Autorka nie dość dobrze odrobiła lekcję z lat 80-tych. Wtedy nie było policji tylko milicja! Ogólnie wątki z lat 80-tych były opisane jakby rozgrywały się w latach 90-tych. Do tego fabuła przewidywalna, szybko wytypowałam sprawcę, no i nie był za bardzo rozwinięty wątek śmierci Celiny (podejrzewam zespół Munchhausena). Mimo tych mankamentów czytało się dobrze.

Autorka nie dość dobrze odrobiła lekcję z lat 80-tych. Wtedy nie było policji tylko milicja! Ogólnie wątki z lat 80-tych były opisane jakby rozgrywały się w latach 90-tych. Do tego fabuła przewidywalna, szybko wytypowałam sprawcę, no i nie był za bardzo rozwinięty wątek śmierci Celiny (podejrzewam zespół Munchhausena). Mimo tych mankamentów czytało się dobrze.

Pisarze starają się zmylić czytelnika w wykryciu sprawcy przestępstwa. Czasem staje się to skrajnie naciągane. W tym przypadku mogłoby się nawet okazać, że to pani szkolna psycholog. :)

Pisarze starają się zmylić czytelnika w wykryciu sprawcy przestępstwa. Czasem staje się to skrajnie naciągane. W tym przypadku mogłoby się nawet okazać, że to pani szkolna psycholog. :)

Ciekawie skonstruowana fabuła, w której wątki kryminalne mieszają się z obyczajowymi. Mamy więc wielką miłość, której nie dane jest się spełnić, mamy nadopiekuńczą matkę, która poświęciła wszystko dla swojej jedynej córki , mamy młodość, starość, przyjaźń, no i zagadkę kryminalną sprzed laty, którą chce rozwiązać współczesna czternastolatka. Jest też jej rówieśniczka z lat osiemdziesiątych, którą poznajemy dzięki jej pamiętnikowi. Większość narracji jest poprowadzona przez te nastoletnie dziewczyny, czego się trochę obawiałam, ale niepotrzebnie, bo narracja jest lekka i prosta, ale nie infantylna i sprawia, że ciężkie tematy poruszane w książce (kara śmierci, przemoc domowa, porwanie, morderstwa dzieci) są do strawienia nawet przez bardziej wrażliwe osoby. Polecam!

Ciekawie skonstruowana fabuła, w której wątki kryminalne mieszają się z obyczajowymi. Mamy więc wielką miłość, której nie dane jest się spełnić, mamy nadopiekuńczą matkę, która poświęciła wszystko dla swojej jedynej córki , mamy młodość, starość, przyjaźń, no i zagadkę kryminalną sprzed laty, którą chce rozwiązać współczesna czternastolatka. Jest też jej rówieśniczka z lat...

„Dom obok” to pierwsza książka napisana przez Sylwię Gillis. Powieść została wydana w 2021 roku, a zatem wciąż uchodzi za dość świeżą. Jeżeli jednak jest to debiut pisarki, to zastanawiam się, jak będą wyglądały jej kolejne historie. Powiem po prostu tak: byłam absolutnie oczarowana tą książką, czytałam ją z wypiekami na twarzy, a choćby chwilowe oderwanie się mogłam porównać do katuszy. Koniecznie chciałam wiedzieć, jak zakończy się ta historia, a zapewniam, że wcale nie jest ona taka oczywista. Sama posądziłam nie tę osobę, ale to dobrze, bo zaskoczenie w książkach typu kryminał/sensacja/thriller jest tym, czego czytelnicy pragną najbardziej. Wydawnictwo Novae Res może naprawdę poszczycić się przecudownym talentem debiutantki. Oby nie była to jednorazowa przygoda z pisaniem- już czekam na więcej!

