Uśmiałam się jak rzadko kiedy. Uwielbiam

Uśmiałam się jak rzadko kiedy. Uwielbiam

Wydana w 1969 roku czwarta księga przygód trójki huncwotów jest zmilitaryzowana: w nagrodę za triumf w rysunkowym konkursie chłopcy trafiają na poligon wojskowy, gdzie sieją oczywiście sympatyczne spustoszenie. Wcześniej, na podwórku, “bawią się w wojsko” i budują rakietowóz.

Sporo w tej księdze reliktów PRL.
Siłą rzeczy jest tu mowa o Lidze Obrony Kraju, paramilitarnym stowarzyszeniu współpracującym z Ministerstwem Obrony Narodowej. Istniejącym formalnie zresztą… do dziś :)
Pojawia się epizod z odznaką MOSO, czyli trzystopniową Młodzieżową Odznaką Sprawności Obronnej, utworzoną przez LOK z inicjatywy ZHP. Zdobywanie odznaki było przewidziane w regulaminie stopni harcerskich. Poza harcerzami mogli ją zdobywać członkowie organizacji młodzieżowych i społecznych oraz młodzież niezorganizowana. Brązową odznakę mógł już zdobywać 12-latek, srebrną - 15 latek, zaś złotą - 17 latek. Odznakę można było zdobywać etapami bądź jednorazowo. Ubiegający się o MOSO powinni byli znać ogólną wiedzę wojskową oraz zdobyć normę dobrowolnie wybranej przez siebie specjalności (sanitarnej, pożarniczej, ochrony porządku, regulacji ruchu, motorowej, wodnej i lotniczej). Posiadanie więcej niż jednej specjalności MOSO upoważniało do noszenia odznaki na podkładce.

Typowe dla ludowej Polski były także konkursy dla dzieci i młodzieży, poświęcone ludowej ojczyźnie, takich jak ten wygrany przez chłopaków: “Wojsko polskie w rysunkach dzieci”.
Nie mogło też zabraknąć żołnierskich pieśni – tu pojawiają się dwie.
“Po ten kwiat czerwony” z repertuaru grupy No To Co, do słów Jerzego Wasowskiego, z muzyką Bronisława Broka oraz “Przyjedź mamo na przysięgę” ze słowami Edwarda Fiszera do muzyki Henryka Klejnego, wykonywaną przez Trubadurów.

Militarnego charakteru książeczki dopełniają także plansze przedstawiające ówczesny arsenał polskiej armii (czołgi, transportery opancerzone, artyleria polowa, lotnictwo) oraz tabela wojskowych stopni (nie wiem, czy aktualna, dzięki powodzi z 1997 moje papiery w Wojskowej Komendzie Uzupełnień w Kłodzku spłynęły na nizinę i uniknąłem zaszczytu zmarnowania czasu podczas pełnienia służby wojskowej – nie musiałem zatem nigdy zaśmiecać sobie głowy pagonami :) )

Z fajniejszych tekstów dialogowych wynotowałem:
- Żeby ci tylko starczyło prądu.
- Nieważne. W razie czego polecę mocą wyobraźni.

- Ale heca, w szkole na zajęciach technicznych nie potrafimy zrobić mamie nawet deseczki do mięsa, a w domu budujemy wozy bojowe.
- Takie jest życie.

- Chyba się przekaloryzowałem.
- Nie zmieścisz się teraz w czołgu.

Wydana w 1969 roku czwarta księga przygód trójki huncwotów jest zmilitaryzowana: w nagrodę za triumf w rysunkowym konkursie chłopcy trafiają na poligon wojskowy, gdzie sieją oczywiście sympatyczne spustoszenie. Wcześniej, na podwórku, “bawią się w wojsko” i budują rakietowóz.

Sporo w tej księdze reliktów PRL.
Siłą rzeczy jest tu mowa o Lidze Obrony Kraju, paramilitarnym...

Świetna zabawa! Z Tytusem i przyjaciółmi spotykam się poraz pierwszy i to spotkanie uważam za bardzo udane. Uśmiechnęłam się nie raz, mam nadzieję wrócić jeszcze do przygód tej trójki.
Polecam każdemu!

Świetna zabawa! Z Tytusem i przyjaciółmi spotykam się poraz pierwszy i to spotkanie uważam za bardzo udane. Uśmiechnęłam się nie raz, mam nadzieję wrócić jeszcze do przygód tej trójki.
Polecam każdemu!

Może nie jest to najciekawszy komiks z serii o Tytusie i jego ziomkach, ale jak wszystkie inne bawi, uczy i pozwala wrócić myślami do dzieciństwa, kiedy czytało się ten komiks po raz pierwszy. Dla mnie jest to seria nr 2 w moim rankingu, po Kajku i Kokoszu.

