Niesamowita powieść, która boli... Powinna boleć. Bo taka osoba jak ja, będąca w wieku Wojtka w latach osiemdziesiątych doskonale wie jak to jest mieć na sercu dziury po tej ospie i one są, na zawsze, jak blizny...

Niesamowita powieść, która boli... Powinna boleć. Bo taka osoba jak ja, będąca w wieku Wojtka w latach osiemdziesiątych doskonale wie jak to jest mieć na sercu dziury po tej ospie i one są, na zawsze, jak blizny...

Odważnie, choć nie do końca, wydaje mi się, że te lata PRL to tylko przykrywka, historia równie dobrze może być współczesna, ale tego aktywiści LGBT mogliby nie znieść, w każdym razie ja odnoszę takie wrażenie, że aktualnie o LGBT można mówić tylko dobrze, jakby to nie byli ludzie.

Odważnie, choć nie do końca, wydaje mi się, że te lata PRL to tylko przykrywka, historia równie dobrze może być współczesna, ale tego aktywiści LGBT mogliby nie znieść, w każdym razie ja odnoszę takie wrażenie, że aktualnie o LGBT można mówić tylko dobrze, jakby to nie byli ludzie.

Niestandardowa narracja, smutna historia, ciekawy styl.

Niestandardowa narracja, smutna historia, ciekawy styl.

Mocny debiut! Wciągająca, wzbudzająca emocje powieść. Przejmująca, mocno nacechowana realistycznie historia. Tym bardziej, że właściwie mogłaby być na faktach. Tragedia codziennego życia lat osiemdziesiątych. Warto przeczytać.

Mocny debiut! Wciągająca, wzbudzająca emocje powieść. Przejmująca, mocno nacechowana realistycznie historia. Tym bardziej, że właściwie mogłaby być na faktach. Tragedia codziennego życia lat osiemdziesiątych. Warto przeczytać.

Książkę ciężko o się czytało choć tematyka trudna (a takie lubię) i za czasów komuny. Brakło mi w niej wrażliwości książka bardziej sucha oschła jak ojciec Wojtka który był milicjantem o odmiennej orientacji seksualnej.... Matka żona dowiaduje się na końcu choć wszyscy dookoła o tym mówią. Wydaje mi się że u niej był ten etap wyparcia. Wojtek gnębiony przez wszystkich nie miał łatwo do tego był nieśmiały... Masakra to jego dzieciństwo.... Nic dziwnego że miał swoich wymyślonych znajomych jedynie oni go rozumieli i dawały otuchy gdy inni go gnębili....

Książkę ciężko o się czytało choć tematyka trudna (a takie lubię) i za czasów komuny. Brakło mi w niej wrażliwości książka bardziej sucha oschła jak ojciec Wojtka który był milicjantem o odmiennej orientacji seksualnej.... Matka żona dowiaduje się na końcu choć wszyscy dookoła o tym mówią. Wydaje mi się że u niej był ten etap wyparcia. Wojtek gnębiony przez wszystkich nie...

Przepiękna narracja. Styl, który trafia w moje kupki smakowe. Historia mało odkrywcza i postacie nie przyciągają uwagi, to są największe zarzuty. Jednak polecam!

Przepiękna narracja. Styl, który trafia w moje kupki smakowe. Historia mało odkrywcza i postacie nie przyciągają uwagi, to są największe zarzuty. Jednak polecam!

Książki takie jak ta uświadamiają nam jakie słowa mogą być piękne. Bardzo podobała mi się forma tej książki i styl narracji, treść w sumie też, nawet gdy autor wciskał nam kit, że siano zbiera się w snopkach to i tak było to jakieś takie ładne. Nie lubię tylko trochę Grzelaka za to, że od początku przeczuwałam takie zakończenie, a on jednak pozwolił mi łudzić się przez całą książkę, że jednak będzie inaczej.

Książki takie jak ta uświadamiają nam jakie słowa mogą być piękne. Bardzo podobała mi się forma tej książki i styl narracji, treść w sumie też, nawet gdy autor wciskał nam kit, że siano zbiera się w snopkach to i tak było to jakieś takie ładne. Nie lubię tylko trochę Grzelaka za to, że od początku przeczuwałam takie zakończenie, a on jednak pozwolił mi łudzić się przez całą...

Niesamowty debiut. Tak znakomitego operowania słowem dawno jeśli w ogóle nie spotkałem. Czapki z głów. Poza tym w wersji audio całości dopina świetny lektor.

Niesamowty debiut. Tak znakomitego operowania słowem dawno jeśli w ogóle nie spotkałem. Czapki z głów. Poza tym w wersji audio całości dopina świetny lektor.

Widać doslonale, że autor inspiruje się prozą Jakuba Małeckiego (nawet wspomina o Nim w swoich podziękowaniach).

Powieść robi dobre wrażenie i w chwili, kiedy jestem bezpośrednio po lekturze Sąsiednich kolorów, przyznam, że Pułapkę na anioły słuchałem z większym zainteresowaniem i zaangażowaniem. Z chęcią przeczytam/przesłucham kolejną książkę Grzelaka. Zrobił na mnie dobre wrażenie.

Czasem miałem takie wrażenie jakby lektor chial bardzo szybko zakończyć interpretowanie tej książki. Jakby wręcz wyszczekiwał słowa. Nie do końca mi się to podobało.

Polecam Pułapkę na anioły poszukującym literatury niebanalnej.

Widać doslonale, że autor inspiruje się prozą Jakuba Małeckiego (nawet wspomina o Nim w swoich podziękowaniach).

Powieść robi dobre wrażenie i w chwili, kiedy jestem bezpośrednio po lekturze Sąsiednich kolorów, przyznam, że Pułapkę na anioły słuchałem z większym zainteresowaniem i zaangażowaniem. Z chęcią przeczytam/przesłucham kolejną książkę Grzelaka. Zrobił na mnie...

Przez długi czas zastanawiałem się po co Marcin napisał "Pułapkę...". Akcja się toczyła, bohaterowie mieli takie lub inne perypetie, ale historia nie chwytała. Gdyby nie Złocieniec, z którego autor się wywodzi, to chyba bym odpuścił bo czuć mocne piętno Jakuba Małeckiego, ale jednak bez tego polotu, tej rozedrganej emocjonalności, bez tej wrażliwości. W ogóle słuchając książki miałem wrażenie jakbym obcował z wypracowaniem, w którym autor skupił się na formie a nie treści. Po co więc autor to napisał - pewnie po to by zaistnieć w świadomości czytelnika bo czymś trzeba, ale mam nadzieję, że następne powieści będą już tylko lepsze i treściwsze.

Przez długi czas zastanawiałem się po co Marcin napisał "Pułapkę...". Akcja się toczyła, bohaterowie mieli takie lub inne perypetie, ale historia nie chwytała. Gdyby nie Złocieniec, z którego autor się wywodzi, to chyba bym odpuścił bo czuć mocne piętno Jakuba Małeckiego, ale jednak bez tego polotu, tej rozedrganej emocjonalności, bez tej wrażliwości. W ogóle słuchając...