W hotelu panowała cisza. Bond wszedł do swojego pokoju i przekręcił klucz w zamku od drzwi. Czuł zmęczenie dniem, pełnym różnorakich poszlak. Był dopiero na początku wyznaczanego mu zadania, a już boleśnie odczuł z czym będzie miał do czynienia. Postanowił sprawdzić, czy wszystko co zostawił jest na swoim miejscu. Po oględzinach stwierdził, że nie zauważył nic podejrzanego. Już miał się kłaść gdy usłyszał cichutkie odgłosy za oknem. Przygotował swojego Walthera PPK i usiadł niedaleko okna. W tym fachu trzeba być zawsze w gotowości.

Ian Fleming ze swoją kolejną książką powrócił w egzotyczne plenery. Tym razem padło na Jamajkę. "Doktor No" kontynuuje cykl, jednocześnie można go odczytywać jako osobną historię. Dla mnie osobiście jest to nieco słabsza część od" Pozdrowień z Rosji", ale nadal pozostaje dobrą rozrywką na jeden wieczór. Główny antagonista jest bardziej wyrazisty niż to bywało wcześniej, choć można dopatrzyć się małego kiczu w jego wyglądzie. Pierwsza część powieści jest słabsza od drugiej. O ile na początku fabuła toczy się trochę wolno, to w drugiej połowie znacznie przyspiesza. Wtedy już można się wkręcić w całą akcję do takiego stopnia, że chcemy jak najszybciej poznać zakończenie. Autor starał się rozwinąć rys psychologiczny postaci. Wyszło to z różnym skutkiem, ale chęci ku temu na pewno nie brakowało.

Rzecz jasna nie obyło się bez przydługich opisów. To znak rozpoznawczy Fleminga i na to trzeba być gotowym, jeśli chcę się zacząć przygodę z agentem 007. Świetnie wyszły za to dialogi, szczególnie w rozmowach Bonda z tytułowym Doktorem. Dobrze opisane są też odczucia i przemyślenia Jamesa. Finalne daję to razem dobry rezultat. Zauważyłem, że w ogólnym rozrachunku książki Fleminga są dość nierówne. Potrafił on napisać coś naprawdę fajnego, a później skopać to i owo w nieoczekiwanym momencie. Zdając sobie sprawę z tych mankamentów, jestem zaintrygowany poznać dalsze przygody brytyjskiego szpiega. Po prostu książki te mają w sobie coś co chcę się odkrywać. O wiele uboższa była by popkultura bez takiej postaci.

W hotelu panowała cisza. Bond wszedł do swojego pokoju i przekręcił klucz w zamku od drzwi. Czuł zmęczenie dniem, pełnym różnorakich poszlak. Był dopiero na początku wyznaczanego mu zadania, a już boleśnie odczuł z czym będzie miał do czynienia. Postanowił sprawdzić, czy wszystko co zostawił jest na swoim miejscu. Po oględzinach stwierdził, że nie zauważył nic podejrzanego....