O samej historii kryminalnej nie chcę pisać zbyt wiele- szczegóły i wszelkie smaczki chcę zostawić spragnionym dobrej lektury czytelnikom. Autorka przedstawiła fikcyjną historię, w której czas teraźniejszy miesza się z wydarzeniami z roku 1985. Ponad trzydzieści lat temu doszło bowiem do zabójstwa dwóch młodych dziewczynek- jedna z nich miała tylko osiem lat, natomiast druga czternaście. Najgorsze, że głównym podejrzanym stał się Andrzej Kołtun, młody nauczyciel języka polskiego, który uczył jedną z zamordowanych dziewczyn. Wówczas w Polsce obowiązywała jeszcze kara śmierci, dlatego też szybko wykonano wyrok. Wszyscy ucieszyli się, że morderca już nikogo nie zabije. Mija jednak ponad 30 lat, a młoda nastolatka, Julia Zawada, zamieszkuje wraz z rodzicami obok domu należącego niegdyś do Andrzeja Kołtuna. Czy można czuć się bezpiecznym, jeśli z okna widzi się pokój dawnego mordercy? Co więcej, fala dziwnych porwań i zabójstw powraca- kto teraz stoi za makabrycznymi czynami? Mówi się, że niedaleko pada jabłko od jabłoni i w przypadku Julii powiedzenie to pasuje do niej wręcz perfekcyjnie. Dziewczyna jest córką policjanta, sama chciałaby w przyszłości zostać policjantką. Intuicja podpowiada jej, by wrócić do sprawy powieszonego nauczyciela. Czego dowie się dziewczyna? Czy rzeczywiście znamy dobrze osoby, obok których mieszkamy? Warto się nad tym zastanowić.

Nie opowiem o śledztwie Julii, a także o jej sąsiadach i tajemniczych porwaniach. To cudowne uczucie, gdy czytelnik sam wszystkiego się dowiaduje i niczym po nitce do kłębka rozwiązuje wszelkie niejasności. Cała fabuła zafascynowała mnie jednak nie tylko ze względu na ciekawski charakter Julii. Autorka wplotła do swojego tekstu jeszcze kilka innych wątków, które także zasługują na uwagę. Pierwszy z nich dotyczy Celiny Rosy i jej bardzo smutnej choroby. Dziewczyna doznaje poważnego wypadku i od tego czasu choruje na ciężką, lekooporną odmianę padaczki. Mimo wszystko, chce żyć, cieszyć się, poznawać świat. Jej matka, dawna śpiewaczka operowa, bardzo o nią dba, niemniej jednak nadopiekuńczość jeszcze bardziej wyniszcza dziewczynę. Piszę o tym, bo chciałabym wystosować pewien APEL SPOŁECZNY: PROSZĘ WSZYSTKICH CZYTELNIKÓW, aby nie litowali się nad epileptykami. Warto dać im okazję do przeżycia czegoś wspaniałego, póki jest nadzieja. Osoba dziwnie zachowująca się na ulicy to często nie ktoś pod wpływem narkotyków czy innych niepożądanych substancji- padaczka ma naprawdę wiele odmian, jest podstępna, uaktywnia się na pstryk palców. Piszę o tym tak emocjonalnie, ponieważ sama borykam się z tą chorobą i niesamowicie wczułam się w perypetie Celiny. Zdarzało mi się też płakać, bo momentami zapiski autorki były niemal kopią moich własnych odczuć.

Inny, bardzo ważny wątek, dotyczy nieszczęśliwej, wręcz chorobliwej miłości. Jedną z bohaterek jest Asia. Dziewczyna była wychowywana tylko przez matkę, ale postawa kobiety była, delikatnie mówiąc, kontrowersyjna. Matka Asi koniecznie chciała znaleźć sobie partnera, ale przyprowadzone przez nią typy na pewno niejednokrotnie wywołają w czytelnikach szok i niedowierzanie. Powstaje zatem pytanie: lepiej być samemu, czy wikłać się w mroczne relacje bez przyszłości? Podobno jeden rok miłości jest lepszy, niż całe samotne życie. To absolutna prawda, ale czy miłość może być synonimem cierpienia? Warto to rozważyć i zastanowić się nad swoimi wyborami.

