W "Młodości" poznajemy historie dzieciaków, które wkraczają w okres dojrzewania, zmagają się z różnego rodzaju problemami, a przede wszystkim starają się odnaleźć w tym nowym dla nich świecie. Całość uzupełniają cudowne ilustracje Lisy Aisato. Nie sądziłam, że to będzie taka cudowna lektura, która cofnie mnie w czasie.

W "Młodości" poznajemy historie dzieciaków, które wkraczają w okres dojrzewania, zmagają się z różnego rodzaju problemami, a przede wszystkim starają się odnaleźć w tym nowym dla nich świecie. Całość uzupełniają cudowne ilustracje Lisy Aisato. Nie sądziłam, że to będzie taka cudowna lektura, która cofnie mnie w czasie.

Bardzo ładnie ilustrowana, świetna treść 🩷

Bardzo ładnie ilustrowana, świetna treść 🩷

Kolejna książka duetu Aisato/Skaber pozostaje w konwencji typowej dla autorek. Panie stworzyły zbiór myśli i rysunków, które wzajemnie się uzupełniają. Tym razem spisały i zilustrowały wyznania nastolatków. I o ile ich poprzednia książka, dotycząca dorosłości zachwyciła mnie zarówno pod względem wizualnym, jak i treściowym, to tym razem tak niestety nie było. I powodem raczej nie jest fakt, iż nie jestem stricte adresatką tej pozycji. Może przyczyną jest początek współpracy pomiędzy obiema twórczyniami? Bo to właśnie od „Młodości” zaczęły obie panie – czyli chronologicznie.

Książka składa się z 31 rozdziałów – raczej krótkich, jeśli mam ocenić ich objętość. Czasem wyznania to pojedyncze zdania, częściej krótkie opowiastki. Nastolatkowie opowiadają głównie o tym, co ich boli, męczy, spędza sen z powiek – stresuje albo przeraża. Książkę można więc traktować terapeutycznie – zarówno jeśli chodzi o grupę nastolatków, którą „przepytano” by ją stworzyć, jak i późniejszych czytelników, którzy mogą się utożsamiać z tym, co czytają. Problematyka jest dość uniwersalna, chociaż autorka nie uniknęła typowego „norweskiego” charakteru wyznań. Są elementy przynależne do jej ojczyzny. I niestety, ale dość mocno kłuło mnie to w oczy podczas lektury. Uważam, że tego typu książki powinny mieć jednak bardziej globalny charakter, tak, by łączyć i jednoczyć, a nie wyodrębniać.

Lisa Aisato jest ilustratorką, która współpracuje „na stałe” z kilkoma pisarzami. Uważam, że to właśnie jej ilustracje sprawiają, iż książki stają się niepowtarzalne, urocze i zachwycające. Nietypowy styl rysowniczki wywołuje w widzach całą gamę emocji i chwyta za serce. Uwielbiam jej prace. Niestety, w „Młodości” jest tych rysunków dużo mniej, nikną pomiędzy poszczególnymi rozdziałami. Są dość rozmywającym się tłem. Natomiast w poprzednich książkach zdecydowanie dominowały, były ogarniające, mocne, były punktem kulminacyjnym. Nie wiem co stało się w przypadku tej właśnie książki. Aż chciałoby się zwalić na „gorszy dzień”…

Mimo powyższego, jestem zdania, że książka świetnie nadaje się na prezent dla młodzieży – także tej trochę młodszej, która „formalnie” młodość i dojrzewanie ma właśnie przed sobą. Z pewnością tego typu książka może przekonać do czytania młodych, którzy chętniej sięgają po smartfon czy wybierają kino zamiast tradycyjnej, papierowej lektury. Oczywiście, miłośnicy List Aisato powinni uzupełnić swoją kolekcję o tę pozycję – mimo wszystko. Piękne „kolekcjonerskie” wydanie w twardej oprawie, chociaż format mniejszy niż zazwyczaj.

https://czytany-blog.blogspot.com/

Kolejna książka duetu Aisato/Skaber pozostaje w konwencji typowej dla autorek. Panie stworzyły zbiór myśli i rysunków, które wzajemnie się uzupełniają. Tym razem spisały i zilustrowały wyznania nastolatków. I o ile ich poprzednia książka, dotycząca dorosłości zachwyciła mnie zarówno pod względem wizualnym, jak i treściowym, to tym razem tak niestety nie było. I powodem...

Świetny pomysł na książkę.
Wyznania, przemyślenia, odczucia norweskich nastolatków zebrane w całość.
Myślę, że zainteresowanie wzbudzi zarówno wśród nastolatków jak i dorosłych.
Przepiękne ilustracje !!