Może nie jest to najciekawszy komiks z serii o Tytusie i jego ziomkach, ale jak wszystkie inne bawi, uczy i pozwala wrócić myślami do dzieciństwa, kiedy czytało się ten komiks po raz pierwszy. Dla mnie jest to seria nr 2 w moim rankingu, po Kajku i Kokoszu.

115/180/2022
Wyzwanie LC sierpień 2022 – Komiks
Księga czwarta. Ludowe Wojsko Polskie.
LWP – i wszystko jasne. Propaganda na maksa. Mamy nawet poglądowe rysunki nowoczesnej broni PRL: czołgi, wyrzutnie, pojazdy opancerzone, samoloty. Pewnie część z tego jest teraz w użyciu u naszych sąsiadów. A na deser stopnie wojskowe z 1969 r. (gwiazdki, czapki i sznury) i murzyński most na ćwiczeniach. Ramota.

115/180/2022
Wyzwanie LC sierpień 2022 – Komiks
Księga czwarta. Ludowe Wojsko Polskie.
LWP – i wszystko jasne. Propaganda na maksa. Mamy nawet poglądowe rysunki nowoczesnej broni PRL: czołgi, wyrzutnie, pojazdy opancerzone, samoloty. Pewnie część z tego jest teraz w użyciu u naszych sąsiadów. A na deser stopnie wojskowe z 1969 r. (gwiazdki, czapki i sznury) i murzyński most...

Tematyka wojskowa której zbyt nie lubię, tak samo jak z
komiksem też jakoś strasznie mnie zaciekawił.
Moja ocena tego komiksu to (według mnie) 7/10 ponieważ ten jak i inne tomy przygód chłopców są zawsze ciekawe, i nigdy się przy nich nie nudzę.
Humoru według mnie było ale nie powiem dlaczego?
Ten komiks, nie jest nawet na moim podium w którym są trzy moje ulubione Tytusy czyli Tom XX, Tom XIV, Tom XV.
Mimo iż ten komiks mało mnie zainteresował to uważam że Papcio Chmiel zrobił go idealnie.

Tematyka wojskowa której zbyt nie lubię, tak samo jak z
komiksem też jakoś strasznie mnie zaciekawił.
Moja ocena tego komiksu to (według mnie) 7/10 ponieważ ten jak i inne tomy przygód chłopców są zawsze ciekawe, i nigdy się przy nich nie nudzę.
Humoru według mnie było ale nie powiem dlaczego?
Ten komiks, nie jest nawet na moim podium w którym są trzy moje ulubione Tytusy...

Wojsko, zabawa w wojnę - tematy te nigdy mnie specjalnie nie zajmowały, więc i księga nie jest dla mnie najciekawszą. Poza tym, są tu przygody, jest nauka, ale coś mniej humoru.

Wojsko, zabawa w wojnę - tematy te nigdy mnie specjalnie nie zajmowały, więc i księga nie jest dla mnie najciekawszą. Poza tym, są tu przygody, jest nauka, ale coś mniej humoru.

Karabin do ręki idziemy się bawić w wojsko. Zwykły patyk starczał by emitować broń. Ech te chłopięce zabawy w wojnę. Jeden z lepszych Tytusów.

Karabin do ręki idziemy się bawić w wojsko. Zwykły patyk starczał by emitować broń. Ech te chłopięce zabawy w wojnę. Jeden z lepszych Tytusów.

Za wojskiem nigdy nie przepadałem i nawet ten dobry komiks nie był dawniej w stanie zmienić mojego poglądu. Teraz z perspektywy kilkudziesięciu lat mogę stwierdzić, że bohaterowie przeżyli ciekawą przygodę. Komiks zestarzał się, ale nic mu przez to nie ubyło.

Za wojskiem nigdy nie przepadałem i nawet ten dobry komiks nie był dawniej w stanie zmienić mojego poglądu. Teraz z perspektywy kilkudziesięciu lat mogę stwierdzić, że bohaterowie przeżyli ciekawą przygodę. Komiks zestarzał się, ale nic mu przez to nie ubyło.

Kto będąc dzieckiem nie bawił się w wojnę z innymi dzieciakami na podwórku? Papcio Chmiel w tej księdze jakby zebrał sporą część ulicznych zabaw wojennych. I właśnie za to lubię "Tytusy" - można sobie przypomnieć jak to było kiedyś, gdy nikt nawet nie marzył o tym, żeby mieć telewizor w swoim pokoju, a nie mówiąc już o komputerze. Przyjemna, jak zwykle wypakowa żarcikami przygoda Tytusa, Romka i A'Tomka w wojsko.

Kto będąc dzieckiem nie bawił się w wojnę z innymi dzieciakami na podwórku? Papcio Chmiel w tej księdze jakby zebrał sporą część ulicznych zabaw wojennych. I właśnie za to lubię "Tytusy" - można sobie przypomnieć jak to było kiedyś, gdy nikt nawet nie marzył o tym, żeby mieć telewizor w swoim pokoju, a nie mówiąc już o komputerze. Przyjemna, jak zwykle wypakowa żarcikami...