Po lekturze zadaję sobie jeszcze więcej pytań, ale najbardziej nurtuje mnie jedno. Czy dziś kara śmierci powinna być przywrócona? Wiele osób uważa, że jest ona niehumanitarna, a nierzadko niesprawiedliwa. Czy w przypadku seryjnych morderców, którzy notorycznie poszukują nowych ofiar, kara śmierci jest nieetyczna? Zawsze był to temat sporny i myślę, że każdy czytelnik powinien kierować się indywidualnymi odczuciami.

Całą książka jest po prostu magiczna, perfekcyjna i dobrze opracowana. Autorka już od pierwszych stron może liczyć na przychylność odbiorcy- wprowadziła bowiem szczegółową listę bohaterów występujących w powieści. To wspaniała innowacja, gdyż czytelnik z całą pewnością nie odczuje chaosu, imiona nie będą mieszać mu się w głowie, a w razie wątpliwości wystarczy tylko spojrzeć na pierwszą stronę i przypomnieć sobie imię czy cechy konkretnej postaci. Ogromnym plusem książki jest też wspaniale dobrana mieszanka emocji: od radości po miłość, zazdrość, zemstę, ciekawość. Niestety, ale noszenie masek to nie tylko wymóg teatru antycznego. Człowiek, jeśli chce, potrafi doskonale się kamuflować i dopasowywać do sytuacji. W końcu ból jest tak bliski przyjemności…

Mam nadzieję, że Sylwia Gillis napisze jeszcze jakąś książkę. Taki talent nie może się zmarnować!

Mocno polecam!

„Dom obok” to pierwsza książka napisana przez Sylwię Gillis. Powieść została wydana w 2021 roku, a zatem wciąż uchodzi za dość świeżą. Jeżeli jednak jest to debiut pisarki, to zastanawiam się, jak będą wyglądały jej kolejne historie. Powiem po prostu tak: byłam absolutnie oczarowana tą książką, czytałam ją z wypiekami na twarzy, a choćby chwilowe oderwanie się mogłam...

"Dom obok" autorstwa Sylwii Gillis to poruszająca powieść, która zadaje pytania o naturę ludzkiego zła i tajemnice skrywane przez sąsiadów. Główną bohaterką jest niezwykle dojrzała na swój wiek Julka, która odkrywa przerażające fakty z przeszłości swojego osiedla.

Książka wciąga czytelnika w tajemniczą historię morderstw, których sprawca kryje się w otoczeniu, wykorzystując obłudnie swoje miejsce w społeczności. Gillis w świetny sposób buduje napięcie, odsłaniając powoli warstwy przeszłości, ukazujące powiązania ofiar z podejrzanym.

Ciekawe jest również spojrzenie na rolę pamięci starszych sąsiadów, którzy przyczyniają się do rozwikłania zagadki. Jednak to Julka staje się centralną postacią, prowadząc własne śledztwo i angażując się emocjonalnie w sprawę.

"Dom obok" to historia wciągająca, pełna tajemnic, która z pewnością skłoni do zastanowienia się nad naturą ludzkiego charakteru i możliwością skrywania przerażających sekretów za pozornie normalną fasadą.

Sylwia Gillis w "Domu obok" ukazuje psychologiczny chaos, jaki może zapanować w społeczności po odkryciu, że ktoś tak bliski mógł być winny straszliwym czynom. Narracja prowadzona z perspektywy Julki pozwala wczuć się w jej myśli i uczucia, podkreślając w ten sposób wewnętrzne konflikty, jakie przeżywa w miarę odkrywania coraz to bardziej przerażających faktów.

Jednym z mocnych punktów powieści jest kontrast między spokojnym otoczeniem osiedla a zbrodnią, która w nim kiedyś miała miejsce. Autorce udaje się wykreować atmosferę niepewności i nieufności, co podsyca napięcie na przestrzeni całej książki. Wprowadzając postać Julki jako młodej detektyw, Gillis eksploruje tematy takie jak poszukiwanie prawdy, moralne dylematy oraz siła ludzkiej determinacji.