Świetny pomysł na książkę.
Wyznania, przemyślenia, odczucia norweskich nastolatków zebrane w całość.
Myślę, że zainteresowanie wzbudzi zarówno wśród nastolatków jak i dorosłych.
Przepiękne ilustracje !!

Po pierwsze, książka Linn Skaber jest cudownie wydana! Ilustracje Lisy Aisato wzbudzają podziw jej kunsztem malarskim, z chęcią przeczytam inne książki z jej ilustracjami, by się tym stylem artystycznym rozkoszować <3 Poza tym po tej książce spodziewałam się czegoś znacznie więcej - myślałam, że to będą krótkie opowiadania bazowane na prawdziwych przeżyciach współczesnych nastolatków. Zamiast tego otrzymałam zwyczajny zbiór wspomnień tej młodzieży, co mnie trochę rozczarowało. Ale jak są pięknie napisane! Pióro autorki czyta się bardzo szybko i przyjemnie (książkę połknęłam w dwa dni),jest też tak dużo mądrych przemyśleń, w wyniku czego ta powieść świetnie nadaje się jako prezent dla nastolatka (jeżeli on/ona lubi czytać). Jak dla mnie ta książka była pomimo lekkiego rozczarowania naprawdę przyjemna i mogłabym ją śmiało innym polecić. Jest zdecydowanie jedną z tych bardziej wartościowych książek dla młodzieży.

Po pierwsze, książka Linn Skaber jest cudownie wydana! Ilustracje Lisy Aisato wzbudzają podziw jej kunsztem malarskim, z chęcią przeczytam inne książki z jej ilustracjami, by się tym stylem artystycznym rozkoszować <3 Poza tym po tej książce spodziewałam się czegoś znacznie więcej - myślałam, że to będą krótkie opowiadania bazowane na prawdziwych przeżyciach współczesnych...

Warto podsunąć „Młodość” rodzicom nastolatków. Żeby im przypomnieć ten chaos w głowie, wątpliwości, kryzysy i wzloty. Żeby pamiętali, że młodzi ludzie to też ludzie, ale bez doświadczenia 40latka. Żeby wiedzieli, że dla nastolatków młodość też jest jak wulkan - piękny choć nieprzewidywalny.

Kilka opowiadań wywarło na mnie bardzo duże wrażenie. W tym właśnie momencie były idealnym zobrazowaniem słów Korczaka: nie ma dzieci - są ludzie. Warto o tym pamiętać.

Warto podsunąć „Młodość” rodzicom nastolatków. Żeby im przypomnieć ten chaos w głowie, wątpliwości, kryzysy i wzloty. Żeby pamiętali, że młodzi ludzie to też ludzie, ale bez doświadczenia 40latka. Żeby wiedzieli, że dla nastolatków młodość też jest jak wulkan - piękny choć nieprzewidywalny.

Kilka opowiadań wywarło na mnie bardzo duże wrażenie. W tym właśnie momencie były...

Czy młodość dodaje skrzydeł?

