii! Przebrnęłam przez to "cudo" ale ledwo. Nie zliczę, ile razy miałam ochotę darować sobie tę lekturę. Zakładam, że książka miała być czystą przyjemnością i wywoływać wrażenie ciepełka w środku. U mnie wywoływała jedynie gorąc nerwów. Tłumaczenie z j. ang. -...

Plot twist mnie zdziwił potężnie, ale sama książka była nijaka. Uwielbiam połączenie Amelii i Noaha...

Plot twist mnie zdziwił potężnie, ale sama książka była nijaka. Uwielbiam połączenie Amelii i Noaha...

Takiego małomiasteczkowego romansu potrzebowałam :)
Urocza, cudowna i ciepła książka, troszkę humoru, trochę emocji :)

Takiego małomiasteczkowego romansu potrzebowałam :)
Urocza, cudowna i ciepła książka, troszkę humoru, trochę emocji :)

Słodka. Dokładnie taka, jakiej się spodziewałam

Słodka. Dokładnie taka, jakiej się spodziewałam

W pierwszej kolejności, całkiem nieświadomie, przeczytałam Practice Makes Perfect, czyli drugi tom tej serii i chyba z tego powodu mój odbiór tej historii był gorszy.

To nie jest zła książka, jest całkiem lekka, ale mnie trochę zmęczyła, nie porwała mnie historia tych ludzi.
Sarah Adams ma zdecydowanie lepsze tytuły.

W pierwszej kolejności, całkiem nieświadomie, przeczytałam Practice Makes Perfect, czyli drugi tom tej serii i chyba z tego powodu mój odbiór tej historii był gorszy.

To nie jest zła książka, jest całkiem lekka, ale mnie trochę zmęczyła, nie porwała mnie historia tych ludzi.
Sarah Adams ma zdecydowanie lepsze tytuły.

Porównując do drugiej historii (Annie i Willa) pierwsza część (Amelia i Noah) niestety wypada bardzo słabo. Ogólnie książka nie jest zła, ale druga część bije ją na głowę. Historia trochę za długa, trochę nudna, ale wciąż przyjemna. Nie żałuję, że przeczytałam, ale jakoś szczególnie nie polecam. Myśląc o Noah miałam przed oczami cały czas Joe Alwyna.

Porównując do drugiej historii (Annie i Willa) pierwsza część (Amelia i Noah) niestety wypada bardzo słabo. Ogólnie książka nie jest zła, ale druga część bije ją na głowę. Historia trochę za długa, trochę nudna, ale wciąż przyjemna. Nie żałuję, że przeczytałam, ale jakoś szczególnie nie polecam. Myśląc o Noah miałam przed oczami cały czas Joe Alwyna.