autorka przedstawia początek rodziny Winnych, młode lata "babci Broni" i to czego nie było w serialu

autorka przedstawia początek rodziny Winnych, młode lata "babci Broni" i to czego nie było w serialu

Wspaniała książka, wciągająca z historią Polski i Polaków w tle.

Wspaniała książka, wciągająca z historią Polski i Polaków w tle.

Uwielbiam całą serię i sposób narracji pani Ałbeny Grabowskiej.

Uwielbiam całą serię i sposób narracji pani Ałbeny Grabowskiej.

"Stulecie Winnych" - zarówno książka, jak i serial zrobiły na mnie ogromne wrażenie i do dziś zajmują specjalne miejsce w moim czytelniczym sercu.
"Stulecie Winnych. Początek" to powieść przedstawiająca wcześniejsze dzieje rodziny. Poznajemy tutaj młodą Bronię, to, w jakim domu się wychowywała, co czuła, wychodząc za mąż za Antoniego czy jak odnajdywała się w roli matki.
To wciągająca i trzymająca w napięciu historia, którą, myślę, że docenią wszyscy, którzy polubili się z rodziną Winnych.
A Ci, którzy jeszcze jej nie poznali, mają idealną okazję, by prześledzić ich losy od samego początku.
Gorąco polecam! 🤍

"Stulecie Winnych" - zarówno książka, jak i serial zrobiły na mnie ogromne wrażenie i do dziś zajmują specjalne miejsce w moim czytelniczym sercu.
"Stulecie Winnych. Początek" to powieść przedstawiająca wcześniejsze dzieje rodziny. Poznajemy tutaj młodą Bronię, to, w jakim domu się wychowywała, co czuła, wychodząc za mąż za Antoniego czy jak odnajdywała się w roli matki.
To...

Nieprzesłodzony obraz życia ponad sto lat temu. Dobra literatura obyczajowa, wartko się czyta. Jednak duży minus za błędy, również ortograficzne (nieodróżnianie "także" od "tak że" to błąd z gatunku niewybaczalnych).

Nieprzesłodzony obraz życia ponad sto lat temu. Dobra literatura obyczajowa, wartko się czyta. Jednak duży minus za błędy, również ortograficzne (nieodróżnianie "także" od "tak że" to błąd z gatunku niewybaczalnych).

Taka sobie saga rodzinna.

Taka sobie saga rodzinna.

Mam dylemat, jak ocenić tę książkę, bo od niej zaczęłam swoją przygodę z Winnymi i bardzo mi się podobała. Gdybym nie poszła do I części właściwej części trylogii, to dałabym tej książce 9/10, ale nie mogę. Jest zbyt wiele błędów w historii rodziny z "Początku", a tym jak niektóre wątki są przedstawione w książce.
Na przykład bicie dzieci - w "Początku" jest powiedziane, że Antonii nigdy synów nie uderzył, a w I części Staszek wspomina pasy za szkołę.
Wątek Władzi i Romana jest całkowicie pomieszany. Postać Romana i jego relacji z rodzicami zupełnie inny.
Bronia z "Początku" to inna osoba, niż ta z I części.
A to tylko niektóre z bardziej rażących błędów, które przychodzą mi teraz do głowy. Było tego więcej.
Mimo to czas spędzony przy słuchaniu (bo skonsumowałam audiobook),był miły, a książka sympatyczna i wciągająca. Podoba mi się styl pisania, język, zakorzenienie w kulturze i wydarzeniach tamtego okresu.
Świat Winnych wykreowany bardzo obrazowo, pełnokrwiście. Fajna książka.

Mam dylemat, jak ocenić tę książkę, bo od niej zaczęłam swoją przygodę z Winnymi i bardzo mi się podobała. Gdybym nie poszła do I części właściwej części trylogii, to dałabym tej książce 9/10, ale nie mogę. Jest zbyt wiele błędów w historii rodziny z "Początku", a tym jak niektóre wątki są przedstawione w książce.
Na przykład bicie dzieci - w "Początku" jest powiedziane,...