Czasem pewnie tak, ale z pewnością nie zawsze. Bywa przecież różna: dla jednych wspaniała, pełna marzeń i obietnic, dla innych szara i nijaka, a są i tacy, którym przynosi ona wiele cierpienia i lęku.
W taki też sposób przedstawia ja Linn Skaber w swojej książce zatytułowanej Młodość: wyznania nastolatków. Autorka wykonała świetną robotę. Udało jej się mianowicie zdobyć na tyle duże zaufanie nastolatków, że zechcieli ją oni zaprosić do swojego kręgu. Towarzyszyła im więc podczas spotkań w kawiarniach, na spacerach, w trakcie uprawiania sportów, bywała na imprezach oraz w domach, gdzie nie tylko gawędziła z młodzieżą o jej sprawach, ale przede wszystkim przysłuchiwała się rozmowom toczącym się w jej gronie. A ponadto stała się adresatką młodzieńczych zwierzeń, dzięki czemu zdobyła cenne informacje o mikroświecie kilkunastolatków: o ich sposobie oceniania ludzi, zarówno rówieśników, jak też dorosłych, spojrzeniu na sprawy płci, odczuwaniu emocji, tworzeniu relacji oraz poszukiwaniu własnego miejsca w życiu.
Muszę przyznać, iż mimo że do niedawna pracowałam z dużymi grupami młodzieży, a i dzisiaj spotykam się z nią, chociaż w znacznie mniejszym wymiarze, i chyba sporo o niej wiem, to jednak historie opowiedziane przez autorkę, dały mi wiele do myślenia. Z dużą ostrością odpowiadają one na pytanie: Jak to jest być nastolatkiem, czyli bytem rozpiętym między dzieciństwem i dorosłością? Te opowieści stwarzają przedstawicielom starszych pokoleń możliwość przypomnienia sobie, co czuli, przeżywając okres adolescencji. Mieści się w nich pełna gama emocji, które trzeba odczuć, gdyż dla racjonalnego oglądu są one nie do pojęcia. Szczególnie dla generacji rodziców stojących już po drugiej stronie lustra i patrzących na dylematy wieku młodzieńczego z dystansem, który czasem osłabia wrażliwość i przymyka otwartość serca. Zdaje się, że łatwiej porozumieć się z dziadkami, o czym świadczą niektóre z książkowych zwierzeń. Nie zmienia to jednak faktu, że i jedni, i drudzy (a także wychowawcy, nauczyciele, pedagodzy) powinni tę mądrą i piękną pracę przeczytać. Jej piękno wynika nie tylko z ważnej i służącej DOBRU treści, lecz zasadza się także na świetnym pomyśle literackim oraz estetycznym. Linn Skaber i jej wydawcy, który polega na tym, że treści niektórych wyznań zamieszczono w formie niezmienionej, kolejne zostały literacko opracowane, ale bez ingerowania w sens ich przekazu, kilka innych zaś połączono w jedną całość z zachowaniem ich myślowej istoty. W ten oto sposób powstał szczery, niekonwencjonalny i pozbawiony tabu portret młodego pokolenia. Na dodatek przepięknie zilustrowany przez Lisę Aisato, której rysunki nadają utworowi malarskiego charakteru, czyniąc zeń ksiązkę częściowo obrazkową. Te obrazki mają charakter trochę liryczny, trochę baśniowy, ale także odrobinę satyryczny i pełen dobrego humoru. Jednym słowem ową niezwykłą publikacją możemy się podelektowac na wielu poziomach, do czego zachęcam, prosząc jednocześnie o Państwa refleksje na temat młodości. A może ktoś zechce się podzielić cytatami, które, jego zdaniem, stanowią trafny komentarz na temat tego etapu życia? Mój ulubiony z omawianej książki brzmi: Dorośli mówią, że człowiek nie potrzebuje wielu przyjaciół, wystarczy jeden. Czy ktoś ma numer do tego Jednego?
I kolejny: Jestem jak dom szeregowy. Taki tytuł nosi opowiadanie, które zachwyciło mnie najbardziej w całym omawianym dziele.

Po więcej recenzji ciekawych książek zapraszam na https://przewlekly-pedagog.pl/

Czy młodość dodaje skrzydeł?

Czasem pewnie tak, ale z pewnością nie zawsze. Bywa przecież różna: dla jednych wspaniała, pełna marzeń i obietnic, dla innych szara i nijaka, a są i tacy, którym przynosi ona wiele cierpienia i lęku.
W taki też sposób przedstawia ja Linn Skaber w swojej książce zatytułowanej Młodość: wyznania nastolatków. Autorka wykonała świetną robotę....

Okres nastoletni to chyba taki czas, w którym zmieniłoby się niemal wszystko, gdyby można go przeżyć jeszcze raz. Z drugiej strony jednak jest doza nostalgii we wspominaniu czasów bycia pacholęciem i może uda się ją na nowo rozbudzić książką…

🧒 MŁODOŚĆ. WYZNANIA NASTOLATKÓW 🧒

Duet dwóch pań: dziennikarki Linn Skåber oraz ilustratorki Lisy Aisato spróbował uchwycić i zamknąć w jednej książce, najbardziej pożądaną i ulotną rzecz na świecie: młodość. Czy Panie podołały wyzwaniu?

📝OPIS 📝

Jedna z autorek, Linn Skaber spędziła pewien czas na rozmowach z nastolatkami zamieszkałymi w Norwegii. Owocem tych uważnych i czułych konwersacji stał się zbiór tekstów, które znajdziecie w “Młodości”. Czasem przybierają one formę opowiadań, innym razem zbiór zdań występujących po sobie przypominający wiersz. Każdy z nich okalany jest barwnymi, ekspresyjnymi ilustracjami Lisy Aisato, która nie dość, że zbiera na jednej stronie esencje historii, to na dodatek doprawia ją ogromną szczyptą magii .
Historie zawarte w książce to wyznania, wspomnienia, niekiedy pojedyńcze sentencje, którymi młoda osoba postanowiła zsumować natłok bodźców. Bycie nastolatkiem w tej pozycji jest czarująco, mimo pełni małych i pozornie nieistotnych spraw, wcale nie jest dalekie od wielkich emocji, czy rozwagi albo życiowej mądrości. Ujrzenie w ‘już nie dziecku’ i ‘jeszcze nie dorosłym’ - człowieka, próby zrozumienia go, porusza do głębi.
Myślę, że obie panie idealnie oddały stan bycia nastolatkiem. A mimo że same ten okres mają już za sobą, to zrobiły to z ogromnym szacunkiem i wdzięcznością.

