Masturbacja dziecięca – jedna z powszechnych postaci ekspresji seksualnej – jest źródłem wielu kontrowersji i burzliwych debat. Po pierwsze dlatego, że należy do praktyk seksualnych uprawianych samotnie, wykluczających funkcję prokreacyjną i obecność partnera i z tego powodu nierzadko uznawanych za patologiczne. Po drugie, ponieważ dotyczy dzieci – istot, które uznawane są za aseksualne. Ten podwójnie umocowany niewiedzą lęk o los dziecka rodzi niepokój dorosłych i skutkuje poszukiwaniem rozwiązań.

Celem tej publikacji jest dostarczenie rzetelnej wiedzy, opartej na koncepcjach teoretycznych i wynikach badań empirycznych, pozwalających opisać, wyjaśnić i przewidzieć zjawiska związane z seksualnością człowieka. Autorka opisała zjawisko masturbacji dziecięcej i podała kryteria pozwalające odróżnić zjawiska należące do normy rozwojowej od takich, które od tej normy odbiegają. W kolejnych rozdziałach czytelnik znajdzie charakterystykę masturbacji dziecięcej na każdym etapie dzieciństwa. Książkę wieńczą rozdziały o postępowaniu diagnostycznym oraz planowaniu interwencji.

Ostatecznie pomysł napisania książki zawdzięczam dziennikarzom zadręczającym mnie pytaniem: Co należy mówić rodzicom, których dziecko się masturbuje? i cierpliwie przyjmującym moje sakramentalne Nie wiem. Gwoli sprawiedliwości jednak dodam, że tym, którzy wytrzymywali rozczarowanie specjalistą nieumiejącym błysnąć medialną radą, wyjaśniałam: Wiem jednak, jak postąpić w tej sprawie: zebrać informacje, postawić diagnozę, zaplanować interwencję i ją wdrożyć. Niezmiennie bowiem uważam, że to jedyna skuteczna forma pomocy, jeśli masturbacja dziecięca stwarza problem.

Z tekstu