Nie po raz pierwszy powieść XVIII-wieczna staje się dla mnie wielkim (pozytywnym!) zaskoczeniem. Pomimo nieco archaicznego stylu i języka okazuje się bowiem o wiele bardziej życiowa i aktualna niż niejedna jej o sto lat młodsza siostra - powieść pozytywistyczna. Uderza też to, że o wielu dyskusyjnych i "niewygodnych" sprawach mówi dosyć otwarcie i liberalnie (choć niektórzy zapewne woleliby określenie "libertyńsko"), podczas gdy wiek później wszystko było jedną wielką nieprzyzwoitością, o której nie tylko mówić, ale i myśleć nikt o właściwym kośćcu moralnym się nie ośmielił. Wydaje mi się zatem, że o ile Oświecenie istotnie przyniosło rozwój i otwarcie umysłów, o tyle potem jakoś zaczęliśmy się zwijać...

Co do samej "Zakonnicy" i jej tematyki - chwilami w trakcie lektury nie mogłam wprost uwierzyć, że ta książka ma już ponad 250 lat. Jej aktualność i prawdziwość jest niewiarygodna! Co prawda obecnie już raczej nikt nie może przymusić nikogo do przyjęcia święceń i siłą zamknąć w klasztorze, ale reszta... Poczytajcie, oceńcie sami.

Nie po raz pierwszy powieść XVIII-wieczna staje się dla mnie wielkim (pozytywnym!) zaskoczeniem. Pomimo nieco archaicznego stylu i języka okazuje się bowiem o wiele bardziej życiowa i aktualna niż niejedna jej o sto lat młodsza siostra - powieść pozytywistyczna. Uderza też to, że o wielu dyskusyjnych i "niewygodnych" sprawach mówi dosyć otwarcie i liberalnie (choć niektórzy...