Jednakże, choć fabuła wciąga, momentami tempo narracji może wydawać się nieco nieregularne. Również pewne wątki mogłyby być bardziej rozwinięte, by dać pełniejszy obraz postaci i ich motywacji. Niemniej jednak, ta powieść, to udana próba połączenia kryminału z psychologicznym thrillerem, w której zaskakujące zwroty akcji prowadzą do ekscytującego finału, pozostawiając czytelnika z głębokimi refleksjami na temat natury zła oraz zdolności ludzi do skrywania mrocznych tajemnic.

Podsumowując, "Dom obok" to intrygująca opowieść, która wciąga w labirynt tajemnic i emocji. Choć nie pozbawiona pewnych niedociągnięć, potrafi poruszyć i skłonić do przemyśleń na temat ludzkiej moralności i zawiłości międzyludzkich relacji. Sylwia Gillis prezentuje się jako autorka, która umie wywołać silne emocje i utrzymać czytelnicze zainteresowanie, wnosząc swój wkład w gatunek kryminalno-psychologiczny.

"Dom obok" autorstwa Sylwii Gillis to poruszająca powieść, która zadaje pytania o naturę ludzkiego zła i tajemnice skrywane przez sąsiadów. Główną bohaterką jest niezwykle dojrzała na swój wiek Julka, która odkrywa przerażające fakty z przeszłości swojego osiedla.

Książka wciąga czytelnika w tajemniczą historię morderstw, których sprawca kryje się w otoczeniu,...

Bardzo dobry debiut w wykonaniu Sylwi Gillis. Z chęcią przeczytam jej kolejne książki jeśli się pojawią. Fabuła nieco przypomniała mi "Terapeutke" B.A. Paris. Polecam

Bardzo dobry debiut w wykonaniu Sylwi Gillis. Z chęcią przeczytam jej kolejne książki jeśli się pojawią. Fabuła nieco przypomniała mi "Terapeutke" B.A. Paris. Polecam

Książka super + niespodziewany zwrot akcji na końcu

Książka super + niespodziewany zwrot akcji na końcu

Dobrze się czyta. Szczególnie jak akcja książki rozgrywa się na ulicy na której mieszkało się ćwierć wieku :)

Dobrze się czyta. Szczególnie jak akcja książki rozgrywa się na ulicy na której mieszkało się ćwierć wieku :)

To jedna z lepszych książek, które miałam okazję przeczytać. Wciąga od samego początku i trzyma w napięciu do samego końca. Tragiczne wydarzenia z 1985 roku doczekają się sprawiedliwości, a wszystko to za sprawą pewnej dociekliwej nastolatki. Zdecydowanie polecam!!!

To jedna z lepszych książek, które miałam okazję przeczytać. Wciąga od samego początku i trzyma w napięciu do samego końca. Tragiczne wydarzenia z 1985 roku doczekają się sprawiedliwości, a wszystko to za sprawą pewnej dociekliwej nastolatki. Zdecydowanie polecam!!!

Świetnie skonstruowana powieść. Czyta się lekko, ale bardzo mocno wciąga.
Wszystko pięknie współgra odniesienia do przeszłości oczami Andrzeja, przeszłości Asi i teraźniejszości.
Gdyby nie to, że akcja książki rozgrywa się w Polsce pomyślałabym, że to powieść zagraniczna.
Polecam

Świetnie skonstruowana powieść. Czyta się lekko, ale bardzo mocno wciąga.
Wszystko pięknie współgra odniesienia do przeszłości oczami Andrzeja, przeszłości Asi i teraźniejszości.
Gdyby nie to, że akcja książki rozgrywa się w Polsce pomyślałabym, że to powieść zagraniczna.
Polecam