Bardzo dobra książka. Jestem ciekawa dalszych losów bohaterów, ponieważ zdecydowałam się najpierw przeczytać, a potem zobaczyć ekranizacje. Dzięki użyciu specyficznego języka możemy doskonale wczuć się w klimat polskiej, dawnej wsi oraz zapoznać się z ówczesnymi konwenansami i zwyczajami. Uważam, że stosunkowo niewiele jest wstawek historycznych, autorka konkretnie skupiła się na opisie postaci ( których jest sporo) i ich wiejskiego życia, co rzutowało na to, że trochę za mało było tam emocji, napięcia, czy barwnych opisów otoczenia. Zgadzam się z opinią jednej z użytkowniczek, iż głównie treść opiera się na tym, kto? z kim? gdzie? Lecz po części rozumiem, że jest to niezbędne aby wprowadzić czytelnika w dalsze losy bohaterów. Tematykę można łatwo skojarzyć z ,,Chłopami" Reymonta.

Bardzo dobra książka. Jestem ciekawa dalszych losów bohaterów, ponieważ zdecydowałam się najpierw przeczytać, a potem zobaczyć ekranizacje. Dzięki użyciu specyficznego języka możemy doskonale wczuć się w klimat polskiej, dawnej wsi oraz zapoznać się z ówczesnymi konwenansami i zwyczajami. Uważam, że stosunkowo niewiele jest wstawek historycznych, autorka konkretnie skupiła...

Saga Winnych start! I co tu dużo pisać.. lubię to! 😀
Przed książką był serial, wg mnie taka kolejność zdecydowanie korzystniejsza, dająca serialowi "większe szanse", w odwrotnej - zazwyczaj film wypada "blado".. 🙂
To był początek, którego w serialu nie ma. Kolejne części przeczytam bardzo chętnie, jestem ciekawe na ile pokryją się z serialem, który też bardzo polecam (we właściwej kolejności! 😉) 😀

Saga Winnych start! I co tu dużo pisać.. lubię to! 😀
Przed książką był serial, wg mnie taka kolejność zdecydowanie korzystniejsza, dająca serialowi "większe szanse", w odwrotnej - zazwyczaj film wypada "blado".. 🙂
To był początek, którego w serialu nie ma. Kolejne części przeczytam bardzo chętnie, jestem ciekawe na ile pokryją się z serialem, który też bardzo polecam (we...

W zasadzie nie praktykuję oglądania najpierw filmu, nakręconego na podstawie jakiejś książki, a potem czytanie tejże książki. Tym razem jednak jakoś właśnie tak się zadziało. Najpierw obejrzałam, nawet już jakiś czas temu, cztery sezony serialu "Stulecie Winnych", zanim zabrałam się za książkę.

Jednak po namyśle stwierdzam, że to może nawet dobrze wyszło, ponieważ serial zaczyna się właściwie od tomu pierwszego, od "Ci, którzy przeżyli", czyli od czerwca roku 1914 a ja, wiedząc o tym, czytanie zaczęłam "po bożemu":) od samiuśkiego początku, czyli od małżeństwa młodziutkiej, ale nad wiek poważnej i statecznej Broni Wielichnowskiej, z Antonim Winnym, przybyszem nie wiadomo skąd.

Dzięki temu też znalazłam w tym początkującym tomie odpowiedzi na pytania, które nie dawały mi spokoju od czasu obejrzenia serialu. Na przykład jak poznali się pierwsi "Winni", czyli Bronisława i Antoni. Dlaczego najstarszy ich syn, Roman, kulał itd. itp. Teraz już wszystko wiem i spokojnie mogę czytać dalsze tomy i sprawdzać, czy serial ich treść wiernie odtwarzał, czy tylko luźno trzymał się książkowej fabuły.

Przyznaję, że pani Ałbena pisać potrafi. Pisze z sensem, bez "wieści dziwnej treści", bez zbytniego moralizatorstwa, rozwlekania, czy gloryfikowania wydarzeń historycznych (np. powstanie Styczniowe),które przez sto lat sagi, sypią się obficie. Pisze tak, że naprawdę, czytałam ten tom z dużym zaciekawieniem. Dostosowuje słownictwo i sposób bycia chłopów z tamtego okresu, czyli z lat 1874-1912. Ja jestem usatysfakcjonowana i z pewnością sięgnę tak po pozostałe części tej rodzinnej sagi, jak i po inne książki tej pisarki.

W zasadzie nie praktykuję oglądania najpierw filmu, nakręconego na podstawie jakiejś książki, a potem czytanie tejże książki. Tym razem jednak jakoś właśnie tak się zadziało. Najpierw obejrzałam, nawet już jakiś czas temu, cztery sezony serialu "Stulecie Winnych", zanim zabrałam się za książkę.

Jednak po namyśle stwierdzam, że to może nawet dobrze wyszło, ponieważ serial...