🙋‍♂️DLA KOGO🙋🏻‍♀️

Jeśli lubisz pochylić się nad ludzką perspektywą, okraszoną żywym obrazem, to książka dla Ciebie.

M.

Okres nastoletni to chyba taki czas, w którym zmieniłoby się niemal wszystko, gdyby można go przeżyć jeszcze raz. Z drugiej strony jednak jest doza nostalgii we wspominaniu czasów bycia pacholęciem i może uda się ją na nowo rozbudzić książką…

🧒 MŁODOŚĆ. WYZNANIA NASTOLATKÓW 🧒

Duet dwóch pań: dziennikarki Linn Skåber oraz ilustratorki Lisy Aisato spróbował uchwycić i...

Zbiór opowiadań ukazujący świat z perspektywy nastolatka. Wzruszająca, smutna, ale i miejscami zabawna książka. Świetny język. Chodź przyznaję, że część druga "Dorosłość" była nieco bardziej wciągająca.

Zbiór opowiadań ukazujący świat z perspektywy nastolatka. Wzruszająca, smutna, ale i miejscami zabawna książka. Świetny język. Chodź przyznaję, że część druga "Dorosłość" była nieco bardziej wciągająca.

Hej kochani!

Piszę ten wstęp, mając już przed oczami gotową recenzję i powiem szczerze, będzie ona troszkę inna niż zwykle.

Nim zaczęłam ją pisać, przez kilka dni zastanawiałam się jak do tego podejść, ponieważ dla mnie nie była to książka z literatury młodzieżowej, bardziej psychologicznej, a takich wolę nie recenzować, aby nie być przypadkiem stronniczą. Zdecydowałam się, mimo wszystko na napisanie recenzji oraz wstawienie jej, w niezmienionej wersji.

To tyle z trochę przydługiego wstępu, zapraszam was teraz do czytania recenzji!

Czy pamiętacie swoją młodość, a może jak ja nadal ją przeżywacie?

Dla mnie jako osoby młodej, co dopiero wkracza w dorosłość, nie jest to najłatwiejszy okres w życiu, jest wiele trudności nie tylko takich widocznych dla innych gołym okiem, ale również tych, których niekiedy nie da się dojrzeć. Jestem pewna, że nie jestem jedynym nastolatkiem, który ma takie problemy i podchodząc do “Młodości” jakoś wiedziałam czego się spodziewać. To co czytałam, nie zaskoczyło mnie w żadnym przypadku, ale również uświadomiło jak czasami, ludzie dorośli nie widzą niektórych rzeczy, a może to młodzież za dobrze się kamufluje? Tak naprawdę, pewnie obie te rzeczy mają jakiś sens i ważne znaczenie.

Nie będę streszczać trzydziestu jeden historii, jakie znajdują się w tej książce. Podsumowując jednak je wszystkie, jako zaznaczę chyba po raz kolejny, osoba młoda. Czułam się jakbym, czytała własne myśli, ubrane w usta innych ludzi z dodatkiem różnych ilustracji, ale jednak w jakiś sposób moje. Emocje, jakie czułam, czytając każdą z tych opowieści, pozostaną ze mną na pewno na dłużej.

Moim zdaniem dla osoby emocjonalnej i młodej, może być to ciężka lektura, ale również przyjemna, a jeśli chodzi o dorosłego czytelnika. Mógłby on dojrzeć w tej książce, coś, czego na co dzień może nie zauważa z różnych przyczyn, a w ogóle w tym przypadku przychodzą mi na myśl rodzice nastolatków, którzy nie zawsze potrafią zrozumieć swoje dziecko.

Kończąc tą i tak dosyć dziwną, a zarazem chyba zbyt stronniczą recenzję, powiem tylko tyle…
Polecam wam tę lekturę, bez względu, w jakim momencie swojego życia jesteście, ta książka po prostu otwiera oczy na niektóre rzeczy.

Hej kochani!

Piszę ten wstęp, mając już przed oczami gotową recenzję i powiem szczerze, będzie ona troszkę inna niż zwykle.

Nim zaczęłam ją pisać, przez kilka dni zastanawiałam się jak do tego podejść, ponieważ dla mnie nie była to książka z literatury młodzieżowej, bardziej psychologicznej, a takich wolę nie recenzować, aby nie być przypadkiem stronniczą. Zdecydowałam...